Προπονητές: Oι τρεις χαμένοι και ο μεγάλος κερδισμένος του Μουντιάλ 

Ένα διήμερο με οκτώ πρωταγωνιστές ήταν αυτό που ζήσαμε την Παρασκευή και το Σάββατο στα γήπεδα του Κατάρ. Οπου ο όρος «πρωταγωνιστής» πηγαίνει κατευθείαν σε αυτούς που βρίσκονταν στον πάγκο και οδηγούσαν τις ομάδες των προημιτελικών.

Ποιος κέρδισε τους περισσότερους πόντους; Και ποιοι ήταν αυτοί που έχασαν όχι μόνο ένα εισιτήριο αλλά σχεδόν και το έδαφος κάτω από τα πόδια τους;

Ας δούμε αναλυτικά τι συνέβη. Ο Ζλάτκο Ντάλιτς μπορεί να νιώθει ως ο πωλών τοις μετρητοίς. Πάει να στείλει την Κροατία για δεύτερη σερί διοργάνωση σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μόνο λίγο δεν το λες για κάποιον που δεν έχει γαλόνια σοβαρά σε συλλογική επίπεδο και ώ της σύμπτωσης, καριέρα έκανε κυρίως στα γήπεδα της Σαουδικής Αραβίας.

Ζλάτκο Ντάλιτς

Ο άκρως …μελετηρός Ντάλιτς, έδωσε ρεσιτάλ απέναντι στη Βραζιλία. Φρόντισε να «φορτώσει» με ψηλά κορμιά (Πέτκοβιτς) την επίθεσή του, έφτασε στην ισοφάριση και στη διαδικασία των πέναλτι έδωσε ρεσιτάλ. Διάλεξε «άλλη πεντάδα» σε σχέση με το προηγούμενο ματς, αυτό με την Ιαπωνία. Του βγήκε στο 100%. Επίσης, δεν δίστασε να επιλέξει παίκτες όχι καταπονημένους σωματικά και ψυχολογικά, αλλά απόλυτα φρέσκους. Ολοι, πλην του Μόντριτς, είχαν περάσει ως αλλαγή στο παιχνίδι! Και ο Βλάσιτς. Και ο Μάγερ. Και ο Ορσιτς. Απαντες ευστόχησαν.

Ο Τίτε, τα έκανε μαντάρα. Την ώρα που ο αντίπαλος κόουτς έκανε κινήσεις από τον πάγκο και «δούλευε το ματς», ο προπονητής της Βραζιλίας ετοίμαζε τα πλάνα του για τον ημιτελικό. Τι λάθος! Χωρίς καν να λήξει η αναμέτρηση της προημιτελικής φάσης. Ούτε στοχευμένες αντικαταστάσεις παικτών, ούτε τίποτα. Πανηγύρισε, κοιτούσε τις εξέδρες και το πώς χόρευε το κοινό με τη ρεπλίκα του Παγκοσμίου Κυπέλλου αγκαλιά, σε απόλυτη δυσαρμονία με όσα συνέβαιναν στο χορτάρι. Αδύναμος και ανήμπορος να αλλάξει το παραμικρό…

Τίτε

Για τον Φερνάντο Σάντος οτιδήποτε και να ειπωθεί θα είναι λίγο. Σε πείσμα των πολλών (και εν Ελλάδι) υποστηρικτών του που ομνύουν στη μεθοδικότητα και τις τακτικές του ανδρός, μάλλον χρεώνεται την αποτυχία να πάει την Πορτογαλία με το μεγάλο ταλέντο στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Εγκλωβίστηκε στην απόφασή του να αφήσει τον Ρονάλντο στον πάγκο απέναντι στους Ελβετούς, το φυτίλι στα αποδυτήρια άναψε, δεν γνώριζε τον τρόπο να το σβήσει και το χειρότερο ποιο ήταν; Κόντρα στο Μαρόκο διατήρησε την ίδια τακτική και εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε λανθασμένη. Το νέο αίμα δεν του βγήκε και όταν φώναξε τον Ρονάλντο ήταν αργά για να ξυπνήσει η ενδεκάδα.

Τρίτος της παρέας και σίγουρα εξίσου πικραμένος; Μα, ο Γκάρεθ Σάουθγκέιτ. Δεν κρίνεται αυστηρά για κάποια απόφασή του αλλά για μια …μη απόφασή του! Ακόμη σωστότερα, για την πλήρη αδράνεια που επέδειξε όταν ο Χάρι Κέιν αποφάσισε να χτυπήσει πέναλτι. Δεν έβαλε φρένο στον αρχηγό. Ποιόν έβλεπε κατάματα ο Αγγλος φορ; Τον επί χρόνια συμπαίκτη του στην Τότεναμ, τον Γιορίς. Ε, επόμενο είναι όταν «κάποιος σε ξέρει και τον ξέρεις», κάπου να κομπλάρεις. Να δυσκολευτείς. Να χάσεις την αυτοκυριαρχία σου. Δέκα χρόνια είναι αυτά… Ο Σαουθγκέιτ είδε το γκολ στο πρώτο χτύπημα του Κέιν και έχασε το δάσος. Το δεύτερο πήγε στα πουλιά. Όπως στα πουλιά πήγε ένα πέναλτι του Σαραβάκου πριν από τρεις δεκαετίες σε τελικό κυπέλλου της ΑΕΚ  με τον Παναθηναϊκό, όταν ο «μικρός» φορούσε τη φανέλα της Ενωσης. Η μάχη με τον εσωτερικό κόσμο ενίοτε μοιάζει άνιση.

Σάουθγκέιτ