Χαμηλό σήμα

Το σήμα επικοινωνίας δεν είναι πάντα υψηλό στον πύργο του κάλλους. Η νέα κουλτούρα ομορφιάς φαίνεται ότι αναδύεται από τους millennials και τους εκπροσώπους της Gen Z που διαθέτουν χρόνο και data για να αλληλοεντυπωσιαστούν μέσα στο Tik Tok με τις επινοητικές εμφανίσεις τους. Ας δεχτούμε ότι η νιότη ξοδεύει τον χρόνο της στην ανακάλυψη του εαυτού της. Κάποια στιγμή άλλωστε το ίζημα επικάθεται στον πυθμένα και στην επιφάνεια αναδύεται ό,τι πρέπει να κρατηθεί, να διακριθεί, να αναλωθεί, να ξεχωρίσει.

Από τους υπεραπασχολημένους στην πλοήγηση της ματαιοδοξίας Tik Tokers, βγαίνουν στην ξηρά της πραγματικότητας και κάποιοι… ναυαγοί. Είναι εκείνοι που αφού κατέπλευσαν με τα σπιτικά τους βίντεο στο αρχιπέλαγος των social media γρήγορα έμειναν χωρίς εφόδια εντυπωσιασμού και απογοητευμένοι που δεν απέκτησαν πληθώρα κοινού να τους επευφημεί ψηφιακά επέστρεψαν στην αναλογική ζωή. Οι μεν άρρενες κυκλοφορούν με ατημέλητη γενειάδα, ωσάν μόλις να επέστρεψαν από τελετές επιβίωσης σε απομακρυσμένα νησιά του Ειρηνικού. Ενώ οι γυναίκες ξεχωρίζουν με τα μακριά ξανθά μαλλιά τους χτενισμένα σε κυματιστές μπούκλες σαν τις γοργόνες-σειρήνες σε παιδικές ταινίες κινουμένων σχεδίων.

Κι έτσι τα σύγχρονα κλισέ της ομορφιάς μπλοκάρουν ανάμεσα στην τεστοστερόνη του επιβλητικού νικητή της ναυαγοσωστικής εκστρατείας και τον ύστερο παιδικό ρομαντισμό της νεαρής καλλονής. Ναυαγός και μικρή γοργόνα απεικονίζουν το κοινό σύνδρομο επικοινωνιακής προβολής μιας άλλης εικόνας του εαυτού. Η οποία θα ήταν απολαυστική για έναν παρατηρητή της νεανικής κουλτούρας εφόσον τα παραπάνω κλισέ παρέμεναν στη σφαίρα του νεανικού περιβάλλοντος, απομονωμένου από τη φθοροποιό προβληματική πραγματικότητα. Ομως έχει ήδη συμβεί η υπερμετάδοση του σήματος και στα πεδία της επαγγελματικής ζωής των ενηλίκων.

Ιδιαίτερα για τις νεαρές γυναίκες, η καθημερινή υποχρέωση κατασκευής μιας εμφάνισης ταυτόχρονα ελκυστικής και «σοβαρής» μοιάζει σαν να διασχίζουν ένα ναρκοπέδιο. Ο διαγωνισμός ομορφιάς τους υπερβαίνει σε σημασία τα ουσιαστικά εργαλεία της κατάρτισής τους. Αντίστοιχα οι άνδρες προσπαθούν να ανήκουν σε δύο αγεφύρωτους κόσμους: στον ονειρικό παράδεισο του Ροβινσώνα Κρούσου και στην άσφαλτο της μιντιακής λεωφόρου. Σε κάθε περίπτωση το αντιφατικό σήμα προβολής που όλοι και όλες εκπέμπουν είναι ασθενές.