Νέο Ψυχικό αποκλειστικό: Σοκαριστικές εικόνες σε εγκαταλελειμμένο κτίριο

Ένα εγκαταλελειμμένο ακίνητο στη καρδιά του Νέου Ψυχικού στη συμβολή των οδών Σολωμού και Καλαβρύτων, αποτελεί εστία μόλυνσης εδώ και πολύ καιρό χωρίς κανείς να κάνει το οτιδήποτε. Οι οσμές που αναδύονται από εκεί είναι προφανές πως δεν τιμούν κανέναν. Στο κτίριο όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες κάποιοι μένουν εκεί ή κάποιοι απλά περνάνε ώρες εκεί. Εκεί κάνουν την ανάγκη τους σε κάποιες γωνίες του κτιρίου.

Απάνθρωπες συνθήκες ζωής για εκείνους που έχουν εγκατασταθεί εκεί και προφανώς χωρίς την άδεια των ιδιοκτητών του ακινήτου. Ένα ακίνητο που όποιος θέλει μπαίνει μέσα και κάνει ότι θέλει όπως προκύπτει. Εμείς δεν είμαστε εκείνοι που θα γράψουμε για το ποιος φταίει. Δεν είναι η δουλειά μας. Κάποιος έχει τις ευθύνες για αυτό το χάλι που αντικρίσαμε. Χωρίς την αναγκαία περίφραξη πάντως το βέβαιο είναι πως ακόμη και παιδιά πάνω στη περιέργεια τους να ανακαλύψουν τον κόσμο μπορεί να βρεθούν μέσα σε ένα ετοιμόρροπο κτίριο που μπορεί να τους δημιουργήσει τεράστιο κίνδυνο για την ζωή τους.

Η Δημοτική Αρχή του Δήμου Φιλοθέης – Ψυχικού, είναι σίγουρο πως γνωρίζει την ύπαρξη αυτού του κτιρίου και πρέπει να κάνει ότι μπορεί – αν δεν το έχει κάνει ήδη – ώστε να προστατεύσει τους δημότες της από την κακοσμία τουλάχιστον που έχει κατακλύσει το σημείο αυτό. Άνθρωποι που μένουν εκεί κοντά μάλιστα δεν δίστασαν να μας αναφέρουν πως συχνά πυκνά βλέπουν ανθρώπους σχεδόν σε κοινή θέα να κάνουν την ανάγκη τους.

Η κατάσταση αυτή δεν τιμάει κανέναν. Οι πολίτες που διαμένουν στη περιοχή σε κάθε περίπτωση είναι εκείνοι που δεν φταίνε σε τίποτα για αυτή την κατάσταση. Κάποιος δεν οφείλει να προσπαθήσει για αυτούς τους ανθρώπους ώστε να μην έρχονται αντιμέτωποι με θεάματα και οσμές;

Από την άλλη, αν ζούνε και κοιμούνται εκεί κάποιοι δεν θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα ώστε να μεταφερθούν σε κάποια δομή όπου θα τους παρέχονται αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης;

Αυτό που δεν μας δημιουργεί πολλές ελπίδες πως κάτι θα αλλάξει, είναι επειδή αυτή η κατάσταση επικρατεί πολλούς μήνες ή και χρόνια. Κλείνοντας απευθύνουμε ένα ερώτημα: Θα έμπαινε σε καρτ ποστάλ της χώρας αυτό το κτίριο; Αν όχι θα σήμαινε πως δεν υπάρχει. Αν ναι θα έδειχνε μια άλλη όψη της πραγματικότητας. Το θέμα είναι πως ακόμη και αν κάνουμε πως δεν βλέπουμε, δεν θα σταματήσουμε να μυρίζουμε.