Μηλιά – Αχλαδιά: Οι χειμερινές επεμβάσεις για το βακτηριακό κάψιμο

Οι επεμβάσεις κατά την περίοδο του λήθαργου αποσκοπούν στη μείωση των αρχικών πληθυσμών των εχθρών (έντομα, ακάρεα), καθώς και στη μείωση των αρχικών μολυσμάτων μυκητολογικών και βακτηριολογικών ασθενειών. Αυτές οι πρώιμες επεμβάσεις θεωρούνται απαραίτητες, διότι καθιστούν την καταπολέμηση των φυτοπαρασίτων κατά την επερχόμενη βλαστική περίοδο περισσότερο αποτελεσματική και οικονομική.

Η καταπολέμηση των εντόμων και των ακάρεων που διαχειμάζουν όπως ψύλλες, κοκκοειδή, αφίδες, τετράνυχοι, βασίζεται σε ψεκασμούς με ορυκτέλαια-παραφινέλαια, καθώς και σε συνδυασμούς αυτών με συνθετικά πυρεθροειδή ή οργανοφωσφορούχα εντομοκτόνα.

Οι χειμερινοί ψεκασμοί συνιστώνται μόνο σε οπωρώνες, που την προηγούμενη χρονιά παρουσίασαν πρόβλημα από τους παραπάνω εχθρούς.

Βακτηριακό κάψιμο Αχλαδιάς – Μηλιάς

Για τον περιορισμό της μετάδοσης του παθογόνου βακτηρίου, κυρίως κατά το ευαίσθητο βλαστικό στάδιο της άνθησης, συνιστώνται κατά την περίοδο του λήθαργου των δένδρων τα παρακάτω μέτρα

1. Αφαίρεση και κάψιμο όλων των προσβεβλημένων και των ύποπτων προσβολής τμημάτων των δένδρων. Τα προσβεβλημένα μέρη πρέπει να αφαιρούνται με τουλάχιστον 30 εκατοστά υγιούς τμήματος και οι μεγάλες τομές να καλύπτονται άμεσα με κατάλληλο προστατευτικό σκεύασμα και μάλιστα δύο φορές (η δεύτερη φορά αμέσως μετά το στέγνωμα της πρώτης). Οι εργασίες κλαδέματος και καθαρισμού των δένδρων πρέπει οπωσδήποτε να εκτελούνται με ξηρό καιρό.

2. Δένδρα με προσβολή στον κορμό ή στη βάση των βραχιόνων, καλό είναι να εκριζώνονται και να καίγονται άμεσα.

3. Κοπή και κάψιμο ξενιστών του βακτηρίου, όπως γκορτσιά, βάτος, πυράκανθος, κράταιγος κ.ά., που βρίσκονται γύρω από τους οπωρώνες και σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων.

4. Τακτική απολύμανση των εργαλείων κλαδέματος σε διάλυμα χλωρίνης 10%, για  την αποφυγή μετάδοσης του παθογόνου σε υγιή τμήματα και δένδρα.

5. Μετά το τέλος των εργασιών, συνιστάται ψεκασμός με ένα κατάλληλο και εγκεκριμένο χαλκούχο σκεύασμα στις συνιστώμενες δόσεις.

6. Περιορισμός της αζωτούχου λίπανσης στην απολύτως αναγκαία, διότι η ασθένεια είναι ιδιαίτερα σοβαρή στα εύρωστα δένδρα.