Η καλή αρχή από τα ΑΕΙ: Ναι στα ενιαία ψηφοδέλτια και όχι στις κομματικές στρούγκες

Η κοινή γνώμη είναι απολύτως αδιάφορη για το εάν μια σχεδιαζόμενη νομοθετική μεταρρύθμιση με θετικά για την κοινωνία αποτελέσματα, προέρχεται από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Από την άποψη αυτή, οι εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, για κατάργηση των αμέτρητων αντίπαλων ψηφοδελτίων στις πανεπιστημιακές (φοιτητικές) αρχαιρεσίες και η αντικατάστασή τους από ενιαίο ψηφοδέλτιο με όλες τις ιδεοπολιτικές τάσεις, αυτές επομένως οι ρυθμίσεις ανοίγουν το δρόμο για την αποκατάσταση του κύρους των ΑΕΙ. Τόσο για τον φοιτητικό συνδικαλισμό, όσο και για το διδακτικό και ερευνητικό δυναμικό των ανωτάτων σχολών.

Δεν απαιτείται περίσσευμα φαιάς ουσίας, για να τεκμηριώσουμε την παραπάνω σκέψη. Αρκεί να ξεφυλλίσουμε ένα μακρύτατο παρελθόν από τις αρχές της Μεταπολίτευσης έως σήμερα, δηλαδή κάπου περισσότερα από 45 χρόνια καταδυναστευτικής παρουσίας στον πανεπιστημιακό βίο μιας κομματικοκρατίας, με συχνές και ατέλειωτες αντεγκλήσεις, γιατί όχι και ξυλοδαρμούς, χτισίματα πρυτανικών γραφείων, από «ακτιβιστές», συχνά άεργους εξωπανεπιστημιακούς, αντίπαλων υποψηφίων για τις πρυτανικές αρχές, μετατροπή των κοινόχρηστων χώρων υποδοχής διδασκόντων και διδασκομένων σε σκουπιδότοπους, με πλαστικά μπουκάλια και ποτήρια και άλλες ακατανόμαστες ρυπαρότητες.

Ένας θλιβερός απολογισμός

Τι απέδωσε ο αυτής της ποιότητας συνδικαλισμός; Από επίσημες δημοσκοπικές μετρήσεις προκύπτει ότι:

– Ποσοστό πάνω του 50% των φοιτητών απέχει από τις «αρχαιρεσίες» αυτές, περιοριζόμενο στις σπουδές του.

– Το υπόλοιπο 50% αναλώνει τη δραστηριότητά του σε αφισοκολλήσεις και σε αμέτρητα τραπεζάκια με κακόγουστο προπαγανδιστικό υλικό και ρύπανση των τοίχων της πρόσοψης με φρικαλέα γκράφιτι.

«Μια από τα ίδια» σε κάθε παρόμοια… ευγενή άμιλλα.

– Οι επικεφαλής της φοιτητικής μάχης κατά του καθήκοντος για γνώση, επιστημονικό κύρος και κατάρτιση, να παίρνουν άριστα στην απαιδευσία αλλά και στην προετοιμασία τους για τα ψηφοδέλτια των κομμάτων στις βουλευτικές εκλογές. Φυσικά υπάρχουν και οι  εξαιρέσεις εκείνων που παρουσιάζουν καλύτερες μαθησιακές επιδόσεις, μακριά από κομματικές καταδυναστεύσεις. Αλλά και εκείνοι οι επιμελείς, που έχουν προεπιλεγεί από τα κομματικά ιερατεία, για να διαδραματίσουν ρόλο ηγετικό στο κόμμα. Ή έτσι λοιπόν ή αλλιώς κομματικοκρατία με όλα τα επίχειρά της «και άγιος ο Θεός»…

Τα υπέρ και τα κατά του ενιαίου ψηφοδελτίου

Τα θετικά σημεία του ενιαίου ψηφοδελτίου είναι ασυγκρίτως περισσότερα, από εκείνα των χωριστών ψηφοδελτίων. Έτσι:

– Το ενιαίο ψηφοδέλτιο συγκροτείται από όλες τις τάσεις από την εξωκοινοβουλευτική αριστερά έως και τα υπερσυντηρητικά σχήματα. Ενδιαμέσως περιλαμβάνονται όλα τα δοκιμασμένα στον δημοκρατικό πολιτικό στίβο πολιτικά σχήματα.

– Στο ενιαίο ψηφοδέλτιο δεν επικρατεί η ψυχολογική δέσμευση της υποχρεωτικής ένταξης μόνον σ’ ένα από τα αμέτρητα ψηφοδέλτια που δεν αντιπροσωπεύουν την ενότητα των αντίπαλων συνδικαλιστικών δυνάμεων. Προσωπικά, θυμάμαι ότι υπό το καθεστώς του ενιαίου ψηφοδελτίου της ΕΣΗΕΑ στα πρώτα μεταδικτατορικά χρόνια, έβαζα σταυρό προτίμησης σ’ ένα συντηρητικό της δεξιάς, σ’ ένα κεντροαριστερό, σ’ ένα κεντροδεξιό και σ’ ένα κομμουνιστή. Τα ενιαία αυτά ψηφοδέλτια ανέδειξαν το σωματείο μας σε υπόδειγμα λαμπρών δημοσιογράφων. Και κλείνω με την ευχή και εμείς να επανέλθουμε στην ενότητα του ενιαίου ψηφοδελτίου.

«Και στα δικά μας»!

– Τα κατά του ενιαίου ψηφοδελτίου είναι ότι και σε αυτά δεν αποφεύγονται οι εκτός κάλπης κατ’ ιδίαν συσπειρώσεις και πριμοδοτήσεις προς τους «ημετέρους». Ευτυχώς όμως, που τα μυστικοσυμβούλια αυτά δεν υπερσκελίζουν τις αδέσμευτες επιλογές στην πλειονότητα των ψηφοφόρων.