Διαχωριστικό με τον Λεωνίδα απ’ τους «300» σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ

Μετά τις συνεχόμενες sold out παραστάσεις του 2022, το έργο Last Days -εμπνευσμένη από τη ζωή του Κερτ Κομπέιν και βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Γκας Βαν Σαντ- επέστρεψε στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν την ανάδειξή της σε μεγαστάρ, η Γαλλίδα ηθοποιός, Μπριζίτ Μπαρντό, έγινε εξίσου γνωστή για τις πολιτικές της απόψεις όσο και για την καριέρα της στην υποκριτική.

Πενήντα χρόνια μετά, το Horses της Πάτι Σμιθ παραμένει μια ριζοσπαστική δήλωση: το άλμπουμ όπου μια λογοτεχνική φιγούρα περνά στο ροκ χωρίς εκπτώσεις, αλλάζοντας τους κανόνες του

«Αν σας αρέσουν οι ταινίες για ταινίες, θα σας αρέσει και αυτή» σχολιάζει ο Ed Potton στους Times στην κριτική του για το Sentimental Value (Συναισθηματική Αξία), στο οποίο ο Στέλαν Σκάρσγκαρντ είναι ένας εγωμανής σκηνοθέτης που λατρεύει τους προγόνους του.

Πριν τους συνδέσουμε με παραμύθια και παιδικά βιβλία, οι μονόκεροι θεωρούνταν υπαρκτά πλάσματα. Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι τον Μεσαίωνα, η ιστορία τους είναι πολύ πιο αληθινή απ’ όσο φανταζόμαστε.

Ο συγγραφέας της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας», Κάρολος Ντίκενς, αγαπούσε την εποχή με «ανησυχητική σχολαστικότητα», αλλά το εορταστικό του μανιφέστο δείχνει πώς ο θάνατος του πατέρα και της κόρης του έριξε μια σκιά πάνω της.

Η ερωτική ιστορία της Μπριζίτ Μπαρντό: Από τον Ροζέ Βαντίμ στον Μπερνάρ ντ'Ορμάλ.

Η Μπριζίτ Μπαρντό, μύθος και σύμβολο του σεξ των δεκαετιών 1950 και 1960, ήταν αστέρι παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής.

Ο Μστισλάβ Τσέρνοφ εξηγεί γιατί το 2000 Μέτρα μέχρι την Αντρίιβκα δεν είναι άλλη μια ταινία για τη φρίκη του πολέμου, αλλά ένα ντοκουμέντο για την απόσταση ανάμεσα στην ειρήνη της Δύσης και την ουκρανική αυτοάμυνα στην πρώτη γραμμή

Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε πόσο γρήγορα περνάνε οι γιορτές. Πολλοί άνθρωποι, όμως, δυσκολεύονται να τις ζήσουν αληθινά.