Άννα Μαρία Ψυχαράκη : «Ήταν ένα μαρτύριο για μένα το Big Brother»

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Άννα Μαρία Ψυχαράκη και μίλησε για τις δυσκολίες που είχε αντιμετωπίσει στην παραμονή τη στο Big Brother, στο 7 μέρες ΤV.

Για σένα, που είσαι τόσο διαφορετική, πόσο δύσκολο ήταν να παραμείνεις στο παιχνίδι;

Ήταν ένα μαρτύριο. Δεν υπήρξε μόνο μια δύσκολη στιγμή μέσα στο παιχνίδι, ήταν πάρα πολλές. Η προδοσία της Ραμόνας ή όταν έσπασα την πόρτα, όταν με έβγαλαν ψεύτρα και κλέφτρα. Δεν άντεχα όλες τις κατηγορίες τους και όλα αυτά είχαν συσσωρευτεί μέσα μου. Το έχω πραγματικά χαρακτηρίσει ως κόλαση όλο αυτό. Οι έντονες στιγές που μου έχουν μείνει ήταν οι κακές στιγμές. Αυτές ήταν που με είχαν καθηλώσει, μου είχαν ρίξει την ψυχολογία, μου είχαν σακατέψει την προσωπικότητα μου. Με προσέβαλαν πάρα πολλές φορές, ενώ εγώ τους δικαιολογούσα και τους υπερασπιζόμουν. Τους φρόντιζα και δεν το μετανιώνω. Χαίρομαι που κέρδισα την αγάπη του κόσμου, αλλά με πιάνει και μια χαρμολύπη γιατί ακόμα και τώρα δέχομαι κατηγορίες από τα παιδιά και αναρωτιέμαι πότε θα σταματήσει όλο αυτό.

Τι πιστεύεις ότι έφταιξε και τα παιδιά είχαν τόσο λανθασμένη αντίληψη για τον χαρακτήρα σου;

Θεωρώ ότι μέσα στο παιχνίδι υπήρχαν άτομα πολύ χειριστικά. Δεν θα αναφέρω ποιοι ήταν. Ξέρει ο κόσμος σε ποιους αναφέρομαι. Έβλεπα ότι γινόταν μια πλύση εγκεφάλου και γι’ αυτό τους δικαιολογούσα και τους υπερασπιζόμουν. Έλεγα μέσα μου, «Άννα έσυ θα αντεξεις, αυτοί δεν θα αντέξουν». Ο Χρήστος Βαρουξής συγκεκριμένα μου έλεγε ότι είμαι ένα μήνα μπροστά από το παιχνίδι και ότι τα είχα καταλάβει όλα.

Μετάνιωσες για κάποια στιγμή σου στο παιχνίδι; Ένιωσες ότι έκανες κάποιο λάθος κατά τη διάρκεια της παραμονής σου;

Το συμβάν με την πόρτα. Δεν έχω κάνει ξανά φθορά ξένης ιδιοκτησίας ποτέ στη ζωή μου. Δεν έχω δεχθεί ποτέ ποινή, ούτε καν στο σχολείο. Εκείνη τη στιγμή δεν άντεξα και έσπασα την πόρτα. Δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα αλλά θεωρώ ότι ο κόσμος με κατάλαβε και με κατανόησε. Δεν άντεξα, ήταν συσσωρευμένες οι κατηγορίες προς το πρόσωπο μου. Αποφάσισα όμως να συνεχίσω στο παιχνίδι γιατί με είχε στηρίξει ο κόσμος.