Κρούσμα δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι

Δεν το είχε πει έτσι ακριβώς η Σιμόν ντε Μποβουάρ αλλά πού να το φανταστεί κι εκείνη; Νόμιζε ότι ξηλώνοντας κορδελάκια, δαντελίτσες, παραμορφωτικά εσώρουχα κ.λπ., θα ξεμπερδεύαμε άπαξ δια παντός με τα θηλυκά σατουρνάλια. Αλλά κι εμείς; Ετσι τους τα αφήσαμε εμείς; Δεν προλάβαμε να γυρίσουμε την πλάτη μας και πλάκωσαν τα χανουμάκια της νέας εποχής. Ξανά μανά μασκαρέματα και συμπεριφορές να σου πέφτει η μούρη.

Δεν περιγράφω άλλο το μεγάλο πισωγύρισμα που ξεκίνησε από την executive δεκαετία του 1990. Το ερώτημα είναι πώς εν μέσω πανδημίας του #metoo βρεθήκαμε αίφνης να κάνουμε μανικιούρ πεντικιούρ με τις ευλογίες του κυρίου Πέτσα; Και καλά ο Πέτσας. Αυτός δεν νομίζω πως θα αφήσει τις νυχάρες του σουβλερές ούτε και πως θα νεκροστολίσει την κερατίνη τους με τοξικά χρώματα, κόλλες και στρασάκια. Οι γυναίκες όμως; Πώς θα τους φτουρίσει το μανικιούρ; Δεν χρησιμοποιούν αντισηπτικά, αναρωτιέμαι; Δεν ξεπετσιάζονται από τα οινοπνεύματα, δεν παρουσιάζουν οι όνυχές τους ρωγμώδεις βλάβες από τις χλωρίνες και τα αδιάκοπα χρονομετρημένα σαπουνίσματα; ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΟΒΙΝΤ; (Φωνάζω τώρα)

Δυστυχώς αποσυρθήκαμε στην ώρα μας, όπως κάνει κάθε άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του. Μας παίρνει ωστόσο για μερικές βρισιές ακόμα τις οποίες αφήνω στη φαντασία σας. Εν τω μεταξύ, ενόσω εσείς κατεβάζετε καντήλια, εγώ προσπαθώ να κατεβάσω γιορτινά που δεν θυμάμαι πώς βρέθηκαν στην κατοχή μου. Θα με αναγνωρίσουν τα περσινά και προπέρσινα παπούτσια μου ή θα μου ρίξουν καμιά κλωτσιά στο καλάμι; Και τι είναι αυτά τα ακέφαλα σώματα που θροΐζουν στις κρεμάστρες μου, και με παρακαλούν ν’ ανοίξω για να πάρουν λίγο αέρα; Το μουσείο των αλλοτινών μου μορφών δυσπνοεί και σαλεύει στο ικρίωμα της ντουλάπας μου. Εγώ ήμουνα που το ‘στειλα στα έρημα τα ξένα τζιβαέρι μου;

«Τι είμαι; Τίποτα. Τι θα ήθελα να είμαι; Τα πάντα» έλεγε στα τέλη του 19ου αιώνα η ζωγράφος και πρώιμη φεμινίστρια Μαρί Μπασκιρτσέφ. «Τι είμαι και τι πάω να γίνω;» θα συμπλήρωνα εγώ. Αυτή που θα μπάσει τον ιό στο σπίτι με τις νυχάρες της, λες και δεν του αρκούν τα βαριεστημένα ενδοοικογενειακά  ακάρεα. Καλά Χριστούγεννα σε όλες-ους!