Λαϊκισμός

Υπάρχουν δύο τρόποι να κάνεις αντιπολίτευση. Ο ένας είναι να ελέγχεις την κυβέρνηση και να προσπαθείς με τη δύναμη των ιδεών σου να κερδίσεις τις επόμενες εκλογές. Ο άλλος είναι να υπονομεύεις την κυβέρνηση και να προσπαθείς με τρολ και fake news να πείσεις τους πολίτες ότι ζουν σε μια παράλληλη πραγματικότητα.

Για να είμαστε ειλικρινείς, στις περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνουν και τα δύο. Το θέμα είναι τα ποσοστά στο μείγμα. Την πρώτη περίοδο μετά τις εκλογές, ζαλισμένος ακόμη από την ήττα, ο ΣΥΡΙΖΑ απέφευγε τις τοξικές επιθέσεις και έπαιζε το χαρτί της συναίνεσης. Το απαιτούσε άλλωστε και η εκστρατεία για την κατάκτηση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Στα εθνικά, για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας προτιμούσε να ακούει σοβαρούς ανθρώπους όπως ο Βαγγέλης Καλπαδάκης παρά τους έξαλλους εθνικιστές που δυστυχώς πάντα διέπρεπαν (και) στην Αριστερά.

Η δημοσκοπική τελμάτωση οδήγησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αλλάξει στάση. Κι επειδή διαπιστώνει ότι οι αστοχίες της κυβέρνησης δεν της προκαλούν προς το παρόν ιδιαίτερη φθορά, προφανώς επειδή για τους πολίτες η σύγκριση με την καταστροφική διακυβέρνηση της προηγούμενης τετραετίας είναι συντριπτική, δεν επικεντρώνεται σε αυτές, αλλά καταφεύγει σε φτηνές προσωπικές επιθέσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το νέο σποτάκι της Κουμουνδούρου για τον κορωνοϊό. Το σκανδαλώδες εδώ δεν είναι οι νέοι προσβλητικοί υπαινιγμοί για τα μέσα ενημέρωσης. Οι εικόνες της «παρουσιάστριας» που αλλάζει ύφος όταν αρχίζουν να πέφτουν τα χαρτονομίσματα, κι ύστερα τρέχει να τα μαζέψει φωνάζοντας «ο Κυριάκος μας!», έχουν σπάσει έτσι κι αλλιώς όλα τα ρεκόρ χυδαιότητας. Αυτό που είναι εξωφρενικό, και εξόχως επικίνδυνο, στην καινούργια παραγωγή είναι η απαλλαγή του πολίτη από οποιαδήποτε ευθύνη και η ενοχοποίηση αποκλειστικά του Πρωθυπουργού. Με έμφαση, μάλιστα, στο άνοιγμα προς τον τουρισμό.

Η κυβέρνηση μπορεί να κατηγορηθεί για πολλές παραλείψεις και παλινωδίες στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Μερικές είναι αναμενόμενες λόγω της φύσης του προβλήματος, άλλες οφείλονται σε ασυνεννοησία, ανικανότητα ή αλαζονεία. Ορθώς η αντιπολίτευση επισήμανε ότι οι μάσκες στα σχολεία πρέπει να διανέμονται δωρεάν, ορθώς ο Πρωθυπουργός την άκουσε και διόρθωσε την υπουργό του. Ο ξένος τουρισμός, όμως, είναι αναγκαίος για τη λειτουργία της οικονομίας και, όπως δείχνουν τα στοιχεία, η συμβολή του στη διάδοση της επιδημίας είναι περιορισμένη. Η βασική αιτία του προβλήματος αυτή την περίοδο είναι η συμπεριφορά των ελλήνων πολιτών, και ιδίως των νέων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα γνωρίζει. Αντί όμως να τονίσει τη σημασία της ατομικής ευθύνης, και να καταγγείλει την εγκληματική προπαγάνδα των συνωμοσιολόγων, επιδίδεται στο γνωστό και δοκιμασμένο σπορ του λαϊκισμού: ο αθώος λαός, που τον εκμεταλλεύονται η επάρατη Δεξιά, οι αδίστακτοι εφοπλιστές και οι διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι.

Το μόνο καλό είναι ότι αυτή τη φορά λείπει από το σόου η παρουσιάστρια.