Θέρισμα, θέρος, θεριστής

Θέρισμα, θέρος, θεριστής. Το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι μόνο οι θάλασσες και οι ακρογιαλιές του. Είναι οι καρποί του, τα νερά του, τα φρούτα του, και φυσικά το σιτάρι, που «βάφει» χρυσαφένιους τους αγρούς και εξασφαλίζει τροφή – δηλαδή ζωή – για ολόκληρη τη χρονιά που θα ακολουθήσει. Ο Ιούνιος (ή Θεριστής) και ο Ιούλιος δεν ήταν πάντα συνώνυμοι των διακοπών. Κάποτε συνοδεύονταν από δουλειά, σκληρή δουλειά, όμως ανέκαθεν υπήρξαν μήνες γιορτινοί.

Ο θερισμός δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Το μαρτυρά το λαϊκό ρητό «θέρος, τρύγος, πόλεμος», καταδεικνύοντας τον μόχθο των γεωργών. Τα παραδοσιακά τραγούδια, όμως, αποκαλύπτουν και μια άλλη πτυχή του. Ο θερισμός ήταν κόπος, αλλά και γιορτή. Ήταν δουλειά ομαδική, που απαιτούσε όλη η οικογένεια, η γειτονιά, το χωριό, να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να μικρύνουν την ταλαιπωρία και να μεγαλώσουν τη χαρά. Τη χαρά για τη σοδειά που θα εξασφάλιζε μια χρονιά χωρίς πείνα, αλλά και για την ίδια την παρέα, τη συντροφικότητα, την αγάπη.

Όλη η οικογένεια, εγκατέλειπε το χωριό για να περάσει όσο καιρό χρειαζόταν στο χωράφι. Όποιος μπορούσε να πιάσει δρεπάνι συμμετείχε στη δουλειά. Ο θερινός ήλιος ήταν σκληρός, τα ψάθινα (ή ακόμη και χάρτινα, φτιαγμένα από εφημερίδες) καπέλα των ανδρών και τα λευκά μαντίλια των γυναικών λίγη βοήθεια μπορούσαν να προσφέρουν. Όμως η κούραση δεν κατάφερνε να νικήσει τον ρυθμό, το τραγούδι, την ελπίδα.

Μπορεί οι θεριστές να μην φτιάχνουν πια δεμάτια με τα χέρια τους, αλλά να χρησιμοποιούν σύγχρονα μηχανήματα και το σιτάρι να περνά από διαδικασίες παραγωγής τελευταίας τεχνολογίας για να μεταμορφωθεί σε νόστιμα ζυμαρικά, μα η μαγεία του θερισμού επιβιώνει. Οι ελληνικοί ορίζοντες εξακολουθούν να βάφονται χρυσοί τα καλοκαίρια και οι γεωργοί βιώνουν ακόμη την ίδια αγωνία και την ίδια χαρά για τη σοδειά τους. Τα σιτηρά τους εξακολουθούν να μεταμορφώνονται σε αλεύρι, ψωμί, ζυμαρικά υψηλής ποιότητας. Η κούρασή τους συνεχίζει να χαρίζει ζωή.

Εδώ και περισσότερα από 70 χρόνια, βρίσκουν τη στήριξη και τα εφόδια που χρειάζονται για μια γεμάτη σοδειά στη Melissa. Από την πρώτη στιγμή της σποράς, μέχρι την τελευταία ημέρα της συγκομιδής, από τον πρώτο θερισμό μέχρι τη μέρα που θα αρχίσουν να περνούν τις γνώσεις τους σε επόμενες γενιές. Γιατί τα ελληνικά σιτάρια, με τη γεμάτη γεύση, το υπέροχο χρώμα και την υψηλή τους ποιότητα, εγγυώνται τα ίδια χαρακτηριστικά και για κάθε προϊόν που θα φτιαχτεί από αυτά με αγάπη, φροντίδα και την αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας.

Για αυτό και η Melissa έχει συνδέσει την ταυτότητά της με τα ελληνικά σιτάρια. Γνωρίζοντας ότι μια εξαιρετική πρώτη ύλη είναι αναγκαία για όποιον θέλει να δημιουργήσει εξαιρετικά προϊόντα, θυμάται πάντα ότι ο θερισμός είναι πάνω από όλα μια γιορτή. Μια γιορτή που αντανακλά την ίδια την ουσία της ελληνικότητας: Την ευλογημένη γη, τη συλλογική προσπάθεια, αλλά και τον κόπο, αφού μόνο μέσα από αυτόν μπορεί να γεννηθεί το καθετί που αξίζει.

Αυτή ήταν και η έμπνευση για τη νέα ταινία της Melissa. Ο κάμπος, το σιτάρι, ο θέρος, και οι άνθρωποι που τα συνδέουν και τους χαρίζουν νόημα και ουσία.

Μπορείτε να δείτε την ταινία εδώ: