Ισλαμικός ιμπεριαλισμός

Η στάση του Ερντογάν στο ζήτημα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και ο ενθουσιασμός με τον οποίο η απόφασή του έγινε δεκτή από τον τουρκικό λαό δείχνουν μια διάσταση του προβλήματος που δεν έγινε απόλυτα κατανοητή στη χώρα μας. Το ζήτημα δεν αφορά ευθέως τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι ένα καθαρό δείγμα της αλαζονικής επιθετικότητας του Ισλάμ απέναντι στον οπισθοχωρούντα χριστιανισμό. Οταν ο Μεχμέτ Β’ ο Πορθητής κατέλυσε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αναγνώριζε την ισχύ των θρησκευτικών / χριστιανικών πεποιθήσεων. Μετέτρεψε μεν την Αγία Σοφία σε τζαμί, όπως ήταν η καθιερωμένη συμπεριφορά των κατακτητών Οθωμανών, αλλά παραβίασε καθαρά τον ισλαμικό νόμο (Σαρία) δίνοντας στον Πατριάρχη μεγάλες δικαιοδοσίες και δικαιώματα ανεμπόδιστης λατρείας στους χριστιανούς υπηκόους του. Εφόσον η Κωνσταντινούπολη δεν παραδόθηκε αλλά κατελήφθη στρατιωτικά, σύμφωνα με τον ιερό νόμο και τις εντολές του Προφήτη, έπρεπε να κατασταλούν όλες οι ελευθερίες των αλλοθρήσκων και τα όποια συνακόλουθα δικαιώματά τους. Ο Μεχμέτ δεν ήταν άπιστος. Αναγνώριζε όμως τις ευαισθησίες των χριστιανών στη Δύση και φοβόταν τις αντιδράσεις τους αν προχωρούσε σε βιαιότερα μέτρα.

Σήμερα είναι φανερό πως η Τουρκία κλιμακώνει την ισλαμική της επιθετικότητα αναγνωρίζοντας πλέον την παθητικότητα και τον ωχαδελφισμό του παγκόσμιου χριστιανισμού. Ζύγισε προφανώς τα δεδομένα και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η προβολή του ισλαμικού της δυναμισμού και η διεκδίκηση της ηγεσίας, μέσω των οργανώσεων των Αδελφών Μουσουλμάνων, του σουνιτικού Ισλάμ θα αποδώσει πολύ περισσότερα οφέλη από την όποια χαλαρή αντίδραση του ενοχλημένου, αλλά σε παραίτηση, χριστιανικού κόσμου. Ακόμα και της Ρωσίας, που ιστορικά διεκδικεί τα κληρονομικά δικαιώματα στον βυζαντινό θρόνο μέσω του γάμου της τελευταίας Παλαιολογίνας, της Ζωής, με τον τότε Μεγάλο Δούκα της Μόσχας Ιβάν Γ’. Που πήρε τον βυζαντινό τίτλο του Καίσαρα κι ονομάστηκε, για πρώτη φορά, Τσάρος. Ετσι το Κρεμλίνο τοποθετήθηκε στη βίαιη ισλαμική πρόκληση με τη διαπίστωση πως το ζήτημα αφορά «εσωτερικό θέμα της Τουρκίας»!! Η Ρωσία βέβαια έχει τους δικούς της γεωστρατηγικούς λόγους για τη στάση της αυτή. Δεν βλέπει ιδιαίτερα θετικά την Ελλάδα μετά την περίοδο Κοτζιά, τη διευκόλυνση της ένταξης της Β. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και τη στάση τής Ελλαδικής Εκκλησίας στο θέμα της Ουκρανίας. Αυτό βέβαια δεν δικαιολογεί την παθητικότητά της απέναντι σε μια θανάσιμη προσβολή κατά της Ορθοδοξίας.

Για να διαλύσει τις όποιες αμφιβολίες και να προσθέσει στην προσβολή κι ένα ηχηρό χτύπημα, ο τούρκος πρόεδρος δεν δίστασε να διατρανώσει τους ιμπεριαλιστικούς στόχους της ισλαμικής του χειρονομίας. Εξηγώντας τον συμβολισμό της μετατροπής της μεγάλης εκκλησίας, συμβόλου του χριστιανισμού, σε ισλαμικό τέμενος, ο Ερντογάν μίλησε για «απελευθέρωση» που θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα το τέμενος Αλ Ακτσά στην Ιερουσαλήμ και η επαρχία της Ανδαλουσίας στην Ισπανία! Μια παλιά κατάκτηση δηλαδή των ουμαγιάδων χαλίφηδων της Δαμασκού!! Αξίζει να σημειώσουμε πως παρόμοιους ισχυρισμούς προέβαλε κι ο Μπιν Λάντεν μετά το φονικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης.

Η δυναμική της ισλαμικής αναβίωσης επεκτείνεται. Ο ιμπεριαλισμός είναι ολοφάνερος. Με στόχο «η ανθρωπότητα να γίνει μουσουλμανική κοινωνία» (Ζάκι Μπαντάουι, «μετριοπαθές» Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο Λονδίνου, «Observer», 4 Νοεμβρίου 2001). Καιρός να συνειδητοποιήσουν όλοι το νόημα των εξελίξεων στο θέμα της Αγίας Σοφίας…