H δύση του αμερικανικού ονείρου

Εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ διεκδικούν να είναι η ηγετική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό αφορά τόσο την οικονομία όσο – και κυρίως – την πολιτική και στρατιωτική ισχύ. Μάλιστα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» οι ΗΠΑ περισσότερο ασχολήθηκαν με το να αποτρέψουν άλλες χώρες να αμφισβητήσουν την αμερικανική ηγεμονία, παρά με το να την υπερασπιστούν θετικά. Τακτική που μάλλον δεν συνέβαλε στην παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα. Ομως, οι ΗΠΑ διεκδίκησαν να είναι και κάτι παραπάνω: το πρότυπο μιας σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Το μετέωρο βήμα των ΗΠΑ προς το άγνωστο – Εκλογές και στο βάθος τέλμα

Και αυτό το έκαναν με ποικίλους τρόπους. Από τις ταινίες του Χόλιγουντ μέχρι τις τηλεοπτικές σειρές, τις μεταδόσεις των αθλητικών αγώνων, τη μουσική. Είναι αλήθεια ότι σε ορισμένα πράγματα δεν τα κατάφερναν πάντα, π.χ. οι Ευρωπαίοι ποτέ δεν συμμερίστηκαν την επικίνδυνη εμμονή τους με την οπλοκατοχή ούτε την τάση τους για δρακόντειες ποινές, όμως εδώ και δεκαετίες η «Δύση» και οι ΗΠΑ ήταν σχεδόν ταυτισμένες.

Μόνο που τώρα οι ΗΠΑ δείχνουν να είναι σε μεγάλη κρίση. Η πανδημία έδειξε ότι η πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη του πλανήτη ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό απροετοίμαστη, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι από τα επίκεντρα και με πολύ μεγάλους αριθμούς θυμάτων.

Ακόμη χειρότερα, έχουν για πρόεδρο έναν άνθρωπο που δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί «ηγέτης της Δύσης». Τόσο η αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική του, όσο και η προφανής ανευθυνότητα με την οποία αντιμετώπισε την πανδημία στο εσωτερικό της χώρας του έχουν μειώσει συνολικά το κύρος της χώρας του.

Ομως, το πρόβλημα είναι πιο βαθύ. Αν κανείς κοιτάξει την προεκλογική εκστρατεία και την απουσία ουσιαστικής συζήτησης για τον ρόλο και το μέλλον της Αμερικής στη νέα εποχή, καταλαβαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με μια πιο συνολική κρίση, του αμερικανικού πολιτικού συστήματος αλλά και της αμερικανικής κοινωνίας. Μόνο που όπως μας έχει διδάξει η Ιστορία, η παρακμή μιας αυτοκρατορίας αποτελεί λόγο να ανησυχούμε ακόμη περισσότερο.