Αθάνατο γέρικο άλογο

Εάν η Τζέιν Φόντα αποφάσισε να βγει στη γύρα για να βρει παρτενέρ ώστε να γυρίσει το remake της ταινίας «They shoot horses, don’t they» της τον έχω έτοιμο…

Τον Αΐτο Ρενέσες εννοώ, που ευτυχώς για τον ίδιο και για όλους τους προπονητές οι οποίοι τάχα ανήκουν στις… ευπαθείς ομάδες είναι μεν γέρικο άλογο, αλλά δεν το σκότωσαν!

Eκτός από οιονεί γεροντάκι, είναι επίσης ηττοπαθής του κερατά και… μυρωδιάς, έτσι δεν συνηθίσαμε να τον αποκαλούμε και να τον κοροϊδεύουμε;

Λοιπόν, για να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά, ο μαδριλένος προπονητής περπατάει στα 74 χρόνια του, που θα τα συμπληρώσει στις 20 Δεκεμβρίου, όμως και τι μ’ αυτό; Δεν είναι απλώς θαλερός και δημιουργικός, αλλά θαρρώ πως βάζει κάτω πολλούς κομψευόμενους νεανίες!

Την περασμένη Κυριακή ο λεγάμενος ρούφηξε το νέκταρ του εικοστού τίτλου της καριέρας του σε συλλογικό επίπεδο, χώρια βεβαίως το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008, στο Πεκίνο: είκοσι πρωταθλήματα, Κύπελλα και ευρωπαϊκά τρόπαια σε σχεδόν μισό αιώνα ζωής στους πάγκους!

Αρχής γενομένης από το 1973 όταν ανέλαβε την Κοτονιφίθιο, ο Ρενέσες αφήνει διαρκώς το αποτύπωμά του και μπορεί να μην αξιώθηκε να κατακτήσει ποτέ το Κύπελλο Πρωταθλητριών (ανήκοντας στην ίδια συνομοταξία με τον Γιάννη Ιωαννίδη),

αλλά, διάβολε, αυτή η αστοχία δεν ακυρώνει το προπονητικό ανάστημά του.

Την Κυριακή το βράδυ οδήγησε την Αλμπα, μετά από δώδεκα χρόνια προσμονής, στον θρόνο του γερμανικού πρωταθλήματος, ενώ πέρυσι οι Βερολινέζοι έπαιξαν στους τελικούς του Eurocup και εφέτος πέτυχαν εννέα νίκες στην Ευρωλίγκα, στην οποία θα επιστρέψουν στη νέα σεζόν.

Πέραν των τίτλων και της διαχρονικότητάς του, ο Αΐτο, σε όλες τις ομάδες του (Μπανταλόνα, Μπαρσελόνα, Μάλαγα, Σεβίλλη, Γκραν Κανάρια, Αλμπα, Εθνική Ισπανίας) υπήρξε προφεσόρος και μέντορας για νεαρούς παίκτες τους οποίους ανακάλυψε, ανέδειξε, εμπιστεύθηκε και εκτόξευσε: Χιμένεθ, Βιγιακάμπα, Μοντέρο, Τζοφρέσα, Γκασόλ, Ναβάρο, Ρούμπιο, Φερνάντεθ, Ρίμπας, Σατοράνσκι, Πορζίνγκις και δεν συμμαζεύεται…