Η προεδρολογία 50 – 50

Οχι πως κρατάει κανείς και την ανάσα του από την αγωνία. Μπορεί ωστόσο να παρακολουθεί το θέαμα με μια σχετική τέρψη. Μπορεί να χαζεύει την προεδρολογία ως ριαλιτολογία.

Οσοι έχουν εντρυφήσει στο τηλεοπτικό είδος δεν μπορούν παρά να διακρίνουν δυο βασικά του συστατικά. Η ριαλιτολογία της Ηρώδου Αττικού διαθέτει ήδη έναν προτεινόμενο. Αλλά διαθέτει και έναν παρουσιαστή που κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει το ενδιαφέρον του κοινού – αν όχι στα ύψη της αγωνίας, τουλάχιστον σε εκείνα του γρίφου. Αντρας ή γυναίκα ο επόμενος πρόεδρος, ρωτούν οι δημοσιογράφοι. 50 – 50, απαντά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ο Πρωθυπουργός έδωσε μια απάντηση όπου τα πάντα είναι πιθανά – έδωσε δηλαδή μια μη απάντηση. Αν σε αυτή τη μη απάντηση προστεθεί η δήλωσή του πως χρειάζεται ένα ολόκληρο βουνό για να σκεφτεί ένα πρόσωπο, τότε μπορεί να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα πως ο παρουσιαστής ξέρει να τρολάρει προεδρολογώντας. Πολιτικό πρόσωπο ή μη πολιτικό πρόσωπο; 50 – 50. Βουνό ή θάλασσα; Και βουνό και θάλασσα.

Είναι μια αμφισημία που επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να παίξει το χαρτί της θεσμικής υπευθυνότητας στη ριαλιτολογία ακόμη και αν ακούγεται σαν κυνηγός που ανησυχεί για την τύχη της πανίδας. «Ο κ. Μητσοτάκης», λέει η κομματική ανακοίνωση, «επιμένει να ευτελίζει το κύρος του θεσμού». Αρα; «Οφείλει άμεσα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να πει ξεκάθαρα ποιον προτείνει για τον ανώτατο πολιτειακό θώκο. Και η πρότασή του αυτή οφείλει να συμβαδίζει με τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος συμβολίζει την ενότητα του έθνους και των πολιτικών δυνάμεων».

Είναι όμως πολύ καλό για να είναι αληθινό. Και φυσικά δεν είναι. Η όψιμη ανησυχία του ΣΥΡΙΖΑ για τον θεσμό δεν είναι παρά ένας τρόπος για να καταλήξει στον προτεινόμενο της καρδιάς του: «Εάν ο κ. Μητσοτάκης δεν προτείνει την ανανέωση της θητείας του Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος έχει ψηφιστεί και από τη ΝΔ και έχει εξασφαλισμένη ευρύτατη πολιτική αλλά και κοινωνική συναίνεση όπως ορίζει το Σύνταγμα, οφείλει να εξηγήσει τους λόγους. Να εξηγήσει δηλαδή πού θεωρεί ότι απέτυχε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας».

Συμβαίνει και στα ριάλιτι. Δεν αρκεί να ψηφίσεις ή να μην ψηφίσεις κάποιον. Πρέπει και να πεις γιατί τον ψηφίζεις ή δεν τον ψηφίζεις. Η ψήφος πρέπει να είναι αιτιολογημένη. Και η ψήφος του ΣΥΡΙΖΑ είναι: «Οι μικροπολιτικοί τακτικισμοί του κ. Μητσοτάκη, οι εσωτερικές ισορροπίες και αντιφάσεις της ΝΔ δεν μπορούν να αποτελούν το κριτήριο της επιλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, την ώρα που η Τουρκία κλιμακώνει την προκλητικότητά της σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Οπως επίσης δεν μπορούν να περιλαμβάνονται πρόσωπα που δεν γνωρίζουν καν ποια είναι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τι είναι η υφαλοκρηπίδα».

Με πιο απλά λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως η χώρα χρειάζεται Πρόεδρο κάποιον που να ξέρει να τα βάζει με τους Τούρκους. Κάποιον από τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής με γνώσεις υφαλοκρηπίδας. Πληροί τις προϋποθέσεις αυτές ο Προκόπης Παυλόπουλος; Οχι, εάν θυμηθεί κανείς το επεισόδιο στον προεδρικό καναπέ με τον Ταγίπ Ερντογάν. Ναι, εάν αρκεστεί στο θεωρητικό του υπόβαθρο και μόνο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα απαντούσε πιο συνοπτικά. Πληροί τις προϋποθέσεις ο σημερινός Πρόεδρος; 50 – 50, είναι η απάντηση. Και η ριαλιτολογία μπορεί να συνεχιστεί…