Αλήθεια χυτή σαν νιόκοπο άγαλμα

Με τον τίτλο «Ο κήπος είναι ανθηρός» η Μόνικα επιστρέφει στην ελληνική δισκογραφία έπειτα από 5 χρόνια. Με ελληνικό στίχο που µπορεί να ξενίσει τους θιασώτες της αγγλόφωνης νεανικής ανεµελιάς του «Avatar». Και µια στροφή σε πιο λαϊκούς µουσικούς δρόµους δείχνουν πως δεν σταµατά να πειραµατίζεται. Υπάρχει εξήγηση; «Τραγούδια πολλά, εικόνες γεµάτες και έρχεται ο πρώτος µου ελληνόφωνος δίσκος να µου υπενθυµίσει πως στη ζωή, όσο και να φύγουµε µακριά, πάντοτε οι ρίζες µας τραγουδούν µελωδικά στην καρδιά».

«Δεν χρειαστήκαµε τον Ζακ Ντεριντά, είχαµε τον Τζίµι Χέντριξ» έγραψε το 1991 η αµερικανίδα συγγραφέας Καµίλ Πάλια, αποδίδοντας στον γάλλο φιλόσοφο το status ροκ σταρ. Τότε ακόµα η «αποδόµηση» προκαλούσε αντιδράσεις, πλέον αποτελεί άλλο ένα ρεύµα σκέψης. Οπως διαπιστώνει η περίφηµη σχολή EHESS της Γαλλίας, σήµερα σε χώρες όπως η Ινδία, η Κίνα, η Ιαπωνία η σκέψη του Ντεριντά προσελκύει νέο κοινό, µε ενδιαφέρον στα δίπολα:  άσπρο – µαύρο, Ανατολή – Δύση, µοντερνισµός – παράδοση.

Το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας το 2014 ήταν μεγάλη απογοήτευση για εκείνους που είχαν ταχθεί υπέρ της, όπως το Σκωτσέζικο Εθνικο Κόμμα. Η κρίση ηγεσίας που ακολούθησε ώθησε στην κορυφή μια γυναίκα. Η Νίκολα Στέρτζον παραμένει έκτοτε πρώτη υπουργός της Σκωτίας και έπειτα από τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, που φέρνουν ακόμα πιο κοντά το Brexit, παίρνει το όπλο της: «Η Σκωτία επιθυμεί ένα διαφορετικό μέλλον από το Ηνωμένο Βασίλειο» λέει ξεκάθαρα. Τα βάσανα για το Λονδίνο δεν θα τελειώσουν εύκολα.

Αποτύπωσε την οµορφιά της αναγεννησιακής περιόδου µε εντελώς µοντέρνο στυλ. Ο Αµεντέο Μοντιλιάνι ήταν µια φιγούρα αέρινη, µε έναν µποέµικο τρόπο ζωής, που ζούσε βυθισµένος στα πάθη του.

Οι ειδικοί λένε ότι απεικόνιζε την πραγµατικότητα σαν διαχρονική τάση έκφρασης µιας εσωτερικής τραγωδίας. Εκείνος έλεγε ότι τις γυναίκες που ζωγράφιζε τις εµπνεύστηκε από τις Καρυάτιδες. Τον επόµενο µήνα συµπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατό του και µια έκθεση στο Museo della Citta του Λιβόρνο µας θυµίζει την απαράµιλλη γοητεία των έργων του.

«Ο θάνατος πρέπει να είναι τόσο όμορφος. Να ακούς τη σιωπή. Να μην έχεις χθες, ούτε αύριο. Να ξεχνάς τον χρόνο, να ξεχνάς τη ζωή, να είσαι εν ειρήνη». Τα λόγια του Οσκαρ Ουάιλντ μας έφερε στον νου η ανακάλυψη στο Αγιον Ορος των οστών γυναίκας θαμμένων σε παρεκκλήσι. H ανθρωπολόγος Λόρα Γουίν-Αντίκας κλήθηκε να τα μελετήσει.

Είναι η σύζυγος κάποιου προύχοντα που έφθασε εκεί για να προστατευτεί από τους πειρατές ή πρόκειται για μεταφορά οστών; Η ιστορία της θα είναι σίγουρα συναρπαστική. Κι ας έχουν όλες οι ιστορίες τελικά το ίδιο τέλος.

«O στρατηγικός εχθρός είναι ο φασισμός» έγραφε ο Μισέλ Φουκό. «Ο φασισμός μέσα σε όλους μας, στα κεφάλια μας και στην καθημερινή μας συμπεριφορά, ο φασισμός που μας κάνει να λατρεύουμε την εξουσία, να επιθυμούμε εκείνο ακριβώς που κυριαρχεί πάνω μας και μας εκμεταλλεύεται».

Και ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ στο «Για ποιον χτυπά η καμπάνα;» έγραφε: «Είσαι κομμουνιστής;». «Οχι, είμαι αντι-φασίστας». «Πολύ καιρό;». «Από τότε που κατάλαβα τον φασισμό».