Η λάμψη της σταθερότητας

Ενώ εμείς συζητάμε για ποδόσφαιρο με υποχρεωτικές αναφορές σε κυπριακές εταιρείες και παρένθετες ιδιοκτησίες ομάδων στον υπόλοιπο κόσμο συζητούν για την έκτη Χρυσή Μπάλα του Λίο Μέσι: η βράβευση του Αργεντινού που πέρυσι κέρδισε μόνο το πρωτάθλημα Ισπανίας προκάλεσε ενστάσεις. Ηταν έκπληξη; Ναι, αλλά μικρή. Διότι οι πιθανότητες του Μέσι να κερδίσει το βραβείο είχαν μεγαλώσει ήδη από τον περασμένο Αύγουστο, όταν η FIFA είχε ανακοινώσει τη δεκάδα των καλύτερων ποδοσφαιριστών της χρονιάς, εκ των οποίων ο ένας θα κέρδιζε.

Ενα ματς

Στη δεκάδα των καλύτερων η κάτοχος του Τσάμπιονς Λιγκ Λίβερπουλ έχει τρεις παίκτες: τον Φαν Ντάικ, τον Μανέ και τον Σαλάχ. Και οι τρεις είχαν, όμως, αποτυχίες με τις Εθνικές τους ομάδες. Του Σαλάχ είναι η μεγαλύτερη: η Αίγυπτος φιλοξένησε το Κύπελλο Εθνών Αφρικής και αποκλείστηκε από αυτό αμέσως μετά τη φάση των ομίλων.

Ο Μανέ έφτασε τουλάχιστον στον τελικό με τη Σενεγάλη, αλλά δεν το κέρδισε. Εναν τελικό έπαιξε και ο Φαν Ντάικ: με την Ολλανδία κόντρα στους Πορτογάλους για το UEFA Nations League – κι αυτός το τρόπαιο δεν το πήρε.

Και οι τρεις δεν κέρδισαν και το πρωτάθλημα Αγγλίας – είναι συζητήσιμο αν θα βρίσκονταν στη σχετική δεκάδα, αν δεν είχε κάνει η Λίβερπουλ την ανατροπή της χρονιάς με την Μπαρτσελόνα. Μπορεί ένα ματς τελικά να σου δώσει τον τίτλο του καλύτερου της χρονιάς; Δεν ξέρω πόσο δίκαιο είναι αυτό. Το επισημαίνω γιατί στην περίπτωση του Μέσι η συζήτηση έχει να κάνει όχι με τις ικανότητές του, αλλά με το πόσο δίκαια ήταν η επιλογή του.

Αποτυχίες

Η δεκάδα των καλύτερων ήταν φέτος γεμάτη από διάσημους «αποτυχημένους». Οι δυο πιτσιρικάδες που έπαιζαν πέρυσι στον Αγιαξ, ο Ντε Λιχτ και ο Ντε Γιονγκ, λύγισαν στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την Τότεναμ, πριν αφήσουν τον Αίαντα ο πρώτος για τη Γιούβε κι ο δεύτερος για την Μπαρτσελόνα.

Ο Χάρι Κέιν, που βρίσκεται στη δεκάδα χάρη στη μεγάλη περσινή σεζόν της Τότεναμ, στις σπουδαίες της ανατροπές την Ευρώπη έλειπε: επέστρεψε στον τελικό, στον οποίο αγωνίστηκε ανέτοιμος. Ο Αζάρ πήρε το Γιουρόπα Λιγκ με την Τσέλσι, όμως την κορυφή του πρωταθλήματος Αγγλίας δεν την πλησίασε με την ομάδα του ποτέ του. Ο Εμπαπέ κουβαλάει έναν αποκλεισμό της Παρί σε χρόνο ρεκόρ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι παρόντες στη δεκάδα Μέσι και Ρονάλντο, είχαν κι αυτοί πικρές αποτυχίες μέσα στη σεζόν. Την οποία όμως πάλι σφράγισαν: διότι όλος ο κόσμος πάλι ασχολήθηκε μαζί τους.

Κενό

Η φυγή του Ρονάλντο από τη Ρεάλ έβαλε τέλος στην ευρωπαϊκή της ηγεμονία: το κενό του φάνηκε. Με τη Γιουβέντους δεν κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά μέσα στη χρονιά είχε δυο τουλάχιστον βραδιές σε διεθνή παιχνίδια που έκαναν τον κόσμο να τον χειροκροτήσει αναγνωρίζοντάς του χαρίσματα σπάνια: η «νίκη – πρόκριση» της Κυρίας επί της Ατλέτικο Μαδρίτης με 3-0 και η νίκη της Πορτογαλίας στον ημιτελικό του UEFA Nations League με τους Ελβετούς ήρθαν ύστερα από δικά του one man show, που όμοιά τους δεν είδαμε μέσα στη σεζόν, παρά μόνο από τον Μέσι, που στα παιχνίδια της Μπαρτσελόνα με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Λίβερπουλ στο Καμπ Νου ήταν μια ομάδα μόνος του. Στη δεκάδα των καλύτερων της χρονιάς, ποδοσφαιριστής με αντίστοιχη απόδοση σε τόσο μεγάλα ματς, δεν υπήρχε.

Social media

Ο Αζάρ ήταν καλός στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, όχι όμως τόσο εκθαμβωτικός – ίσως φταίει και η ίδια η διοργάνωση. Ο Σαλάχ στο ματς εποποιΐα της Λίβερπουλ με την Μπαρτσελόνα απουσίαζε. Ο Μανέ είναι ένας υπέροχα αποτελεσματικός τσαπατσούλης, δύσκολα θα πεις το όνομά του στην ερώτηση «ποιος είναι ο καλύτερος της χρονιάς». Οι μικροί που ο Αγιαξ πούλησε έχουν μέλλον, αλλά είναι παίκτες – εργαλεία. Κι ο Φαν Ντάικ που κατά τον Κλοπ έπρεπε να κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα είναι ένας σπουδαίος παίκτης, που αμφιβάλλω όμως αν θα βρει θέση στην ενδεκάδα των κορυφαίων του σπορ μετά το αντίο του.

Ενώ ο Μέσι (κι ο Ρονάλντο) αν σταματήσει θα μνημονεύεται για τα κατορθώματά του για δεκαετίες: αυτός και ο Πορτογάλος στη χειρότερη χρονιά τους κέρδισαν το πρωτάθλημα της χώρας στην οποία αγωνίζονται κάνοντας περίπατο και οι αποτυχίες τους συζητήθηκαν πολύ περισσότερο από τις επιτυχίες των υπολοίπων. Σε αυτό ο Μέσι κερδίζει τον Ρονάλντο (που στην τελική κατάληξη για τη Σούπερ Μπάλα ήταν τρίτος) γιατί οι δικές του αποτυχίες με την Μπάρτσα στο Τσάμπιονς Λιγκ και την Εθνική Αργεντινής στο Κόπα Αμέρικα συζητήθηκαν φέτος περισσότερο! Στο ποδόσφαιρο των social media και της συνδρομητικής τηλεόρασης κι αυτό μετράει.

Κατώτεροι

Θα πρεπε να κερδίσει τελικά ο Μέσι; Ισως όχι, διότι πέρυσι η σεζόν του δεν ήταν η καλύτερη. Εκανε λιγότερα θαύματα από αυτά που μας έχει συνηθίσει – ίσως γιατί μεγάλωσε κιόλας. Η αποτυχία του με την Μπάρτσα να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ παρά τη νίκη με 3-0 στον πρώτο ημιτελικό με τη Λίβερπουλ υπήρξε τεράστια. Είχε μερίδιο σε αυτή γιατί μιλάμε για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή του καιρού μας: τα κριτήρια για την αξιολόγηση όλων των υπόλοιπων είναι απολύτως διαφορετικά – αν ο Μέσι είχε κάνει τη σεζόν του Χάρι Κέιν π.χ. δύσκολα θα ήταν στη δεκάδα. Αλλά η σταθερότητά του σε αυτό το επίπεδο είναι κάτι τόσο εξωπραγματικό, που δύσκολα μπορεί κάποιος να κερδίσει το σχετικό βραβείο, ενώ συγκρίνεται μαζί του.

Πλην του Ρονάλντο όλοι όσοι βρέθηκαν στη δεκάδα των καλύτερων της χρονιάς το κατάφεραν χάρη στις ομάδες τους: αν η Λίβερπουλ φέτος αποκλειστεί νωρίς από το Τσάμπιονς Λιγκ (ακόμα κι αν κερδίσει επιτέλους το πρωτάθλημα Αγγλίας), αμφιβάλλω αν κάποιος από τους παίκτες της του χρόνου θα είναι στη δεκάδα. Ενώ ο Μέσι απλά επαναλαμβάνοντας την εφετινή «αποτυχημένη» χρονιά του θα είναι πάλι εκεί.

Πάλι

Κοιτάζοντας τις ψήφους που κέρδισε διακρίνω ότι η νίκη του τρομερού Αργεντινού δεν οφείλεται σε εκείνες των ευρωπαίων δημοσιογράφων. Οι Ευρωπαίοι μπορεί να έχουν συνηθίσει τα κατορθώματά του: στην Ευρώπη ο Φαν Ντάικ πήρε 37 ψήφους περισσότερους. Η γοητεία του Λίο εξακολουθεί όμως να είναι τεράστια στην Αφρική, στην Ωκεανία, στη Λατινική Αμερική.

Στις χώρες αυτές οι εικόνες της σοβαρότητας και της βελτίωσης του Φαν Ντάικ δεν έφτασαν, όμως όλοι είδαν και ξαναείδαν και φέτος γκολ του Μέσι. Οι δημοσιογράφοι αυτών των χωρών που αφηγούνται τα κατορθώματά του νιώθουν μάλλον τυχεροί που έχουν την τύχη να γράφουν για αυτόν. Και φυσικά τον ψήφισαν. Κι ό,τι κι αν λένε οι Ευρωπαίοι θα τον ξαναψηφίσουν…