Αρκούν οι προθέσεις;

Χθες γράφαμε για την πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Ηλείας να στεγάσει μονογονεϊκές προσφυγικές οικογένειες στη Μονή Πορετσού. Για την αναφορά του Επισκόπου Αθανάσιου στην Εκκλησία της Αγάπης που δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους σε «ημέτερους» και «αλλότριους».

Για την ιερότητα του «ξένου». Εως σήμερα, κάποιοι κάτοικοι της περιοχής αντέδρασαν, στους πρόσφυγες δεν άρεσαν οι συνθήκες που επικρατούσαν στη Μονή, μεταφέρθηκαν στο μοναστήρι της Δίβρης , οι κάτοικοι αντέδρασαν ξανά. …Και κάπως έτσι συνεχίστηκε αυτό το γαϊτανάκι που οι κορδέλες του μπλέκονται γύρω από τις ακραίες καταστάσεις στις οποίες οδηγούνται οι άνθρωποι είτε ορμώμενοι από τον φανατισμό είτε νικημένοι από την εξουθένωση.

Εν τω μεταξύ, ο Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος δίνει το παράδειγμα της ανθρωπιάς επισκεπτόμενος πρόσφυγες στο Λυγουριό και αποδεικνύοντας ότι ο Χριστιανισμός, δεν είναι, στην ουσία του, θρησκεία μισαλλόδοξη και όταν, μέσα στο πέρασμα της Ιστορίας, φαίνεται ότι «εκτρέπεται», δεν οφείλεται στη διδασκαλία του αλλά στον τρόπο που την ερμηνεύουν κάποιοι «χριστιανοί».

Εξάλλου, τον τελευταίο καιρό, πληθαίνουν οι φωνές συμπαράστασης στους πρόσφυγες εκ μέρους της Εκκλησίας. Δεν πειράζει που ακούγονται πιο δυνατά αυτές του μίσους. Το Καλό μπορεί να λειτουργήσει και χαμηλότονα, το Κακό όχι.

Φτάνουν όμως οι καλές προθέσεις για να αντιμετωπιστεί προσωρινά έστω αυτό το τόσο περίπλοκο θέμα;

Εδώ χρειάζεται η κεντρική εξουσία, η χάραξη κεντρικής γραμμής. Και είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρες οι διορθωτικές κινήσεις που βάζουν στα μέρη αυτής της δύσκολης εξίσωσης τον Αλκιβιάδη Στεφανή από το ΥΠΕΘΑ αφού κάποια στρατόπεδα θα μετατραπούν σε δομές, τον Τάκη Θεοδωρικάκο ώστε να μεριμνήσει, ως υπουργός Εσωτερικών, για την προετοιμασία των τοπικών κοινωνιών και τη Σοφία Ζαχαράκη από το Παιδείας μιας και η λειτουργία σχολείων μέσα στις δομές είναι απαραίτητη.