Η παράδοξη κανονικότητα

Το περιστατικό εξελίχθηκε στη Βολιβία. Η χώρα της Λατινικής Αμερικής δοκιμάστηκε από μεγάλες πυρκαγιές τις προηγούμενες εβδομάδες και η κατάσταση ήταν, κι εν πολλοίς παραμένει, σοβαρή. Ο πρόεδρος της χώρας και κατά σύμπτωση φίλος του Αλέξη Τσίπρα, ο ιδιότυπα αριστερός, Εβο Μοράλες, αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη κίνηση εντυπωσιασμού, που απλώς θα αποθέωνε για μια ακόμα φορά τον λαϊκισμό: Πήρε τη θέση των… πυροσβεστών για να πάει – υποτίθεται – να σβήσει μια φωτιά, μαζί με δυο, τρεις συνεργάτες του! Εννοείται συνοδεία τηλεοπτικών καναλιών, που τον ακολούθησαν σε ζωντανή μετάδοση.

Ομως, ύστερα από λίγο ο πρόεδρος – πάντα σε ζωντανή μετάδοση – χάθηκε στο δάσος. Οπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων η διαδικασία της κατάσβεσης των πυρκαγιών δεν είναι απλή και σίγουρα είναι επικίνδυνη.

Συνεπώς, δεν μπορεί να παριστάνει όποιος θέλει τον πυροσβέστη. Ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους. Επί σχεδόν μια ώρα ακούγονταν ένας Μοράλες, που καλούσε από κάπου στο δάσος, μέσα στους καπνούς, τον συνεργάτη του για να τον βρουν. Εννοείται ότι κάποια στιγμή τον βρήκαν και το show σταμάτησε.

Ολα τα παραπάνω σας ακούγονται ολίγον τι παράλογα; Πράγματι είναι, αλλά πόσο τελικώς διαφέρουν από άλλες σκηνές, απείρου κάλλους που έζησε και η Ελλάδα την τελευταία πενταετία;

Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια παράδοξη «κανονικότητα», κατά την οποία, για παράδειγμα, ένας υπουργός Οικονομικών μπορεί να ηχογραφεί τους ευρωπαίους συναδέλφους του και να «απειλεί» μετά (μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Πρώτου Θέματος») ότι μπορεί και να «ανεβάσει» τα αποτελέσματα αυτής της ηχογράφησης στο Διαδίκτυο, αλλά σε μεγάλη μερίδα του κόσμου αυτό να ακούγεται… φυσιολογικό.

Πρόκειται για υπερβολές, που από κάποια στιγμή και μετά, επειδή είναι επαναλαμβανόμενες, φαντάζουν λογικές. Και στο τέλος, εθίζουν μια ολόκληρη κοινωνία, έναν λαό, σε αυτές, καθώς αργά αλλά σταθερά, αρχίζει να χάνει το μέτρο. Ο,τι κινδύνεψε δηλαδή να πάθει και η Ελλάδα το τελευταίο διάστημα.

Τότε που η πρώτη αντίδραση στις εγχώριες υπερβολές ήταν το κλασικό «δεν έχει παρακάτω», μέχρι να… πάει παρακάτω. Για την ακρίβεια να κατρακυλήσει παρακάτω. Και κάποια στιγμή να φτάσει στα γραφικά όρια της Βολιβίας, όπου πλέον – το θεωρούμε περίπου δεδομένο – σε κανέναν Βολιβιανό δεν θα πρέπει να έκανε εντύπωση η απόφαση του Μοράλες να πάει με δυο, τρεις συμβούλους να σβήσει μια φωτιά. Αλλο τι έγινε μετά…