Καλή η καταπολέμηση της οικογενειοκρατίας, αλλά να την εννοούμε κιόλας

Σαν πρώτο δείγμα γραφής δεν ακούγεται και τόσο άσχημα.

Απαγόρευση στους βουλευτές και τους υπουργούς να προσλάβουν συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού όπως να μην έχουν οι σύζυγοι και τα παιδιά τους συμβάσεις με το ελληνικό δημόσιο.

Όντως φαντάζει ορθό, εάν σκεφτούμε το όργιο διορισμών συγγενών στο οποίο είχαν επιδοθεί υπουργοί και βουλευτές προηγούμενων κυβερνήσεων. Όπως και το παράλληλο όργιο συγγενείς και φίλοι να παίρνουν δημόσια έργα και συμβάσεις.

Βέβαια ο ίδιος εν μέρει δεν τον τήρησε τον κανόνα, εφόσον ένας από τους στενούς του συνεργάτες του, πολύ αξιόλογος ομολογουμένως -και το λέω εξ ιδίας πείρας-, είναι ο ανιψιός του (γιος της αδελφής του) Γρηγόρης Δημητριάδης. Και λέω εν μέρει, διότι τα ανίψια θεωρούνται συγγενείς τρίτου βαθμού, οπότε τυπικά δεν εμπίπτει στην απαγόρευση που θέλει να επιβάλει.

Όμως το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό θα τηρηθεί ο κανόνας.

Για παράδειγμα, εντάξει να μην προσλάβει ένας βουλευτής την κόρη του. Τι θα γίνει όταν ένας βουλευτής προσλάβει την κόρη ενός άλλου βουλευτή;

Πιάνει η απαγόρευση συναλλαγές του τύπου «θα σου προσλάβω το στενό συγγενή για να μου κάνεις και εσύ το ίδιο»;

Έπειτα ακόμη και εάν τηρηθεί η απαγόρευση για τους συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού, τι θα γίνει με τα ξαδέρφια και τα ανίψια;

Και εντάξει τους συγγενείς τους εντοπίζεις, είτε πρόκειται για προσλήψεις, είτε πρόκειται για συμβάσεις με το δημόσιο και αναθέσεις έργων. Με τους «κολλητούς» τι θα γίνει;

Θα βρεθεί ένας τρόπος όλα αυτά να μπορούν να ελεγχθούν και να μην επιστρέψουμε σε «πάρτι» παλαιότερων εποχών;

Βέβαια σε όλα αυτά υπάρχει και ο αντίλογος: μπορείς να αρνηθείς στον Κυριάκο Μητσοτάκη να πάρει κοντά του έναν αξιόλογο συγγενή του; Είχε άδικο ο Γεώργιος Παπανδρέου όταν έφερε πίσω στην Ελλάδα τον γιο του Αντρέα;

Σε κάθε περίπτωση, εγώ πιστεύω ότι όλα αυτά φαίνονται θετικά. Όμως, θα υπογραμμίσω το «φαίνονται».

Γιατί η διαπλοκή, η οικογενειοκρατία, το μοίρασμα θέσεων και συμβάσεων σε κολλητούς και συγγενείς μπορεί να γίνει ακόμη και σε καθεστώς απαγορεύσεων.

Γιατί είναι πολύ εύκολο να βρεις έναν συγγενή τρίτου ή τέταρτου βαθμού, έναν στενό φίλο, έναν «μπροστινό» και να μπορείς να κάνεις δουλειές με το δημόσιο, ενώ είσαι βουλευτής και υπουργός.

Παρεμπιπτόντως, η απαγόρευση άσκησης επιχειρηματικής ή επαγγελματικής δραστηριότητας για υπουργούς και υφυπουργούς, όπως και για γενικούς γραμματείς υπουργείων, ισχύει και τώρα (προκύπτει από το Σύνταγμα), αλλά όπως θυμόμαστε από διάφορες περιπτώσεις, οι εταιρείες στις οποίες μπορεί να συμμετείχαν προηγουμένως συνέχισαν να έχουν συμβάσεις με το δημόσιο.

Σε κάθε περίπτωση ας μην ξεχνάνε στο πρωθυπουργικό γραφείο ότι η κοινωνία είναι αυστηρή και περιμένει πράξεις και όχι διακηρύξεις.