Και πάλι το φάντασμα Κουφοντίνα!

Μια ταλαίπωρη και χιλιοπροδομένη κοινωνία σαν αυτή της πατρίδας μας δεν λέει ν’ απαλλαγεί από τα στυγερά φαντάσματα μιας αιμοσταγούς συμμορίας τρομοκρατών, που θα την εζήλευαν τα χειρότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Οι παραπάνω αράδες δεν αντιπροσωπεύουν ούτε σταυρόλεξα, ούτε αινίγματα προς επίλυσιν. Απλούστατα φωτογραφίζουν ή καλύτερα μας ψεκάζουν με την αποκρουστική μπόχα του παρακράτους της 17 Νοέμβρη.

Αυτής της εγκληματικής συμμορίας που υπέκλεψε και διέσυρε τον τίτλο της, από την ημερομηνία του θρυλικού πλέον χρονικού της εξέγερσης στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο. Ενός έπους που ήταν και η ληξιαρχική πράξη θανάτου της άλλης μεγάλης συμμορίας της 21ης Απριλίου 1967.

Το τελευταίο αμετανόητο φάντασμα αυτής της συμμορίας των θρασύδειλων φονιάδων, που σκότωναν, άνανδρα εξ ενέδρας, εκδότες, δικαστικούς, επιχειρηματίες, διπλωμάτες γιατί όχι και ανυπεράσπιστους του ανώνυμου πλήθους, (Αξαρλιάν κ.ά), ο τελευταίος αυτών των ειδώλων του μίσους, του διχασμού και του εθνομηδενισμού με το ονοματεπώνυμο Δημήτρης Κουφοντίνας, μέσω των μονίμως γιατί όχι και σκοπίμως ασύλληπτων τρομοκρατών του, απειλεί το δικαστικό Σώμα με δολοφονικά αντίποινα.

Αντίποινα, ως απάντηση προς το Δικαστικό Συμβούλιο, που απέρριψε το τελευταίο αίτημα του Κουφοντίνα για νέες εξορμήσεις με ειδική άδεια εξόδου από τη φυλακή. Εξορμήσεις πρόκλησης προς το δημόσιο αίσθημα αλλά και προετοιμασίας ένοπλου αντάρτικου των πόλεων, όπως αυτό προκύπτει από τη δήλωση του Κουφοντίνα για ένοπλο κατά του καθεστώτος «αγώνα».

Το πρώτο κρούσμα του κουφοντινιακού σχεδίου, απάντησης προς την άρνηση για άδεια εξόδου από τη φυλακή, ήταν οι βανδαλισμοί οπαδών του στο κεντρικότερο σημείο της πρωτεύουσας (Βαλαωρίτου-Βουκουρεστίου), με την καταστροφή των προσόψεων, με λοστούς και βαριοπούλες στα γνωστά καταστήματα κοσμημάτων και νεωτερισμών αλλά και σε υποκαταστήματα τραπεζών.

Το κρούσμα αυτό έγινε, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας αυτής της περιοχής από την αστυνομία. Και μάλιστα, σε απόσταση αναπνοής από το Κοινοβούλιο! Οι δράστες, όπως πάντα ασύλληπτοι και στις προσαγωγές υπόπτων, όπως πάντα, όλοι τους ελεύθεροι!

Παλιά μας τέχνη κόσκινο! Σε όλη τη διάρκεια της Συριζαϊκής κυβερνητικής θητείας και κατόπιν άνωθεν εντολής, ακόμη και όταν οι τρομοκράτες με τις βόμβες μολότοφ έρχονται αντιμέτωποι σε απόσταση αναπνοής με τους αστυνομικούς, τα όργανα της τάξεως, περιορίζονται ουσιαστικά στην… περιφρούρηση των μπαχαλάκηδων!

Είναι όμως άξιο απορίας, γιατί τα θύματα αυτών των βανδαλισμών, οι καταστηματάρχες αρκούνται στην εξ ύψους παρηγορίαν για τα παθήματά τους;

Μήπως θα ήταν προτιμότερο να επακολουθούσε βροχή μηνύσεων και αγωγών κατά των υπευθύνων του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, καθώς και μηνύσεις για παράβαση καθήκοντος; Μηνύσεις, για τον ίδιο λόγο στο γυναικείο υπουργικό δίδυμο;

Αλλά και αγωγές αποζημιώσεων για υλικές ζημιές, αλλά και ψυχική οδύνη κατά των ιδίων υπευθύνων.

Το αίνιγμα της Εισαγγελέως

Αλγεινή τέλος εντύπωση μας προκαλεί η περίεργη συμπεριφορά της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, να παρακάμψει την απολύτως τεκμηριωμένη απόφαση για τη μη αδειοδότηση εξόδου του Κουφοντίνα από τη φυλακή και μάλιστα να ζητήσει τον ιατρικό φάκελο του πολυισοβίτη και ιατρικά πιστοποιητικά από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται. Και αυτό βέβαια, για ενδεχόμενη αναίρεση του απαγορευτικού βουλεύματος, για άδεια εξόδου από τη φυλακή.

Προκύπτει όμως το ερώτημα: Αρκεί για την αναίρεση αυτής της απόφασης η μελέτη των ιατρικών γνωματεύσεων από μια ανώτατη δικαστικό χωρίς ιατρικές γνώσεις; Και επιπλέον γιατί δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν το καταλυτικό σκεπτικό του βουλεύματος, σύμφωνα με το οποίο ο Κουφοντίνας δεν δηλώνει μετάνοια για τις αμέτρητες δολοφονικές ενέργειές του, αλλά και εκτρέπεται σε ανατρεπτικές δηλώσεις υπέρ ενόπλου κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος αγώνα;

Όμως το τελικό ερώτημα είναι εάν η ασυνήθιστη αυτή κίνηση της εριτίμου Εισαγγελέως είναι συνέπεια των απειλών από τις παραφυάδες της πολυχαϊδεμένης 17 Νοέμβρη… Αλλά τότε δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι το πάνω χέρι το έχουν οι μπαχαλάκηδες!

Όμως, την όλη ευθύνη, για όλην αυτή την ατιμώρητη κυριαρχία του τρόμου, την φέρνει η κυβέρνηση. Και συγκεκριμένα, το ανεκδιήγητο υπουργικό δίδυμο Προστασίας του Πολίτη που εξομοιώνει τα Εξάρχεια με το παρισινό Μον Παρνές.

Άραγε έχουν ζήσει πολλά χρόνια εκεί οι υπουργικές κυρίες, ή ονειρεύονται και εξομοιώνουν την ιστορική παρισινή συνοικία με τα Εξάρχεια, στις πληκτικές καφετέριες της πατρίδας τους;

Συμπέρασμα: Τον τελικό τον έχει η επόμενη κυβέρνηση με την ποινική καταδίκη και τιμωρία των σημερινών επίορκων κυβερνητικών.