Μόνος του κι όλοι μας; Για να δούμε…

Η απόφαση του Πρωθυπουργού να καλύψει τον Πολάκη και να πάρει στους ώμους του όλη την ευθύνη για τους τραμπουκισμούς του υπουργού του ίσως και να είναι η πλέον καθοριστική της διακυβέρνησής του έπειτα από την προκήρυξη του δημοψηφίσματος.

Είναι πιθανότατα και το μοιραίο λάθος του. Φοβούμενος τις αντιδράσεις των βουλευτών του, τους αναγκάζει να υπερασπιστούν κάτι το οποίο καταφανώς πλέον προσβάλλει όχι μόνο την αισθητική αλλά και την νοημοσύνη των πολιτών.

Και αν δεχθούμε ότι δεν ισχύει αυτό για όλους τους πολίτες και ότι κάποιοι εκφράζονται και εκπροσωπούνται από τον Πολάκη, ο κ. Τσίπρας αποφασίζει να συνταχθεί με αυτούς. Με τους τραμπούκους, με όσους παραδίδονται στα ταπεινά τους ένστικτα, με όσους κρύβονται πίσω από το θράσος και τους ψευτοτσαμπουκάδες για να καλύψουν τις τραγικές τους ανεπάρκειες.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι στην πολιτική για να ζητήσει κάποιος συγγνώμη. Εστω και αν δεν την εννοεί. Θα μπορούσε ο κ. Τσίπρας να πει στον αψύ Σφακιανό ότι έγραψε Ιστορία και να τον στείλει για ρακές στο χωριό του.

Θα μπορούσε να τον έχει αναγκάσει να ζητήσει ο ίδιος συγγνώμη για τις ανοησίες που είπε.

Θα μπορούσε πάντως να μην έχει δείξει πόσο θαυμάζει αυτού του τύπου την πολιτική εξαχρείωση.

Δεν το έκανε.

Και από την στιγμή αυτή κι έπειτα αρχίζει η κατηφόρα. Ο Μητσοτάκης θα καταθέσει μομφή κατά του Πολάκη και ο Τσίπρας θα μπει στην θέση του.

Θα προσπαθήσει να διατάξει και το «στράτευμα» να εκτελέσει την αποστολή αυτοκτονίας. Πιθανώς το στράτευμα να υπακούσει, αλλά μάλλον θα κοιτάξουν οι περισσότεροι να σωθούν από το μακελειό, παρά να υπερασπιστούν όλα αυτά αδιανόητα.

Όλα αυτά δείχνουν και κάτι ακόμη. Στην καθοδική του περιδίνηση ο κ. Τσίπρας έχει παραδοθεί στον ίλιγγο και δεν μπορεί να διακρίνει καθαρά. Εχει μείνει αυτός και ο Κυρίτσης να τιμούν τον Πολάκη, ενώ όλοι οι άλλοι δημοσίως κοιτάζουν να τον αποδοκιμάσουν.

Δεν θέλει και πολύ για να σχηματιστεί η εικόνα: όσο οι συντροφικές αποδοκιμασίες θα πληθαίνουν, αντικείμενό τους δεν θα είναι μόνο ο Πολάκης, αλλά και ο πολιτικός του σπόνσορας. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας.

Το χειρότερο για εκείνον είναι ότι τώρα δεν οδηγεί το ασκέρι του σε νίκη. Δεν το οδηγεί καν σε μία ήττα. Το οδηγεί σε πολλές και αλλεπάλληλες ήττες.

Και όταν θα κατακαθίσει ο κουρνιαχτός, η εικόνα θα είναι θλιβερή: στο κέντρο της θα βρίσκεται ο Τσίπρας και ο Πολάκης, μπορεί και ο Κυρίτσης. Μόνοι απέναντι σε όλους.

Πώς το έλεγε ο αψύς Σφακιανός; «Μόνος μου και όλοι σας, σας έχω»;

Για να δούμε…