Η «κυβερνώσα αριστερά» και οι υπηρεσίες της στο σύστημα

Χωράει στην «Αριστερά» η λογική του φασισμού;

Ή αλλιώς μπορεί ένας «αριστερός», ένας «προοδευτικός» άνθρωπος να απαντά σε όποιον του ασκεί κριτική «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας»;

Η αλήθεια της «αριστεράς» ταυτίζεται με την «αλήθεια» του βασιλιά;

Μπορεί ένας «αριστερός» να επιλέγει τη λάσπη απέναντι σε ανθρώπους που τον στήριξαν απλά και μόνο γιατί διαφώνησαν και διαχώρισαν τη θέση τους;

Μπορεί ένας «αριστερός» να θεωρεί εχθρό όποιον δεν τον κολακεύει και του αποκαλύπτει τη γυμνή αλήθεια, σαν καθρέφτης;

Μπορεί ένας «αριστερός» να συντάσσεται με συμφέροντα που στο παρελθόν είχε καταγγείλει προκειμένου να κερδίσει «ψηφαλάκια»; Να καλύπτει αυτούς που υποτίθεται ότι θα «ξεσκέπαζε», απλά γιατί η συμφωνία αποδείχθηκε συμφερότερη από τη δίωξη;

Μπορεί ένας «αριστερός» υπουργός, αναπληρωτής υπουργός, υφυπουργός, να δίνει τα χέρια με επιχειρηματίες, με παράγοντες που στο παρελθόν είχε καταγγείλει, με ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί από την ελληνική δικαιοσύνη και να τους υπόσχεται κάλυψη, κάνοντας τους άτυπους «συμβούλους» του;

Μπορεί ένας «αριστερός» υπουργός, αναπληρωτής υπουργός, υφυπουργός, να κατεβάζει νομοσχέδια, προτάσεις, τροπολογίες, κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντα επιχειρηματιών;

Μπορεί ένας «αριστερός» άνθρωπος να επαναλαμβάνει συνεχώς ότι ο ίδιος δεν έχει ευθύνη για όσα γίνονται, αλλά το σύστημα, η κοινωνία, το σάπιο περιβάλλον, τα κακά ΜΜΕ;

Μπορεί η «αριστερά» να χρηματοδοτεί ΜΜΕ τα οποία στη συνέχεια χαρακτηρίζει «ανεξάρτητα», αναβιώνοντας τον «αυριανισμό» στη χειρότερη του μορφή;

Μπορεί ένας «αριστερός» άνθρωπος να συκοφαντεί ακόμα και την ιδεολογία ή τον κομματικό χώρο που τον γέννησε και τον γαλούχησε;

Και τελικά ποιος είναι «αριστερός»; Όποιος δηλώνει «αριστερός» και σκίζει μνημόνια, φέρνοντας καινούρια, όποιος υποκλίνεται στον Τραμπ, όποιος λέει ότι οι άνθρωποι κάηκαν στο Μάτι με δική τους ευθύνη, όποιος κάνει πλάκα με 100 νεκρούς και υποστηρίζει ότι «θολώνουν την εικόνα»; Μπορούν τα δάκρυα στην κηδεία του Κάστρο και οι επισκέψεις στη Βενεζουέλα να αντισταθμίσουν τα χαμόγελα στον Τραμπ, τις αγκαλιές με το Νετανιάχου και τη εύνοια της κας Μέρκελ;

Ή μήπως τα σύμβολα, οι λέξεις, οι ματωμένοι – ιεροί τόποι και τα ονόματα έχουν και την ικανότητα να μετατρέπουν αυτόματα, όποιον τα χρησιμοποιεί σε «αριστερό»;

Μπορεί η «Αριστερά» να ντύνεται το κουστούμι του σάπιου συστήματος που η ίδια καταγγέλλει και υπόσχεται να αλλάξει;

Πόση «εξυγίανση» που στο παρασκήνιο κάνει την πιο θερμή χειραψία με το «σύστημα», μπορεί να αντέξει αυτή η λέξη, η «αριστερά», να τη βαραίνει, χωρίς να αποδομείται εκ των έσω;

Το πρόβλημα δεν είναι αν η «κυβερνώσα αριστερά» θα κερδίσει ή όχι τις επόμενες εκλογές.

Το πρόβλημα είναι ότι κατάφερε να αποδομήσει επί της ουσίας αυτό που ονομάζαμε μέχρι σήμερα «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».

Κατάφερε να απογοητεύσει όσους τη στήριξαν ανιδιοτελώς και ίσως και με κόστος. Κατάφερε άνθρωποι να απομακρυνθούν με έναν βαθύ αναστεναγμό που πνίγηκε στην απογοήτευση.

Υιοθέτησε ό,τι πιο βρώμικο και διαπλεκόμενο κινούσε τα νήματα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, το βάφτισε «συνεργάτη» και θεώρησε ότι θα φέρει ψήφους.

Κατάφερε να πει ο κόσμος για την «Αριστερά»: «έλα μωρέ κι αυτοί ίδιοι είναι». Ακόμα και αν ο κόσμος επιλέξει το ΣΥΡΙΖΑ, γιατί φοβάται την ανικανότητα της ΝΔ, ως μικρότερο κακό, τελικά το μεγαλύτερο κακό έχει ήδη συντελεστεί και θα ακολουθεί την «Αριστερά» για χρόνια.

Κατάφερε να γίνει και να υπηρετήσει ακριβώς τα ίδια πράγματα με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ της διαφθοράς και του σάπιου συστήματος. Και αυτή ήταν η μεγαλύτερη και πιο ακριβή υπηρεσία που προσέφερε στο σύστημα…

Υιοθέτησε το δόγμα του «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας»…