Δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται να ξεχάσει

ΣΚΗΝΗ 1η: Την περασμένη Κυριακή πρωί, η Πλατεία Συντάγματος ήταν κλειστή για το κοινό εξαιτίας των γυρισμάτων μιας ταινίας του Hollywood, με τον εύγλωττο τίτλο «Born to be murdered». Το σενάριο της σκηνής με δυο λόγια; Μια αναπαράσταση πορείας με διαδηλωτές, «πλαισιωμένους» φυσικά από αστυνομικούς και αναρχικούς, που καταλήγει σε άγρια επεισόδια, με δακρυγόνα και μολότοφ.

ΣΚΗΝΗ 2: Αρκετές χιλιάδες χιλιόμετρα βορειοδυτικά, από σύμπτωση, πριν από λίγες μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα το βιντεοκλίπ της προεκλογικής εκστρατείας του Εμανουέλ Μακρόν για τις ευρωεκλογές. Αποτελείται από μια σειρά εικόνες των δύο δευτερολέπτων, οι οποίες δείχνουν τον κίνδυνο να κυριαρχήσουν οι λαϊκιστές στην Ευρώπη. Και σε αυτά τα βίντεο, μετά τις πρώτες εικόνες, που δείχνουν μια ιταλική εξτρεμιστική διαδήλωση στη Ρώμη, εμφανίζονται βίαια επεισόδια μεταξύ ΜΑΤ και διαδηλωτών στην Αθήνα, στην κορύφωση της κρίσης.

ΣΚΗΝΗ 3η: Πάλι πίσω στην Αθήνα, ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει με θράσος ότι δεν θυμάται ποτέ κανείς να σκοτώθηκε από μολότοφ, τη στιγμή που σε όλο τον κόσμο πλέον, από το Παρίσι ώς το Λος Αντζελες, όταν θέλουν να περιγράψουν την ωμή βία, την «ντύνουν» με βίντεο από το κάψιμο της Μαρφίν και τον θάνατο των υπαλλήλων της, από… μολότοφ. Αρκετές ώρες μετά θα ζητήσει συγγνώμη, αλλά η απορία παραμένει: την εννοεί; Ως τι έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητό του εκείνη η σκηνή θανάτου; Ως τροχαίο δυστύχημα;

Αναρωτιέμαι, πώς γίνεται όλος ο πλανήτης να ταυτίζει πλέον τη βία, τους τραυματισμούς, ακόμα και τους θανάτους από μολότοφ με την Αθήνα, να επιστρέφει εδώ – στον τόπο του εγκλήματος – όταν θέλει να περιγράψει ή να αναπαραστήσει σκηνές ωμής βίας με κτίρια και ανθρώπους να καίγονται και ένας έλληνας βουλευτής να το έχει διαγράψει παντελώς από τη μνήμη του;

Από την άλλη, μπορεί και να μη συνιστά υπερβολή. Ιδιαίτερα αν συνυπολογίσει κανείς τη γνωστή συριζαϊκή παραδοχή, που λέχθηκε υπό μορφή… αστεϊσμού και υποστηρίζει ότι «το πόσο κακές είναι οι μολότοφ, εξαρτάται από το ποιος τις πετάει…».

Για όλους τους παραπάνω λόγους, δεν μπορούμε λοιπόν να συγχωρήσουμε εύκολα την αφηρημάδα (;) του βουλευτή και πρώην δημοσιογράφου Γιώργου Κυρίτση. Δεν μπορεί να ξέχασε. Κανείς δεν επιτρέπεται να ξεχάσει.