Φόρεσε την κελεμπία

ο Καρλ Μαρξ ήταν που είχε πει ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Το όπιο του οπαδού, αντίστοιχα, είναι η μεταγραφή. Κοζάρει τα πρωτοσέλιδα και νταγκλάρει. Μεταφέρεται σε τεχνητούς ποδοσφαιρικούς παραδείσους. Βλέπει στο πρόσωπο του και καινούργιου επιθετικού τον Λιονέλ Μέσι.

Βλέπει την ομάδα του να παίζει την μπάλα της Μπαρτσελόνα. Βλέπει, νίκες, θριάμβους και πρωταθλήματα. Η μεταγραφή για τον οπαδό είναι το βιάγκρα που του ανεβάζει τη λίμπιντο. Για τη μεταγραφή θα τα παρατήσει όλα και θα τρέξει στο αεροδρόμιο. Ο καινούργιος σέντερ φορ είναι ο Μωυσής που θα οδηγήσει την ομάδα του στη γη της επαγγελίας. Εχει λεχθεί ότι «δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες. Υπάρχουν άντρες που δεν πίνουν». Ετσι ακριβώς δεν υπάρχουν κακές μεταγραφές. Υπάρχουν δύσπιστοι οπαδοί που δεν εμπιστεύονται την αλάνθαστη κρίση των αθλητικογράφων.

Φώτα

Το πρωτοσέλιδο, για κάποιον Τζέισον Πόλακ που είχε φέρει ο Παναθηναϊκός, από την ποδοσφαιρομάνα Αυστραλία, ότι πρόκειται για κράμα Ζάετς – Ρότσα, έχει γράψει ιστορία. Για να φτάσουμε στο διά ταύτα, στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον νέο ποδοσφαιριστή. Οπως τον Πολωνό Σβιντέρσκι που πήρε ο ΠΑΟΚ για αντι-Πρίγιοβτς. Τα χθεσινά πρωτοσέλιδα των αθλητικών είχαν να κάνουν με τον Εκι Πόνσε. Και το κόλπο γκρόσο της ΑΕΚ να τον κάνει δικό της. Το καλοκαίρι δηλαδή που λήγει ο δανεισμός του από τη Ρόμα να τον αγοράσει και να τον κάνει δικό της. Καλή ώρα όπως έγινε με τον Λιβάγια. Με τα δύο γκολ που πέτυχε στα Γιάννινα ο Αργεντινός έφτασε τα εννιά. Δύο λιγότερα από τον Ευθύμη Κουλούρη του Ατρομήτου και δύο περισσότερα από τον Ερικ Γέντρισεκ της Ξάνθης. Εύλογο είναι τα φώτα να πέσουν πάνω του. Οταν ήδη χαρακτηρίζεται ανώτερος του Αραούχο.

Ρήτρα

Ιδού λοιπόν τα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα. Για «επαφές με Ρόμα για τον Πόνσε». Για «σκέψεις για αγορά του Πόνσε» και ρεπορτάζ «για το πώς η ΑΕΚ θα μπορούσε να τον κάνει ολόδικό της». Τρεις αθλητικές το ίδιο πρώτο θέμα.

Για να μην τα πολυλογούμε λοιπόν, το ζήτημα με τους δανεικούς ποδοσφαιριστές είναι απλό. Πιο απλό δεν γίνεται. Πληρώνεις την οψιόν αγοράς και τον κάνεις δικό σου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οπως ακριβώς με τις ρήτρες. Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν. Σκάσανε οι Σαουδάραβες το ένα δεκάρικο εκατομμύρια στον ΠΑΟΚ, έβγαλε ο Πρίγιοβιτς τη φανέλα με τον δικέφαλο και φόρεσε την κελεμπία. Τέλος. Συγκεκριμένα και ξεκάθαρα είναι τα ποσά της ρήτρας του Πόνσε. Που για ευνόητους λόγους δεν αναφέρονται σε κανένα πρωτοσέλιδο. Επτά εκατομμύρια, με ποσοστό μεταπώλησης της Ρόμα 15%. Ή, έξι εκατομμύρια με το ποσοστό μεταπώλησης να διπλασιάζεται στο 30%. Τόμπολα.

Γαμπρός

Το κόβεις δηλαδή για κάτι εφικτό; Με τη συγκεκριμένη οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στην ΑΕΚ, τι πιθανότητες υπάρχουν να δοθούν αυτά τα λεφτά; Ούτε μία στις χίλιες. Σχετικά πρόσφατη είναι άλλωστε η τοποθέτηση του διοικητικού ηγέτη: «Δεν θα κάνουμε επίδειξη πλούτου… δεν θα κάνουμε τρέλες για κανέναν… η ΑΕΚ δεν θα τιναχθεί στον αέρα». Οταν το μπίζνες πλαν της ΑΕΚ είναι έσοδα – έξοδα (κι ότι εξτρά προκύψει, π.χ. 25 εκατ. του Τσάμπιονς Λιγκ, στην άκρη για το γήπεδο) από που θα βρεθούν τα 6-7 εκατομμύρια για τον Πόνσε; Το 1,8 για τον Λιβάγια προέκυψε από τα 3,5 εκατ. της πώλησης του Βράνιες στην Αντερλεχτ.

Ποτέ μην αφήσεις όμως μία λεπτομέρεια να σου χαλάσει μία ωραία ιστορία. Στα ψιλά γράμματα άλλωστε «σκέψεις» αναφέρονται και «επαφές». Και μέχρι το καλοκαίρι, που θα ξυρίσουν τον γαμπρό, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει. Και το κυριότερο. Ποιος θα θυμάται.

Αν και όταν προκύψει θέμα προπονητή στην ΑΕΚ, ο Χιμένεθ είναι εκτός κάδρου.