Ο «κόκκινος Πάνος» ξαναγίνεται «μαύρος» και άνθρωπος για όλες τις δουλειές

Business us usual. Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πολιτική πορεία του Πάνου Καμμένου τα τελευταία χρόνια. Η είσοδός του στην κυβέρνηση, με την ιδιότυπη και «ανίερη» συμμαχία που έκλεισε το 2015 με τον Αλέξη Τσίπρα, τον έβαλε στα πολιτικά σαλόνια και τον κατέστησε παράγοντα της χώρας.

Το όνειρο του να γίνει υπουργός Αμυνας πραγματοποιήθηκε κι επί τέσσερα χρόνια φόρεσε διάφορες στολές εκστρατείας παίζοντας τον «στρατάρχη». Εστω κι αν για τους πολιτικούς του αντιπάλους έμοιαζε με «ακομβίωτος στρατηγός», ο Πάνος Καμμένος απέκτησε δύναμη, συνομιλούσε με τον ρωσικό και τον αμερικανικό παράγοντα, έκανε δουλειές εκατομμυρίων με τα εξοπλιστικά προγράμματα, έκανε ταξίδια με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο και τα ελικόπτερα του στρατού.

Μετρ της τακτικής (κύλησε ο τέτζερης και βρήκε τον Αλέξη), της πολιτικής κωλοτούμπας και έλλειψης ηθικών φραγμων κατάφερε να διατηρηθεί στην καρέκλα του επί τέσσερα χρόνια έχοντας γίνει το δεξιό στήριγμα του αριστερού πρωθυπουργού.

Επιστροφή στα δεξιά

Η συμφωνία των Πρεσπών θα μπορούσε να σημαίνει την «αναβάπτισή» του στη δεξιά, πατριωτική κολυμβήθρα, αρκεί να μην έχανε την ευκαιρία να ρίξει την κυβέρνηση όταν έπρεπε. Η βουλιμία του για εξουσία, με κάθε τρόπο και κάθε κόστος, τον μετέτρεψε σε παιχνιδάκι του Τσίπρα ή για πολλούς και ο ίδιος το θέλησε.

Τα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες με το στημένο διαζύγιο απλά επιβεβαίωσαν ότι ο Πάνος Καμμένος έλεγε και συνεχίζει να λέει ψέματα γύρω από τη συμφωνία των Πρεσπών. Μια συμφωνία που κατά τον ίδιο δεν θα περνούσε ποτέ από την ΠΓΔΜ ή που θα ψηφιζόταν (και αν) μετά από δύο χρόνια.

Τα πατριωτικά κολπάκια του με τη ρίψη στεφάνου στα Ιμια ή τη θεία μετάληψη πριν από το ραντεβού με τον Τσίπρα (σαν άλλος Παπαφλέσσας πριν από τη μάχη στο Μανιάκι) φαντάζουν κωμικά αλλά και άκρως επικίνδυνα. Ο Καμμένος επιχειρεί να επαναπροσεγγίσει τον «ψεκασμένο» κόσμο που τον στήριξε και που εντυπωσιάζεται με έναν υπουργό που φορά στολές παραλλαγής, που παίρνει το ελικόπτερο (με λεφτά του ελληνικού λαού) και πετά πάνω από τα Ιμια, που πηγαίνει στην εκκλησία σαν καλός χριστιανός, που δακρύζει και καμιά φορά όταν μιλά για χιλιάδες νεκρούς στον μακεδονικό αγώνα.

Η πολιτική της επιφάνειας, της ρηχότητας, ο άκρατος λαϊκισμός, οι θεωρίες συνωμοσίας, οι καταγγελίες για μεγάλα και κρυφά συμφέροντα που τον απειλούν και θέλουν να τον εξοντώσουν, πέρασε σε έναν κόσμο πουν τον ψήφισε και τον έφερε στη Βουλή.

Πόσο χρήσιμος ήταν;

Και ο Καμμένος έγινε όλα αυτά τα χρόνια ο –κατά τον Λένιν- «χρήσιμος ηλίθιος» του Αλέξη Τσίπρα. Βεβαίως, ο ίδιος είναι πανέξυπνος και τακτικιστής κι εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη της Αριστεράς να συγκροτήσει κυβέρνηση.

Η χρησιμότητά του κράτησε τέσσερα χρόνια και ήρθε η ώρα του αποχωρισμού, έστω και fake. Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές που ήρθε από την επάρατο δεξιά κι έγινε ο καλύτερος φίλος του Αλέξη Τσίπρα, συνεχίζει να παίζει το ρόλο του. Το διαζύγιο για τα μάτια του κόσμου σκηνοθετήθηκε και από τους δύο με σκοπό τη διάσωσή τους. Ο Τσίπρας να αποκτήσει τον μαγικό αριθμό «151» και ο Καμμένος τον αριθμό «5» για να έχει κόμμα. Για φανταστείτε να έμενε με την Κόλλια και τον Κατσίκη και στη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης να μην είχε δικαίωμα να μιλήσει ως πολιτικός αρχηγός αλλά ως ανεξάρτητος βουλευτής μόλις 3-4 λεπτά;

Αυτό δεν θα μπορούσε ούτε ο Τσίπρας να του το κάνει, έπειτα από τις πολύτιμες υπηρεσίες που του προσέφερε. Και κάπως έτσι βρισκόμαστε σ’ αυτό το ιδιότυπο πολιτικό σκηνικό όπου οι ΑΝΕΛ είναι εντός, εκτός και επί τα αυτά στην κυβέρνηση.

Οι μισοί βουλευτές του που θα ψηφίσουν Τσίπρα είναι «πουλημένοι» και θα διαγραφούν, οι άλλοι μισοί έχουν απλά δικές τους απόψεις αλλά δεν θα διαγραφούν. Ετσι, ούτε κωλοτούμπα κάνει ο Καμμένος, ούτε χάνει το κόμμα του και μάλιστα έχει το αβαντάζ του… απογαλακτισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να περιφέρεται ανά την Ελλάδα ως ο βασικός εκπρόσωπος του νέου «μακεδονικού – πατριωτικού» αγώνα.

Αλλωστε ο στόχος του είναι να εκλεγεί στην επόμενη βουλή προκειμένου να συνεχίσει να είναι πολιτικός παράγοντας και φυσικά να έχει ασυλία. Αλλά για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να συγκροτήσει ένα νέο… δεξιό μέτωπο, στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας όπου εκεί θα μπορέσουν να στοιχηθούν όλα τα «ρετάλια» του χώρου με τα οποία ο Πάνος Καμμένος έχει ήδη ανοίξει διάλογο. Ακόμη κι αν αυτά έχουν… χρυσαυγίτικο παρελθόν. Στην πατριωτική κολυμβήθρα όλα καθαγιάζονται άλλωστε…

Εχει κρίση ο κόσμος

Όμως, όσα κόλπα κι αν κάνει, όσες τακτικές κι αν χρησιμοποιήσει και όσους άσους από το μανίκι του βγάλει (ακόμη και χρυσαυγίτικους) η Ιστορία έχει γράψει ότι αυτός βοήθησε τον Τσίπρα να περάσει τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ο κόσμος πλέον έχει κρίση και αντίληψη και γνωρίζει ποιοι παίζουν παιχνίδια στις πλάτες του. Ο Πάνος Καμμένος εμφανίζεται αυτή την ώρα να είναι κερδισμένος, αλλά επί της ουσίας είναι ο μεγάλος χαμένος, κάτι που θα φανεί το επόμενο διάστημα. Πριν και μετά τις εκλογές.

Τα πολιτικά παίγνια που παίζει, η χρησιμότητά του ως «δεκανικιού» μιας καταρρέουσας κυβέρνησης και το ύφος της αλαζονείας που εκπέμπει θα σημάνουν πολύ σύντομα το πολιτικό του τέλος. Είναι αποσυνάγωγος από τα δεξιά, είναι ανεπιθύμητος από τα αριστερά, είναι ακροδεξιός για την Κεντροαριστερά τι του απομένει όταν οι ΑΝΕΛ θα πιάσουν πάτο; Μόνο μια συμμαχία με παλαιούς και νέους ακροδεξιούς, ψεκασμένους σαν κι αυτούς που ευδοκιμούν σε αρκετές χώρες. Μόνο που εκεί οι ηγέτες αυτών των σχηματισμών είναι ταλαντούχοι. Δεν είναι… Πάνος Καμμένος.