Εγκλημα στο Μάτι: Μια κυβέρνηση που κουνάει το δάκτυλο στους 100 νεκρούς 

Παραμονές του τέλους της χειρότερης χρονιάς της τελευταίας δεκαετίας για την Ελλάδα. Αν είναι ένα γεγονός που επισκιάζει τα πάντα, που προκαλεί πόνο στους Ελληνες, οργή, συγκίνηση και που γι’ αυτό δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί, είναι η τραγωδία στο Μάτι.

Εκατό νεκροί, δεκάδες τραυματίες που δίνουν μάχη ακόμη και σήμερα, χιλιάδες πληγέντες που είδαν την περιουσία τους να καταστρέφεται, που δεν έχουν ούτε ρούχα να φορέσουν και που ζουν τον τελευταίο καιρό με τα λίγα λεφτά που τους έδωσε το κράτος και με εράνους.

Πέρασαν πέντε μήνες από την ώρα που η χώρα ολόκληρη είδε να καταστρέφεται ένα μεγάλο μέρος της Ανατολικής Αττικής. Αλλά που είδε μικρά παιδιά, νέους, οικογενειάρχες, παππούδες και γιαγιάδες να καίγονται ζωντανοί.

Είδε, όμως, και κάτι άλλο. Την πλήρη ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί σε μια εθνική τραγωδία. Αρχικά να την προβλέψει και να την προλάβει και στη συνέχεια να την αντιμετωπίσει.

Ολοι θυμόμαστε τη διαχειριστικής ανεπάρκεια των υπηρεσιών, από την Πυροσβεστική και την Αστυνομία, μέχρι την Περιφέρεια και τον δήμο.

Αλλά κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει, όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν πολύ γι’ αυτό, την παντελή ανεπάρκεια της κυβέρνησης να καταλάβει τι ακριβώς έγινε στο Μάτι.

Παρωδία και εξαφανισμένοι

Κι ενώ καίγονταν 100 άνθρωποι όλη αυτή η κυβέρνηση – παρωδία έπαιζε επικοινωνιακά παιχνίδια που κορυφώθηκαν τις επόμενες ημέρες. Με τον «εξαφανισμένο» Τσίπρα να πηγαίνει νύχτα στο Μάτι, με τον Καμμένο να κουνάει το δάχτυλο στους κατοίκους ότι αυτοί φταίνε που κάηκαν, με τον Τόσκα και τον Τζανακόπουλο να λένε ότι όλα έγιναν καλά και θα έκαναν τα ίδια.

Οι 100 νεκροί και οι χιλιάδες πληγέντες όμως είχαν άλλη άποψη, όμως, κανείς δεν τους άκουσε, κανείς δεν παραιτήθηκε, κανείς δεν ανέλαβε το βάρος της ευθύνης για ένα κράτος ανύπαρκτο που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την τραγωδία.

Εκτοτε ξεκίνησε, υποτίθεται, από την κυβέρνηση, ένας αγώνας δρόμου για την ανακούφιση των πληγέντων κι ένας σχεδιασμός για την επόμενη ημέρα, για την αποκατάσταση του οικισμού.

Πέντε και πλέον μήνες στο Μάτι δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε. Η κυβέρνηση μοίρασε τα πεντοχίλιαρα μετά κόπων και βασάνων, έκανε τα στοιχειώδη, πήγε και ο Τσίπρας μία – δύο φορές στην περιοχή για να δείξει ενδιαφέρον και τέλος. Αυτή ήταν η συνεισφορά του κράτους μετά από τέτοια καταστροφή.

Ο πρωθυπουργός που με στόμφο διακήρυττε το τέλος των αυθαιρέτων κι ότι θα μπουν μπουλντόζες παντού, υπέγραψε κι ο ίδιος για τη νομιμοποίησή τους.

Οι υπουργοί που ορκίζονταν ότι θα είναι στο πλάι των κατοίκων τους ξέχασαν γιατί τώρα το Μάτι δεν «πουλάει», δεν είναι πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας.

Κι έρχεται πέντε μήνες μετά η Συντονιστική Επιτροπή των κατοίκων με επιστολή της να πει το αυτονόητο: «Δεν κάνατε τίποτε, δεν έχει εκδοθεί ούτε μια οικοδομική άδεια, η περιοχή παραμένει νεκροταφείο, τα σπίτια καμένα και μισογκρεμισμένα είναι εκεί, το κράτος απουσιάζει».

Κι αντί η κυβέρνηση να σκύψει το κεφάλι από ντροπή για το χάλι της περιοχής και των περισσότερων κατοίκων τι κάνει; Εκδίδει ανακοίνωση και κουνάει το δάκτυλο στους πληγέντες αφήνοντας υπονοούμενα ότι κάποιοι εκβιάζουν για να μην τηρηθούν οι νόμοι.

Κουβέντα για τις ευθύνες

Οι υπουργοί επικαλούνται τη μνήμη των θυμάτων λέγοντας ότι δεν θα δεχθούν άναρχη δόμηση η οποία ευθύνεται για το θάνατό τους. Συνεχίζουν δηλαδή να ξεχνούν τα δικά τους εγκληματικά λάθη και ρίχνουν την ευθύνη της τραγωδίας στην άναρχη δόμηση. Κουβέντα βεβαίως για την απουσία σχεδίου εκκένωσης, για το γεγονός ότι κανείς δεν ειδοποίησε την κρίσιμη ώρα ή γιατί Πυροσβεστική και Αστυνομία, μαζί με τους εκλεκτούς της κυβέρνησης στην Πολιτική Προστασία και την Περιφέρεια δεν έκαναν τη δουλειά τους.

Για όλα φταίνε οι κάτοικοι και τώρα, σύμφωνα με τα υπουργεία, οι «αμετανόητοι» θέλουν να ξαναχτιστεί άναρχα το Μάτι.

Η ανακοίνωση και μόνο ως απάντηση στη Συντονιστική Επιτροπή είναι ντροπιαστική, αν υπήρχε φιλότιμο θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί αντί να κουνάνε το δάκτυλο.

Οι κάτοικοι του Ματιού έχουν αφεθεί στην τύχη εδώ και πέντε μήνες και η κυβέρνηση επικαλείται τους νόμους. Η ίδια κυβέρνηση που τους καταπατά με κάθε ευκαιρία.

Η ίδια κυβέρνηση που ετοίμασε σε χρόνο – ρεκόρ νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων ακόμη και μέσα σε δασικές περιοχές, δεν μπορεί να προχωρήσει στην αποκατάσταση του Ματιού. Η ίδια κυβέρνηση που φτιάχνει σε χρόνο – ρεκόρ νόμους για να μοιράζει επιδόματα, να διορίζει κόσμο, να απαλλάσσει πολίτες από διόδια ή να γεμίζει με υπαλλήλους το δημόσιο τομέα, τώρα επικαλείται τη νομιμότητα για το Μάτι.

Και μιλά για συμφέροντα αυτή η κυβέρνηση που κλείνει το μάτι σε κάθε λογής συμφέρον, αρκεί να τους φέρει ψήφους.

Στο Μάτι συνεχίζεται ένα έγκλημα που ξεκίνησε πριν την αποφράδα ημέρα της 23^ης Ιουλίου. Και η κυβέρνηση έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα εγκληματικά έχουν γίνει.

Τουλάχιστον θα έπρεπε να αισθάνεται λίγη ντροπή.