Ο Χατζηγιοβάνης, ο Τζοβάρας και μια ομάδα που δεν χάνει

Προσπάθησε πολύ και ο διαιτητής, Τζοβάρας και ο δεύτερος βοηθός του, για να μην πάρει τίποτα ο Παναθηναϊκός από το ντέρμπι στο «Βικελίδης». Η αλήθεια είναι πως οι λόγοι είναι άγνωστοι. Δεν μπορείς να καταλάβεις που και σε τι τους φταίει ο Παναθηναϊκός και τον αντιμετώπισαν κατ’ αυτό τον τρόπο.

Το ύφος με το οποίο σφύριξε ο Τζοβάρας στο Άρης – Παναθηναϊκός φαίνεται από το φάουλ που δεν δίνει στον Γιόχανσον στο ξεκίνημα του αγώνα. Όχι από το πέναλτι, ούτε από τα τρία λεπτά καθυστερήσεων που δίνει στο τέλος, σε ένα ματς που είχε τουλάχιστον πέντε λεπτά. Αλλά από το γεγονός πως ο Γιόχανσον ανατρέπεται μπροστά στα μάτια του σε μια προσπάθεια να μπει μέσα στην περιοχή και αντί για φάουλ και κίτρινη στον παίκτη του Άρη, ο Τζοβάρας δείχνει «παίζεται». Εκεί τελειώνει η όποια κουβέντα για τις προθέσεις του διαιτητή.

Στο πέναλτι του Γιόχανσον λένε ότι του το λέει ο βοηθός να το δώσει, όμως ακόμα κι έτσι να έγινε, αν είναι διαιτητής που έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, παίρνει τη φάση πάνω του. Μπροστά ήταν, είχε καλύτερο οπτικό πεδίο από τον βοηθό του, αλλά αποφάσισε να τον ακούσει. Φυσικά και ο Σουηδός δεν έχει καμία πρόθεση να παίξει την μπάλα με το χέρι, η μπάλα βρίσκει πρώτα στο πόδι του και δεν υπάρχει καμιά περίπτωση πέναλτι.

Το καλύτερο, όμως, ο Τζοβάρας το φυλούσε για το τέλος. Δίνει τρία λεπτά καθυστερήσεις, σε ένα παιχνίδι που και τα τέσσερα θα ήταν λίγα. Σαν να ήθελε δηλαδή να το τελειώσει πριν την ώρα του. Στο πέσιμο του Μπουζούκη υπάρχει αμφισβήτηση, αλλά μόνο αν το δεις μετά από 3-4 ριπλέι και πάλι δεν είσαι σίγουρος για το αν πέφτει εκείνος στον Σιώπη ή ο Σιώπης σ’ εκείνον. Σε ροή αγώνα λες πέναλτι και ο διαιτητής, όταν νωρίτερα έχει δώσει πέναλτι – σκάνδαλο υπέρ της μίας ομάδας, δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια σε ένα σαφώς πιο εύκολο.

Αυτό το πέναλτι στο φινάλε ήταν η αφορμή για να δούμε και πάλι τη στόφα από την οποία είναι φτιαγμένος ο Τάσος Χατζηγιοβάνης. Αυτός ο υπέροχος ποδοσφαιριστής, που όσο περνάνε οι εβδομάδες δείχνει κι άλλα στοιχεία εκτός από το πλούσιο ταλέντο που διαθέτει.

Έχει δείξει μεγάλη ωριμότητα, τεράστια εξέλιξη στο παιχνίδι του. Στο «Βικελίδης» έδειξε πως είναι ικανός σε μια στιγμή που «καίει» η μπάλα απλά να τη… χαϊδέψει και να τη στείλει στα δίχτυα. Το πέναλτι α λα Πανένκα που εκτελεί ο μικρός είναι πιστοποιητικό για την επόμενη… τάξη. Σαν να μεγάλωσε λίγο παραπάνω μέσα σε μια στιγμή.

Σύντομα θα υπάρξουν προτάσεις για τον Χατζηγιοβάνη. Οι ξένοι ξέρουν πολύ καλά τι βλέπουν. Και πέρσι τον παρακολουθούσαν και έβλεπαν πως το παιδί ξέρει πολλά καντάρια μπάλα, αλλά είναι πίσω σε προσωπικότητα. Φέτος είναι όλα διαφορετικά. Βάζει το «εγώ» κάτω από το «εμείς». Κι αυτό τον ξεκλειδώνει και του δίνει το διαβατήριο για τα επόμενα.

Διαβατήριο που παίρνει και όλη η ομάδα του Παναθηναϊκού. Το πιο σημαντικό απ’ οτιδήποτε άλλο έχει κερδίσει φέτος η ομάδα του Δώνη είναι η συνύπαρξη με τα αποτελέσματα ακόμα και στην κακή της βραδιά. Το έκανε στην Τρίπολη, που δεν έπαιξε καλά και πήρε τον βαθμό. Το έκανε στο Φάληρο με τον Ολυμπιακό. Το κάνει και τρίτη φορά με τον Άρη, επίσης σε δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι.

Μια ομάδα δεν χτίζεται μόνο μέσα από τακτικές και προπονήσεις. Χτίζεται και από τον χαρακτήρα της. Και ομάδα που όταν δεν κερδίζει, τα δίνει όλα και καταφέρνει να μη χάσει, δεν είναι για να τη φοβάσαι.