Θα ήθελα να ξεκινήσω από τα σημαντικά. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του φίλου του Ολυμπιακού. Δύο μήνες συμπληρώνονται που έχασα ένα από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα της ζωής μου και ξέρω πλέον πως είναι να χάνεις έναν δικό σου άνθρωπο.

Είναι τραγικό να φεύγεις από το σπίτι σου και να πηγαίνεις να ψυχαγωγηθείς και τελικά να μην γυρίζεις… Δεν ξέρω αν ήταν η συγκίνηση του αγώνα ή κάτι άλλο που πρόδωσε την καρδιά του. Αλλά όσο μπορούμε, ας αφήσουμε το άγχος στην άκρη. Όλοι το λέμε, αλλά ελάχιστοι το εφαρμόζουμε. Εγώ το προσπαθώ πάντως. Το άγχος είναι η μεγαλύτερη αιτία των δεινών. Υπάρχουν φυσικά και οι άτυχες στιγμές. Όπως αυτή του Διούδη.

Διαβάστε περισσότερα εδώ