Συνταγματικές ακροβασίες
Καθολική ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας μετατρέπει το πολίτευμα της χώρας από Προεδρευομένη Δημοκρατία που είναι σήμερα, για την ακρίβεια εδώ και 45 χρόνια, σε Προεδρική Δημοκρατία
Spotlight
-
Ποιος είναι ο Ρώσος «βασιλιάς της μίζας» που συνελήφθη για διαφθορά - Η χλιδή, οι βίλες και τα κότερα
-
Τραγική κατάληξη στο θρίλερ εξαφάνισης μοντέλου - Τι συνέβη πραγματικά στην Kaikan Kaennakam;
-
Όμηρος της Χαμάς εμφανίζεται σε βίντεο με ακρωτηριασμένο χέρι - «Οι IDF σκότωσαν 70 από εμάς»
-
«Κρυστάλλινη και ευρέως γνωστή η πορεία μου», απαντά ο Γ. Μώραλης σε δημοσιεύματα για την υπόθεση οπαδικής βίας
Δεν είναι τόσο αθώα η αναφορά του προέδρου Αλέξη στην αλλαγή του τρόπου εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά τη συνταγματική αναθεώρηση, αν και όποτε αυτή ξεκινήσει. Πολύ περισσότερο δε, αν και όποτε υλοποιηθεί. Αναφέρομαι ειδικότερα σε αυτήν την «ντρίπλα» της «εκλογής από τον λαό» του Προέδρου για να μην οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές, αν αποτύχει ο υποψήφιος να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες κατά την τρίτη ψηφοφορία 180 ψήφους στη Βουλή.
Με έχει προβληματίσει έντονα. Και όχι μόνο εμένα. Αλλά και πολύ κόσμο που ασχολείται με αυτά είτε εκ καθήκοντος είτε από επιστημονική άποψη. Διότι εκλογή Προέδρου από τον λαό, διά καθολικής ψηφοφορίας, έστω και στην έσχατη περίπτωση για να μην προκηρυχθούν εκλογές, συνιστά αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος. Μάλιστα, αλ – λα – γή!
Καθολική ψηφοφορία για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας μετατρέπει το πολίτευμα της χώρας από Προεδρευομένη Δημοκρατία που είναι σήμερα, για την ακρίβεια εδώ και 45 χρόνια, σε Προεδρική Δημοκρατία. Εμμεσα; Εμμεσα. Αλλά με το πολιτικό πρόβλημα παρόν και σοβαρό. Σοβαρότατο. Διότι από τη μια θα εκλέγεται Πρόεδρος με τον τρόπο που εκλέγεται σε πολιτεύματα Προεδρικής Δημοκρατίας (ψηφίζουν όλοι οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους πολίτες έναν υποψήφιο από κατάλογο υποψηφίων), και από την άλλη εμείς θα εκλέγουμε με αυτόν τον τρόπο έναν Πρόεδρο με τις ελάχιστες αρμοδιότητες που αρμόζουν σε Πρόεδρο Προεδρευομένης Δημοκρατίας. Και έπειτα, ποιος θα είναι υποψήφιος σε αυτή την εκλογή;
Ενας, αυτός που απέτυχε να εκλεγεί με 180 ψήφους; Μα τότε δεν είναι εκλογή, είναι ορισμός. Δύο υποψήφιοι; Ποιος θα είναι ο δεύτερος, μαζί με εκείνον που δεν εξέλεξε η Βουλή; Και πώς θα ορίζεται αυτός ο δεύτερος υποψήφιος; Και αν θέλει και ένας τρίτος, εκτός διαδικασιών και κομμάτων να θέσει υποψηφιότητα σε μια τέτοια περίπτωση, ποιος θα μπορεί να του το απαγορεύσει, χωρίς να συνυπολογίζει τον κίνδυνο να κηρυχθεί άμεσα άκυρη η όλη διαδικασία;
Γενικώς δηλαδή, ένα μπάχαλο – ένα από τα τόσα που δημιουργεί σε κάθε ευκαιρία αυτό το θαύμα της πολιτικής που ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας…
Η διαφωνία του Προκόπη
Γνωρίζω ότι αυτά τα άγνωστης προέλευσης, και ακόμη πιο άγνωστης επί του παρόντος σκοπιμότητας, πειράματα Τσίπρα με την προεδρική εκλογή, έχουν προκαλέσει τις αντιδράσεις πολλών ειδημόνων περί αυτά. Γνωρίζω επίσης ότι με σκεπτικό παραπλήσιο με αυτό που αναφέρω προηγουμένως, τρόπος εκλογής Προέδρου Προεδρικής Δημοκρατίας, αρμοδιότητες Προέδρου, εκείνες επί Προεδρευομένης Δημοκρατίας, αντιδρά σε αυτές τις «σκέψεις» και ο τωρινός ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου. Ο οποίος έχει ενημερώσει σχετικά τους «απέναντι» συνομιλητές του πόσο λάθος είναι αυτό που επιχειρείται, αν ποτέ επιχειρηθεί.
Οι πληροφορίες μου αναφέρουν ότι ο νυν Πρόεδρος συμφωνεί με τον προβληματισμό ότι δεν μπορεί η χώρα να οδηγείται σε εκλογές επειδή η Βουλή αποτυγχάνει να εκλέξει Πρόεδρο, αλλά δεν συμφωνεί καθόλου να εκλέγεται αυτός, αν αποτύχει η Βουλή να τον εκλέξει, διά καθολικής ψηφοφορίας. Εχω την αίσθηση ότι με μια μέση λύση θα ήταν όλοι ικανοποιημένοι, και περισσότερο ο πρόεδρος Προκόπης: θεωρώ ότι κατά την 3η και τελευταία ψηφοφορία, αντί να απαιτείται η συγκέντρωση 180 ψήφων και η μη συγκέντρωση να οδηγεί τη χώρα σε εκλογές, να απαιτείται απλή πλειοψηφία επί των παρόντων. Αν αυτοί, οι παρόντες, είναι 300, με 151 να εκλέγεται πρόεδρος. Αλλιώς όσοι είναι οι παρόντες κατά την ψηφοφορία, διά του δύο συν ένας παραπάνω. Αλλη λύση δεν βλέπω να υπάρχει, προκειμένου να αποφευχθούν οι συνταγματικές ακροβασίες που μπορεί να οδηγήσουν στην τελικά, σε τίποτε εκτρώματα…
Ούτε σκέψη για το άρθρο 16
Η άλλη μεγάλη κοροϊδία Τσίπρα με τη συνταγματική αναθεώρηση, είναι ότι δεν αγγίζει καν το άρθρο 16 του Συντάγματος. Είναι το άρθρο, θυμίζω, πηγή του κακού για ό,τι συμβαίνει σήμερα στην Ανώτατη Εκπαίδευση της χώρας: απαγορεύει τη δημιουργία και τη λειτουργία μη κρατικών πανεπιστημίων. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το άθλιο πράγμα που παρακολουθούμε καθημερινά – την αγραμματοσύνη των παιδιών και τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε άντρα εγκληματικότητας όπου κυριαρχούν η βία, τα ναρκωτικά και το παρεμπόριο.
Αυτός ο μεταρρυθμιστής της πλάκας, ο Τσίπρας λοιπόν, όμηρος των πανεπιστημιακών συντεχνιών ΣΥΡΙΖΑ, ούτε που διανοείται να το αγγίξει το άρθρο 16 του Συντάγματος. Γιατί αν το αγγίξει ή και το καταργήσει εντελώς, γνωρίζει πολύ καλά ότι η δημιουργία μη κρατικών ΑΕΙ στην Ελλάδα θα θέσει στο περιθώριο όλες αυτές τις συντεχνίες που σε συνδυασμό με κακοποιά στοιχεία τα οποία βρίσκουν «άσυλο» στα ΑΕΙ σήμερα, λυμαίνονται την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Φίλε μου, μόνο η αλλαγή του άρθρου 86 και του νόμου περί ευθύνης υπουργών δεν σε καθιστά αυτοδικαίως μεταρρυθμιστή. Αλλα είναι εκείνα που θα σε χαρακτήριζαν ως τέτοιο…
Το σχέδιο του Αλέξη
Επαναλαμβάνω, δεν ξέρω τι έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος Αλέξης, αλλά αν κρίνω από την ένταση με την οποία ασχολείται πλέον με τη συνταγματική αναθεώρηση, έχω την αίσθηση ότι μόνο για καλό δεν είναι. Το παλικάρι είναι μεν φανερό ότι προσπαθεί να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, αλλά επειδή πια τον καταλαβαίνουμε από μακριά, κάτι έχει στο μυαλό του με αυτά. Θα δούμε τι, θα φανεί, γιατί, αν μη τι άλλο δεν μπορεί και να κρυφτεί – κρύβεται η χαρά;
Οπως άλλωστε δεν μπορεί να κρύψει και το πολιτικό του αδιέξοδο πλέον. Στις αγορές δεν μπορεί να βγει – ούτε γι» αστείο! Ανάπτυξη δεν φαίνεται πουθενά, ούτε στην άκρη του τούνελ. Κάτι θετικό δεν μπορεί να παραγάγει, ούτε για πλάκα, η κυβέρνηση του, ο «μικρός» βγάζει όλα τα παιχνίδια στο πάτωμα και προσπαθεί να «παίξει». Αυτό κάνει. Και ο σχεδιασμός για την άσκηση δίωξης κατά του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, εκεί συντείνει: στο να δημιουργήσει αδιέξοδο στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, διαδικασία που θα αρχίσει του χρόνου τον Δεκέμβριο. Στριμώχνει (πιστεύει) το ΚΙΝΑΛ, το συμπιέζει, το περιορίζει, του δημιουργεί αδιέξοδα, ώστε να μην καταφέρει στην περίπτωση που η ΝουΔου πιάσει αυτοδυναμία στις εκλογές, να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, και να πάμε πάλι σε εκλογές, αλλά με απλή αναλογική, ώστε να έχει πάλι κυρίαρχο ρόλο. Είναι τόσο ευανάγνωστα αυτά που κάνει, ώστε δεν χρειάζεται η παραμικρή «μετάφραση»…
Τι περιμένει το ΚΙΝΑΛ;
Το ξέρω ότι «έκαψα» πράγματα χθες, με την αποκάλυψη για το σχέδιο του Μεγάρου Μαξίμου να αναζητήσει τρόπους για την άσκηση δίωξης κατά του Κώστα Σημίτη. Γνωρίζω επίσης ότι μερικοί αναρωτήθηκαν για τη διαρροή, άλλοι στενοχωρήθηκαν με αυτή διότι κρατούσαν το μυστικό καλά προφυλαγμένο εδώ και καιρό, και άλλοι όπως ο πρόεδρος Τσίπρας εξεμάνησαν με το γεγονός, διότι δημιουργεί προβλήματα στον σχεδιασμό, και ουσιαστικά προειδοποιεί την άλλη πλευρά.
Προσωπικά τις καταλαβαίνω όλες αυτές τις αντιδράσεις – είχε στηθεί τόσο καλά το όλο σκηνικό. Ενα δεν καταλαβαίνω: την απάθεια του ΚΙΝΑΛ! Πότε ακριβώς περιμένει για να αντιδράσει; Οταν θα σκάσει η δίωξη; Επιτέλους ο Κώστας Σημίτης εκτός από ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, ήταν για οκτώ χρόνια πρόεδρός του, και άλλα τόσα πρωθυπουργός της χώρας. Ποιος μπορεί να τον αφήνει απροστάτευτο από τέτοιους άθλιους σχεδιασμούς, και κυρίως γιατί…
Άρης – Ολυμπιακός 1-1: Ο Ολυμπιακός μπορούσε, ο διαιτητής δεν ήθελε
«Χειρουργείο» του Ολυμπιακού στο Κλεάνθης Βικελίδης, με τον διαιτητή να σταματάει με το έτσι θέλω τους Ερυθρόλευκους.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442