Κιλιάν Εμπαπέ: Το αναγκαίο πρότυπο

Ποιος ήσουν, ποιος είσαι και ποιος θέλεις να γίνεις; Τρία διαφορετικά ερωτήματα με άμεση σχέση. Πολλές φορές πιο άμεση απ’ όσο μπορούμε να κατανοήσουμε.

Το άκρως εντυπωσιακό αφιέρωμα που φιλοξενεί το πασίγνωστο περιοδικό Times για τον Κιλιάν Εμπαπέ, προωθώντας το μάλιστα στο εξώφυλλό του, προσπαθεί να απαντήσει μεταξύ άλλων σε αυτά. Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι το κάνει εστιάζοντας πρωτίστως στον άνθρωπο και δευτερευόντως στον ποδοσφαιριστή Εμπαπέ. Στο πώς ο Γάλλος χρησιμοποιεί αυτό που ήταν, για να γίνει κάτι καινούριο. Η απάντηση «ποιος είναι;» είναι απλώς το μεταβατικό στάδιο.

Το κεντρικό πρόσωπο είναι, λοιπόν, ο Εμπαπέ, ο οποίος στον τίτλο χαρακτηρίζεται το «μέλλον του ποδοσφαίρου», σε ένα εκπληκτικό αφιέρωμα το οποίο μιλά για τις παρυφές της καριέρας του 19χρονου επιθετικού και το πώς εξελίσσεται στο πρότυπο που η κοινωνία έχει ανάγκη.

Global icon σε χρόνο ρεκόρ

Το πρώτο με το οποίο καταπιάνεται είναι η απότομη, τρομακτικά απότομη στροφή που πήρε η ζωή του Γάλλου επιθετικού τα τελευταία δύο χρόνια, αρχικά με τις εμφανίσεις του με τη φανέλα τη Μονακό, έπειτα με τη μεταγραφή των 180.000.000 ευρώ στην Παρί Σεν-Ζερμέν και τέλος με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που είχε στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας με τη φανέλα της εθνικής Γαλλίας. Η άμεση ενηλικίωση που απαιτήθηκε από εκείνον για να θέσει εις πέρας όλα τα παραπάνω, χωρίς την παραμικρή ομαλότητα σε αυτή τη μετάβαση.

Οι προσδοκίες σε αυτό το διάστημα ανέβηκαν με τέτοια ταχύτητα που ίσως το ποδόσφαιρο να μην έχει συναντήσει όμοιά της στο παρελθόν. Το αμερικανικό περιοδικό μιλάει για την «ποδοσφαιρική ικανότητα που του έχει δώσει παγκόσμια φήμη μέσα σε μερικούς μήνες, τη Nike που σχεδιάζει πανάκριβα παπούτσια για χάρη του ονόματός του, τον Λεμπρόν Τζέιμς που θέλει να τον βλέπει κάθε φορά που ταξιδεύει στο Παρίσι και το ότι όταν κάνει μια βόλτα, οι άνθρωποι τον εκλιπαρούν για αυτόγραφα».

Προσθέτει ότι αυτό που περιπλέκει την κατάσταση είναι η ηλικία του Εμπαπέ (19) και όχι τα όσα βιώνει. Τι απαντά εκείνος σε αυτό; «Η ζωή μου έχει αναποδογυρίσει ολοκληρωτικά. Είμαι χαρούμενος και ζω τη ζωή που πάντα ονειρευόμουν. Νομίζω ότι ίσως χάνω κάτι. Δεν είχα τις στιγμές των λεγόμενων κανονικών ανθρώπων κατά την ενηλικίωσή μου, όπως το να βγαίνω με φίλους, να περνάω καλά».

Εν συνεχεία οι Times αναφέρονται στον ετήσιο μισθό του Εμπαπέ, ο οποίος αγγίζει το 18.000.000 ευρώ, αλλά και στην πορεία του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, που ουσιαστικά διεύρυνε όσο κανένα άλλο γεγονός την αναγνωρισιμότητά του. Οι εμφανίσεις του στη Ρωσία περιγράφονται ως «ένα φαινόμενο που έπρεπε να δεις για να πιστέψεις. Ξεπερνούσε τους αμυντικούς με άνεση και ταχύτητα, πριν σουτάρει για να βρει δίχτυα και μετά να πέσει στα γόνατα, και με μια ιδιαίτερη γκριμάτσα, να πει “παρακαλώ”».

Γίνεται αναφορά στα συγχαρητήρια του Πελέ μέσω Twitter και την αγκαλιά του προέδρου της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, στον νεαρό, αλλά και στη συνειδητοποίηση του Εμπαπέ όταν το πούλμαν της εθνικής Γαλλίας περνούσε ανάμεσα στο πλήθος μετά την επιστροφή από τη Ρωσία. «Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι αφήσαμε το σημάδι μας στην ιστορία», σχολιάζει ο ίδιος ο άσος της Παρί.

Κιλιάν Εμπαπέ, ποιος θέλεις να γίνεις;

Το ερώτημα του εκατομμυρίου. Ποιος θέλει να γίνει ο Κιλιάν Εμπαπέ και κατά πόσο αυτό που θέλει θα συμβαδίσει με αυτό στο οποίο θα εξελιχθεί; Όχι σε ό,τι αφορά στο αγωνιστικό προφίλ του και στα κλασικά ερωτήματα του αν θα ξεπεράσει τους Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά ως πρότυπο. Ποιος θα είναι ο αντίκτυπός του στους επόμενους επίδοξους ποδοσφαιριστές και κυρίως ποιος θα είναι ο κοινωνικός ρόλος που θα διαδραματίσει; Θα είναι ένα είδωλο που θα εμπνεύσει και θα δημιουργήσει καλύτερους ανθρώπους, ή μια φούσκα που θα σκάσει και θα σκορπίσει την αστερόσκονη που έχει κατακαθίσει πάνω του;

Τα πρώτα σημάδια είναι θετικά. Κι αυτό γιατί, όπως υποστηρίζεται στο αφιέρωμα, «πολλοί στη Γαλλία πιστεύουν ότι ο Εμπαπέ ενσαρκώνει κάτι περισσότερο από έναν εξωπραγματικό ποδοσφαιριστή. Είναι ένα ζωντανό παραμύθι μιας πορείας από τον πάτο στην κορυφή. Η ιστορία του ξεκινά στο Παρίσι, τη δύσκολη ζωή στα προάστια και τα περίχωρα, των μεταναστών που θρυμματίζουν πέτρες για να οικοδομήσουν τη λαμπερή αυτή πόλη. Για την ακρίβεια, οκτώ από τους 23 της Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν, όπως ο Εμπαπέ, γιοι Αφρικανών μεταναστών από χαμηλών εισοδημάτων περιοχές, συμπεριλαμβανομένων των Πολ Πογκμπά, Ενγκολό Καντέ και Μπλέις Ματουιντί.

Στους δρόμους του Μπόντι, στο προάστιο του Παρισιού, όπου ο Εμπαπέ γεννήθηκε και μεγάλωσε, η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου μοιάζει περισσότερο με προσωπική νίκη, παρά πατριωτική. Μετά από δεκαετίες δυσαρέσκειας και με την ανεργία να βρίσκεται άνω του 22%, οι πανηγυρισμοί στο Μπόντι τον Ιούλιο ήταν περισσότερο περίπλοκοι απ’ όσο άφησαν να εννοηθούν οι Γάλλοι αξιωματούχοι. Η χαρά του Μπόντι αφορά στο ντόπιο παιδί που έκανε κάτι καλό, τον Μπαπέ, που μόλις στα 14 χρόνια του, το 2013, έφυγε για το Μονακό».

«Σεβασμός, ταπεινότητα και μετριοφροσύνη»

Τα παραπάνω είναι ο προπομπός. Οι βάσεις που μπήκαν και τα ανθρώπινα εφόδια καταλάγιασαν στο μυαλό του Εμπαπέ, που στα 19 χρόνια του φέρεται να έχει φτάσει, εξαιτίας των εμπειριών του, σε ένα επίπεδο κοινωνικής ευαισθητοποίησης που άλλοι, τεράστιοι αθλητές, δεν καταφέρνουν να φτάσουν σε ολόκληρη ζωή. Πέντε χρόνια μετά την αποχώρησή του από εκείνο το προάστιο, δωρίζει τα 500.000 δολάρια που κέρδισε από το Παγκόσμιο Κύπελλο σε ίδρυμα στο οποίο αθλούνται παιδιά με κινητικά προβλήματα. «Αυτό δεν αλλάζει τη δική μου ζωή, όμως αλλάζει τη δική τους», δηλώνει ο ίδιος με αφοπλιστική ευθύτητα.

Ο Εμπαπέ είναι πλέον είδωλο. Αυτό που ξεχωρίζει στην περίπτωσή του είναι πως πρόκειται για μία εκ των λίγων περιπτώσεων που κάτι τέτοιο είναι ορθό να ειπωθεί και δεν τονίζεται για το κλισέ του πράγματος, τουλάχιστον σε πρώτη φάση και πρώτη ανάγνωση. Το ζήτημα των ευθυνών είναι περίπλοκη υπόθεση, ωστόσο, δυστυχώς, ο Γάλλος αποτελεί εξαίρεση του κανόνα. Η δημόσια εικόνα του δεν έχει να κάνει με γυναίκες, πολυτελή αυτοκίνητα και σπίτια, κατηγορίες για φοροδιαφυγή, πειθαρχικά παραπτώματα, αδιαφορία για το ευ αγωνίζεσθε, οξύθυμο χαρακτήρα, τάση για επίδειξη και εγωκεντρικά ξεσπάσματα. Είναι γνωστός για την ταπεινότητα, την αλληλεγγύη και το δύσβατο μονοπάτι που ακολούθησε από ναδίρ μέχρι το ζενίθ, χωρίς αυτό το τελευταίο να του έχει βγει αλαζονικά μέχρι στιγμής.

Η άποψη του ίδιου, ιδανική για επίλογο. «Μπορούμε να είμαστε οι καλύτεροι και οι παγκόσμιοι πρωταθλητές, όπως τώρα. Και σε τέσσερα χρόνια έχεις ξεχαστεί, επειδή υπάρχει κάποιος άλλος που ήρθε και το έκανε καλύτερα από εσένα. Έχω μάθει ότι τα μεγαλύτερα αστέρια και οι σπουδαιότεροι παίκτες είναι οι πιο ταπεινοί, αυτοί που σέβονται τους ανθρώπους περισσότερο. Πάντα πρέπει να είσαι μετρημένος. Υπάρχουν τρία κριτήρια: σεβασμός, ταπεινότητα και μετριοφροσύνη».