Παγκόσμιο έλλειμμα ηγεσίας 

Σε αυτές τις ζοφερές εποχές που ζούμε, με την κλιματική αλλαγή να έχει βάλει φωτιά στα μπατζάκια μας, με την οικονομική ανισότητα να διευρύνεται όλο και περισσότερο, με κάθε είδους οικολογικές καταστροφές να καταγράφονται καθημερινά σε όλο τον πλανήτη, είναι πραγματικά τρομακτικό το έλλειμμα ηγεσίας που παρατηρείται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος Τραμπ συμπεριφέρεται στον Λευκό Οίκο και στον κόσμο σαν ταύρος σε υαλοπωλείο, τον οποίο ούτε το παγωμένο βλέμμα της Μελάνιας δεν μπορεί να σταματήσει. Κολλημένος στο Twitter και στην εικόνα του, έχει βαλθεί να κάψει όσο πιο πολλά εγκεφαλικά κύτταρα μπορεί, με τη σκέψη ότι όσο περισσότεροι καμένοι εγκέφαλοι ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες θα έχει για μια δεύτερη τετραετία.

Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι εξίσου σοβαρά.

Η Ανγκελα Μέρκελ συνεχίζει επιβάλλει στην Ευροζώνη την αποτυχημένη πολιτική της λιτότητας, που είναι και η βασική αιτία για το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν ξεπέρασε ποτέ την οικονομική κρίση του 2008.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε την κρίση την έκανε ακόμα χειρότερη. Αυτή τη στιγμή «απολαμβάνει» τα αποτελέσματα των λαθών της, καθώς βλέπει τους Ναζί να σηκώνουν και πάλι κεφάλι στη Γερμανία. Η Σιδηρά Νοικοκυρά από τη Σουαβία φαίνεται αποφασισμένη να μην αφήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση να ανασάνει.

Στη Γαλλία, ο Εμανουέλ Μακρόν, μόνο την εικόνα ηγέτη δεν δίνει. Αλαζών, ανεπαρκής, χωρίς όραμα, χωρίς ισχυρές πολιτικές προτάσεις, δείχνει ανίκανος να διαχειριστεί τα καθήκοντα του αρχηγού της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίας στην ΕΕ. Οι νεοφιλελεύθερες παρεμβάσεις του δεν δείχνουν να ωφελούν και πολύ την οικονομία της χώρας του, ενώ έχουν άμεσες αρνητικές επιπτώσεις σε μεγάλα τμήματα της μεσαίας τάξης.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο και μόνο να θυμηθεί κανείς τη φωτογραφία της Τερέζας Μέι να υποκλίνεται στον πρίγκιπα Γουίλιαμ είναι αρκετό για να καταλάβει ότι η συγκεκριμένη πολιτικός δεν είναι ηγέτης και ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγάλο στοίχημα που αντιμετωπίζει η χώρα της, το Brexit, μέχρι στιγμής το έχει διαχειριστεί εντελώς καταστροφικά.

Στην Ιταλία ο Ματέο Σαλβίνι, επιδίδεται σε μια άνευ προηγουμένου ρητορική μίσους εναντίον των μεταναστών, την ίδια στιγμή που η χώρα του κάθεται πάνω σε μια οικονομική ωρολογιακή βόμβα που είναι έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Οι τράπεζες αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, η ανάπτυξη έχει παγώσει, αλλά για όλα φταίνε «οι σκλάβοι» που προέρχονται από την Αφρική. Από την άλλη το Κίνημα των Πέντε Αστέρων έχει εξελιχθεί στο Κίνημα των Πέντε Πρασίνων Αλόγων.

Στην Τουρκία ο Ερντογάν βλέπει συνέχεια επαναλήψεις του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και φαντάζεται ότι είναι ο απόλυτος ηγέτης την ώρα που η χώρα του γκρεμίζεται.

Οι κινέζοι «ηγέτες» είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν την πολιτική της ανάπτυξης με κάθε κόστος και την παραγωγή εκατομμυρίων τόνων άχρηστων προϊόντων που μολύνουν τον πλανήτη με μύριους τρόπους, ενώ μεγάλες περιοχές της χώρας μεταμορφώνονται από τη μία μέρα στην άλλη σε τοξικά βιομηχανικά κέντρα.

Ανησυχείτε καθόλου για όλα αυτά;