Βάιντμαν : Η «έξοδος» δεν είναι το τέρμα, αλλά ορόσημο στον μακρύ δρόμο για την ανάκαμψη

«Η πορεία προς την οικονομική ανάπτυξη έχει ξεκινήσει, ωστόσο, η 20η Αυγούστου δεν είναι το τέρμα, αλλά ένα ορόσημο στον μακρύ δρόμο προς την ανάκαμψη» τόνισε ο γερμανός κεντρικός τραπεζίτης Γιενς Βάιντμαν, επιμένοντας στην ανάγκη υλοποίησης πρόσθετων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα τονώσουν την ανάπτυξη.

Το μήνυμα Βάιντμαν του έμπιστου της καγκελαρίου της Γερμανίας Ανγκελας Μέρκελ, είναι σαφές ως προς το νόημα που δίνουν στο τέλος των μνημονίων και κατ’ επέκταση στο τι περιμένουν από εδώ και στο εξής από την Ελλάδα οι δανειστές, τουλάχιστον το σκληρό Βερολίνο.

Στην γραμμή που έχουν χαράξει οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι από την πρώτη κιόλας ημέρα του τέλους του τρίτου προγράμματος διάσωσης, ο Βάιντμαν αναγνωρίζει την πρόοδο που έχει σημειώσει η Ελλάδα και τη δυνατότητα της να σταθεί στα πόδια της, καθιστώντας, όμως, σαφές ότι απομένουν πολλά ακόμη να κάνει και οτι παραμένει εύθραυστη, κατ’ επέκταση μια λάθος κίνηση -πόσο μάλλον πλήθος ριψοκίνδυνων, με βάση την οικονομική σκέψη των δανειστών, επιλογών- θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για την εμπιστοσύνη των αγορών στη χώρα.

Το αν οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για διάσωση των συντάξεων, φοροελαφρύνσεις, επιδόματα, αύξηση του κατώτατου μισθού κτλ, εντάσσονται για τους δανειστές στις «ριψοκίνδυνες επιλογές», οι πιστωτές ελεγκτές δεν το έχουν ξεκαθαρίσει ακόμη.

Ούτε το Euroworking Group, μας έκανε σοφότερους στο θέμα αυτό, αφού η συζήτηση για την Ελλάδα περιορίστηκε στις τεχνικές λεπτομέρειες για την εκταμίευση προς την Ελλάδα των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν ευρωπαϊκές τράπεζες εντός τεσσάρων ετών.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Οικονομικών δεν συζητήθηκε τίποτα άλλο, ούτε για την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών, ούτε για τη μορφή και την αυστηρότητα της εποπτείας.

Οι ίδιες πηγές έσπευσαν να αποδώσουν το γεγονός αυτό στο ότι η μορφή της εποπτείας έχει ήδη αποφασιστεί από τον περασμένο Μάιο, υπονοώντας προφανώς ότι θα ασκείται έτσι όπως περιγράφει η κυβέρνηση, δηλαδή θα αφήνει βαθμούς ελευθερίας στην επιλογή των εφαρμοζόμενων πολιτικών αρκεί να τηρούνται οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Θα επιτρέπει και ανατροπή ψηφισμένων μέτρων όπως είναι η νέα περικοπή συντάξεων το 2019; Η κυβέρνηση εμφανίζεται σχεδόν σίγουρη ότι αυτό θα συμβεί με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη να προστίθεται σήμερα στη λίστα όσων μιλούν για διάσωση συντάξεων.

«Ο προϋπολογισμός του 2019 πιστεύω ότι δεν θα περιέχει περικοπές συντάξεων, αλλά μέτρα ανακούφισης των κοινωνικά ασθενέστερων. Ο προϋπολογισμός θα έχει θετικά μηνύματα για τη χώρα, την κοινωνία και τους εργαζόμενους», δήλωσε.

Την ίδια ώρα πάντως τις δηλώσεις υψηλόβαθμων ευρωπαίων αξιωματούχων ότι «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται» και ότι τα πάντα περνούν από την κρησάρα των αμείλικτων αγορών, ήρθε να ενισχύσει το ΔΝΤ που, πιστό τις αρχές και στην ιδεολογία του, επιμένει στη μείωση των συντάξεων, μιλώντας για αναγκαία διαρθρωτική αλλαγή.

Πάντως, οι απόψεις ευρωπαίων αξιωματούχων και του ΔΝΤ για τήρηση των συμφωνηθέντων βρίσκουν απήχηση και στο εσωτερικό.

Το ζήτημα του ύψους του αφορολόγητου ορίου, θέτει για παράδειγμα στο σημερινό οικονομικό δελτίο του ο ΣΕΒ. Υπενθυμίζεται ότι η μείωση του αφορολόγητου αποτελεί επίσης ψηφισμένο μνημονιακό μέτρο, η εφαρμογή του οποίου αναμένεται το 2020 και πρόθεση της κυβέρνησης είναι η ανατροπή του.

Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που παραθέτει ο ΣΕΒ το αφορολόγητο όριο για μισθούς και συντάξεις είναι τριπλάσιο σε σχέση με το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με καταστροφικές συνέπειες για τα κρατικά έσοδα.

Συγκεκριμένα, αναφέρει ο ΣΕΒ το αφορολόγητο ανέρχεται στο 60% περίπου της μέσης αμοιβής ανά μισθωτό έναντι 20% κατά μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό, σε συνδυασμό με τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές που οδηγούν σε υψηλότερη φοροδιαφυγή έχει σαν αποτέλεσμα τα έσοδα του κράτους από άμεσους φόρους να υπολείπονται ως ποσοστό του ΑΕΠ από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Έτσι, οι φόροι στους μισθούς και συντάξεις αντιπροσωπεύουν το 82% του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων που εισπράττεται (λόγω της τεράστιας φοροδιαφυγής των λοιπών κατηγοριών), με τα υψηλότερα εισοδήματα να υφίστανται κατάσταση οιονεί κατάσχεσης των αμοιβών τους (λόγω της υπερπροοδευτικότητας του φορολογικού συστήματος ώστε να αντισταθμίζεται το υψηλότερο αφορολόγητο όριο).