Χαμένοι στην μετάφραση

Χαλασμένο τηλέφωνο φαίνεται πως παίζουν στο Eurogroup. Μετά την ολοκλήρωσή του το μεσημέρι της Παρασκευής βγήκε ο επικεφαλής του Συμβουλίου κ. Μάριο Σεντένο και τοποθετήθηκε για το χρέος.

«Οι  τελικές αποφάσεις θα ληφθούν, αν χρειάζεται,  στο τέλος του προγράμματος υπό την προϋπόθεση ότι θα αυτό θα εφαρμοστεί πλήρως», είπε χαρακτηριστικά.

Πέρα από το γεγονός ότι χρησιμοποίησε  την αγαπημένη έκφραση των Γερμανών «αν χρειάζεται» προσδιόρισε την λήψη αποφάσεων  στο τέλος του προγράμματος τον προσεχή Αύγουστο.

Περί τις δύο ώρες αργότερα έκανε  δηλώσεις και ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος ο οποίος υπογράμμισε σύμφωνα με την σχετική ανακοίνωση Τύπου  πως «η συζήτηση για το χρέος συνεχίζεται και θα ολοκληρωθεί μέχρι τις 21 Ιουνίου».

Κάποιος από τους δύο χάθηκε στην… μετάφραση.

Στο ζήτημα της μεταμνημονιακής εποπτείας ο κ. Σεντένο γνωστοποίησε ότι στο Eurogroup «εξετάστηκε το θέμα της ενισχυμένης εποπτείας, όπως αυτή προτάθηκε από την Κομισιόν».

Σύμφωνα  βέβαια με τον υπουργό «υπογραμμίστηκε ότι θα έχουμε μία ενισχυμένη παρακολούθηση, που ουδεμία σχέση έχει με πιστοληπτική γραμμή,  πόσο μάλλον με αξιολογήσεις, που έχουν και προαπαιτούμενα και εκταμιεύσεις».

Άρα δεν θα έχουμε «εποπτεία» θα έχουμε «παρακολούθηση». Και γεννάται το ερώτημα τι ακριβώς θα παρακολουθούν οι θεσμοί τις τρεις με τέσσερις φορές τον χρόνο που θα έρχονται στην Αθήνα;

Σίγουρα δεν θα έχουμε πιστοληπτική γραμμή και εκταμιεύσεις αλλά αν έχουμε δημοσιονομικούς ή μεταρρυθμιστικούς όρους ακόμη και για το χρέος όπως πιέζουν οι Γερμανοί αυτό δεν παραπέμπει σε προαπαιτούμενα; Δηλαδή επίτευξη συγκεκριμένων στόχων ως αντάλλαγμα για συγκεκριμένες παρεμβάσεις μείωσης του χρέους.

Και τέλος πάντων  γιατί πρέπει να παίζουμε με τις λέξεις; Κανείς δεν λέει ότι έρχεται νέο μνημόνιο αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα υπάρχει δανειακή σύμβαση. Αλλά από την άλλη κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει (όποιες λέξεις και αν χρησιμοποιήσει) ότι πάμε για «καθαρή έξοδο».