Η Ελλάδα εν μέσω πολεμικών Συμπληγάδων 

Το κουτί της Πανδώρας άνοιξε για τα καλά στη Συρία με την πυραυλική επίθεση που ξεκίνησε τα ξημερώματα του Σαββάτου από ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία. Μια επίθεση που στηρίζεται από το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. κατά τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ -παρά το γεγονός ότι δεν έχει ληφθεί απόφαση σε Σύνοδο Κορυφής και πολλές χώρες – μέλη είναι αντίθετες- αλλά δεν έχει την έγκριση του ΟΗΕ.

Το ίδιο έργο το είχαμε δει τα προηγούμενα χρόνια με τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Σερβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Λιβυή και το ερώτημα που τίθεται είναι που ακριβώς εφαρμόζεται και πως το Διεθνές Δίκαιο και εάν προστατεύονται με αυτό τον τρόπο τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Είναι σαφές ότι η στρατιωτική επίθεση των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης, έχει στόχο, όχι απλά την ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά αποτελεί ένα μεγάλο γεωπολιτικό παιχνίδι –με πάρα πολλά ανθρώπινα θύματα και ανθρώπινες τραγωδίες- για την αύξηση της επιρροής στην περιοχή με φόντο τα ενεργειακά πεδία.

Από τα όσα συμβαίνουν εδώ και καιρό, προκύπτει ότι οι στρατηγικές βλέψεις των ΗΠΑ συγκρούονται με εκείνες της Ρωσίας και εδώ προκύπτει το ζήτημα για το εάν αυτή η σύγκρουση αφορά και σε ποιο βαθμό την Ελλάδα.

Η Ελλάδα σε αυτό το παιχνίδι έντασης που πρέπει να βρίσκεται; Η χώρα μας είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και ως εκ τούτου έχει και συμβατικές υποχρεώσεις, αλλά όμως υπάρχει και το Διεθνές Δίκαιο.

Η Ελλάδα ως μια χώρα με κρίσιμη γεωστρατηγική θέση στην ευρύτερη περιοχή οφείλει να παραμείνει αποστασιοποιημένη από αυτές τις πολεμικές επιχειρήσεις και να προτάξει την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Και το Διεθνές Δίκαιο δεν μονόπατο. Ισχύει για όλους το ίδιο και με τις ίδιες συνέπειες και δεν εφαρμόζεται κατά το δοκούν.

Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι όπου έχουν επέμβει πολεμικά τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης, έφεραν αντί την πραγματική ειρήνη, περισσότερη αναταραχή και ενίσχυση των ακραίων μουσουλμανικών ομάδων.

Πέρα από την πρακτική των όπλων υπάρχει και ο δρόμος της διπλωματίας, αλλά το πρόβλημα και για τη χώρα μας είναι ότι οι λογικές φωνές υποχωρούν παγκόσμια.

Η Ελλάδα, σε μια περίοδο έντασης με την Τουρκία κατά την οποία δεν έχει δει και καμία ιδιαίτερη υποστήριξη από το ΝΑΤΟ ούτε σε λεκτικό επίπεδο _η Ε.Ε. έχει διαφορετική αντίδραση σε σημαντικό βαθμό αλλά και πάλι απέχει πολύ από το να στηρίξει όπως πρέπει μια χώρα, ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας_ οφείλει να προτάξει άμεσα το ζήτημα της ανάληψης πρωτοβουλιών και να θέσει θέμα του ρόλου του ΟΗΕ.

Η ελληνική κυβέρνηση, αν θέλει να έχει ρόλο, στο βαθμό που μπορεί, και να μην παραμείνει κομπάρσος και σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ θέλουν και ανάπτυξη και ενίσχυση βάσεων στην Ελλάδα, οφείλει άμεσα και η ίδια να εκκινήσει τις διαδικασίες για ανάληψη πρωτοβουλιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο για αποκλιμάκωση της κρίσης και της αποτροπής μιας γενικευμένης σύρραξης.

Η Ελλάδα είναι μια φιλειρηνική χώρα και με αυτό το δόγμα πρέπει να κινηθεί, εάν θέλει να έχει αυξημένο κύρος στη διεθνή κοινότητα και πάντα με γνώμονα το Διεθνές Δίκαιο και όχι με οδηγό τα αμφίβολα νομικά κατασκευάσματα για το έχει συμβεί στη Συρία.