Πού το πάει ο «Ελληνας Μπαχτσελί» και γιατί τον καλύπτει το Μαξίμου

Προσωπική ατζέντα για να διασωθεί πολιτική ή το «μακρύ χέρι» του Μεγάρου Μαξίμου για να λέει αυτά που δεν μπορεί ο πρωθυπουργός; Ή μήπως και τα δύο; Είναι τα ερωτήματα που τίθενται μετά την πρωτοφανή επίθεση που εξαπέλυσε χθες ο Πάνος Καμμένος κατά του Ταγίπ Ερντογάν με χαρακτηρισμούς όπως «τρελός που δεν μπορείς να συνεννοηθείς» ή ότι «μπορεί να κρατήσει 15 χρόνια στη φυλακή τους Ελληνες στρατιωτικούς».

Και δεν είναι οι μόνες δηλώσεις. Τις τελευταίες ημέρες ο υπουργός Αμυνας έχει «αναβαθμίσει» τη ρητορική του κατά της Τουρκίας θυμίζοντας της νίκη το 1821 ή ότι θα απαντήσει σκληρά η Ελλάδα αν η Αγκυρα προβεί σε κάποια προκλητική ενέργεια. Σαφέστατα η διαφοροποίηση από τους ήπιους τόνους της κυβέρνησης είναι εμφανής, παρά το γεγονός ότι προχθές και το Μέγαρο Μαξίμου χαρακτήρισε «Σουλτάνο» τον Ταγίπ Ερντογάν.

Ωστόσο, άλλο αυτός ο χαρακτηρισμός κι άλλο το «τρελός» του Πάνου Καμμένου ή το γεγονός ότι προκαταβάλει την τύχη των Ελλήνων στρατιωτικών.

Στην κυβέρνηση, όπως και στον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονται διχασμένοι σχετικά με τις ακραίες θέσεις του προέδρου του ΑΝΕΛ. Δε διστάζουν μάλιστα κάποιοι να τον χαρακτηρίσουν «Ελληνα Μπαχτσελί» συγκρίνοντάς τον με τον ακραίο τούρκο εθνικιστική που τις τελευταίες εβδομάδες παίζει το ρόλο το «κακού» όταν η επίθεση κατά της Ελλάδας πρέπει να είναι… εξωθεσμική.

Κύκλοι στο Μαξίμου φάνηκαν να ενοχλούνται από την αυτονόμηση του Πάνου Καμμένου, αν και δημοσίως λένε ότι δεν σχολιάζουν τις δηλώσεις του υπουργού ή ότι έχει το δικό του τρόπο να εκφράζεται.

Θέλει να διασωθεί

Οσοι πάντως είναι σε άλλο μήκος κύματος από τον υπουργό Αμυνας τονίζουν ότι ο βασικός λόγος της ρητορικής του είναι η πολιτική του διάσωση.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τους ΑΝΕΛ εκτός Βουλής και το μόνο που τους μένει είναι οι ακραίες φωνές και οι ρητορείες που στόχο έχουν να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους οι οποίοι είτε φεύγουν προς τη Χρυσή Αυγή είτε επαναπατρίζονται στη ΝΔ ή σε άλλα δεξιά κόμματα.

Ο Πάνος Καμμένος θέλει να παίξει, τουλάχιστον επικοινωνιακά, το ρόλο του υπερπατριώτη, που δεν διστάζει να τα βάλει με τους Τούρκους, αλλά και δεν θα είχε πρόβλημα να ρίξει την κυβέρνηση για το «Μακεδονικό». Ποντάρει στα πατριωτικά ένστικτα μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού, θέλει να «τρυγήσει» τις ψήφους των πολιτών που πήγαν στα συλλαλητήρια αλλά και εκείνων που δεν θέλουν να τρώει η Ελλάδα «εθνικά χαστούκια» και να μην αντιδρά.

Είναι δεδομένο ότι η κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι πεδίο δόξης λαμπρό για τον Πάνο Καμμένο και ένας γνώριμος πολιτικός στίβος που μπορεί να παίξει «μπάλα» και να έχει διακριτό ρόλο στο λεγόμενο «πατριωτικό μέτωπο». Δεν θέλει να αφήσει ελεύθερο το πεδίο στη «Χρυσή Αυγή» κι από την άλλη δεν είναι τυχαίες οι επικοινωνιακές του κορώνες με τα σενάρια περί δημιουργίας νέου κόμματος, μιας «Λέγκας του Βορρά» ή ότι άλλο, που στηρίζεται από επιχειρηματίες με αναφορές στους ομογενείς ή από πολιτικούς που έχουν απομακρυνθεί από το μετριοπαθές μέτωπο της Νέας Δημοκρατίας.

Ολα σε συννενόηση

Υπάρχει, πάντως, και η άποψη ότι οι κινήσεις του Πάνου Καμμένου γίνονται σε απόλυτη συνεννόηση με τον Αλέξη Τσίπρα. Ο,τι δεν μπορεί να πει το Μαξίμου το λέει ο υπουργός Αμυνας, η κυβέρνηση διαρρέει ότι ενοχλείται από τους ακραίους λόγους, αλλά ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ έχει εκτελέσει την αποστολή του. Από τη μια το «αριστερό προφίλ» της κυβέρνησης Τσίπρα δεν πλήττεται με… εθνικιστικές κραυγές κι από την άλλη ο Πάνος Καμμένος ξανακερδίζει το ακροατήριό του. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια δηλαδή για τον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Αλλωστε, στο Μαξίμου έχουν κρυφές μετρήσεις της κοινής γνώμης που δείχνουν ότι στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού οι απόψεις ταυτίζονται με αυτές του Καμμένου σε ό,τι αφορά την Τουρκία. Οποιον κι αν ρωτήσει κανείς θεωρεί «τρελό» τον Ερντογάν κι ότι πρέπει η αντίδραση της Ελλάδας να είναι σκληρή. Ζητούν να μην κάνει πίσω σε κανένα «θερμό» επεισόδιο και να απαντήσει ανάλογα η κυβέρνηση και οι Ενοπλες Δυνάμεις.

Τέλος, απαντούν ότι ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και προσβολής τους από τους γείτονες δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά.

Δεν θέλουν εν ολίγοις «νέα Ιμια», αν και όλοι φοβούνται μια ρήξη με τους Τούρκους.

Αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα οργής για εθνικές ταπεινώσεις στο παρελθόν εκμεταλλεύεται τόσο ο Πάνος Καμμένος όσο και το Μέγαρο Μαξίμου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.