Υπόκλιση χωρίς παράσταση
Είναι μια κυβέρνηση παράσταση θεάτρου; Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές, ποιοι έχουν τον κόντρα ρόλο και πως ο Φλαμπουράρης κυριαρχεί στο έργο;
Spotlight
-
Πώς νιώθουν οι Έλληνες για την επταετία της χούντας; - Ποιοι τη θεωρούν «λαμπρή περίοδο» της ιστορίας;
-
Ο Ερντογάν πήρε θέση στη διαμάχη Αταμάν-Μακάμπι (vid)
-
Πάρκαρε παράνομα και ζήτησε κατανόηση λόγω… γενεθλίων – Η απάντηση της τροχαίας
-
Η αχίλλειος πτέρνα των ΗΠΑ – Γιατί δεν θα άντεχαν ούτε μια εβδομάδα πολέμου στην Ταϊβάν!
Αν η κυβέρνηση είναι μια συρραφή ρόλων, ο Αλέκος Φλαμπουράρης είναι ο αυτοδίδακτος βετεράνος του βερμπαλισμού. Κόντρα ρόλος στο νομικίστικο μπανάλ του Φώτη Κουβέλη, δανείζεται τις αναφορές του από μια «ζώνη του μεταπολιτευτικού λυκόφωτος» όταν η Αριστερά ήταν της μοδός. Με τη χαλαρότητα του υπουργού Επικρατείας, η οποία οφείλει τα μάλα στην οικειότητα με το πρωθυπουργικό περιβάλλον, ο Φλαμπουράρης μιλάει για όλα χωρίς να λέει τίποτε.
Λέει, για παράδειγμα, στην πρόσφατη συνέντεξή του στο ΑΠΕ ότι ως χώρα διαθέτουμε ρεαλισμό ώστε να προωθείται η αμυντική θωράκιση. Ο ίδιος, όμως, διαθέτει και ρομαντισμό στην άλλη όψη του νομίσματος: «Ποτέ, εγώ τουλάχιστον, δεν θα πάψω να λέω… ότι η πολεμική βιομηχανία δεν θα έπρεπε να υπάρχει και ότι οι πολεμικές “επενδύσεις” είναι ιδιαζόντως αποκρουστικές ακόμη και όταν είναι αναγκαίες».
Λέει ακόμη ότι μετά τον Αύγουστο κλείνει ο κύκλος της ασφυκτικής επιτροπείας, ανοίγουν τα περιθώρια για διόρθωση των αδικιών, το 2019 είναι η χρονιά «της αισθητής καλυτέρευσης» (ο ρόλος του, ως γνωστόν, προϋποθέτει το ιδίωμα της μαλλιαρής) και ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτά αίφνης και την κυβέρνηση και την εξουσία: «Θα χαλαρώσουν οι δεσμεύσεις, δημοσιονομικοί στόχοι θα παραμένουν αλλά τα “κλειδιά” της χώρας θα έρθουν στα χέρια της κυβέρνησής της». Εντάξει, ο ρόλος είναι χιλιοπαιγμένος και νεότεροι κονφερασιέ προβάρουν επί μήνες την ατάκα ότι «η χώρα κυβερνάται απέξω». Στα χείλη, όμως, ενός παλαίμαχου της αριστερής ακηδίας αποκτά νέο περιεχόμενο. Ο Φλαμπουράρης απηχεί το υποσυνείδητο του Μαξίμου: δεν έχουμε κυβερνήσει μέχρι σήμερα, οι εταίροι μας βάζουν συνεχώς εμπόδια, η «εσωτερική τρόικα» τρικλοποδιές, αλλά εμείς πρέπει να αντέξουμε για να κερδίσουμε τον επόμενο γύρο. Ο τεχνητός παράδεισος, λέει τελικά ο Φλαμπουράρης, είναι και πάλι μπροστά μας. Έχει σπαταληθεί πολύτιμος χρόνος, αλλά η αναμονή άξιζε τον κόπο.
Το χειρότερο μ’ αυτούς τους ρόλους δεν είναι η κοινοτοπία τους. Το χειρότερο είναι ότι γεννούν μεγάλες προσδοκίες σ’ ένα αφιλότεχνο ακροατήριο. Ο Φλαμπουράρης δεν μοιάζει να αποθαρρύνεται. Γι’ αυτόν ο ρόλος που παίζει δεν επιδέχεται αλλαγές. Ο Φλαμπουράρης μπορεί να υποκλίνεται ακόμη κι όταν δεν υπάρχει παράσταση. Μπορεί να είναι ρομαντικός ακόμη και όταν αναδεύει τον φρέντο του.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις