Τη Δευτέρα η κηδεία του συγγραφέα, φιλόσοφου και δημοσιογράφου Γιώργου Μανιάτη

Η πολιτική κηδεία του Γιώργου Μανιάτη, συγγραφέα, συνθέτη, φιλόσοφου, ποιητή, ρεπόρτερ και δημοσιογράφου, που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Πέμπτης, θα γίνει αύριο, Δευτέρα, και ώρα 13:45 μ.μ. στην αίθουσα πολιτικών τελετών του νεκροταφείου Ζωγράφου. Θα ακολουθήσει εκδήλωση από του μαθητές του.

Ο Γιώργος Μανιάτης γεννήθηκε το 1939 στη Μεσσήνη και μεγάλωσε στο Νέο Ψυχικό.

Ατίθασος από παιδί, στα 15 του κατατάχθηκε στη Σχολή Ναυτοπαίδων Πόρου (1954-1956). Σε ηλικία 17 ετών εγκατέλειψε την σχολή και εγκαταστάθηκε στο Βέλγιο, όπου εργάστηκε σε ανθρακωρυχείο. Στα 18 του χρόνια έφυγε στο Παρίσι, κατατάχτηκε στη Λεγεώνα των Ξένων και βρέθηκε στην Αλγερία κατά τη διάρκεια του πολέμου ανεξαρτησίας της το 1959. Παρέμεινε λεγεωνάριος επί τρεισήμισι χρόνια, καταγράφοντας τις θηριωδίες των Γάλλων εναντίον των Αλγερινών. Απέδρασε από την Λεγεώνα περιπλανώμενος στην έρημο και κατάφερε να επιστρέψει, μετά από περιπετειώδη διαδρομή και διασχίζοντας τη Σαχάρα, στην Ελλάδα το 1961. Δημοσίευσε την περιπέτειά του και τα εγκλήματα των Γάλλων στην Αλγερία με αποτέλεσμα να καταδικαστεί από τις Γαλλικές αρχές.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε ως ανταποκριτής σε αθηναϊκές εφημερίδες. Από τα ιδρυτικά μέλη της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη τη δεκαετία του ’60. Zωγραφίζει, γράφει και παίρνει το πρώτο βραβείο ποίησης σε πανελλήνιο διαγωνισμό για την Ειρήνη.

Αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Ελευθερία». Προβλέπει την επιβολή δικτατορίας στην Ελλάδα, και μετά το 1967 περνά στην παρανομία και κρύβεται στην δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Το 1973 ταξιδεύει στη Χιλή και γράφει για τις τελευταίες στιγμές του Σαλβατόρ Αλιέντε ευρισκόμενος στο Προεδρικό Μέγαρο όταν το κανονιοβολούσε ο δικτάτορας Πινοσέτ. Επιστρέφει στην Αθήνα όπου πάλι κρύβεται μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Την ίδια χρονιά ξεκινά την ενασχόλησή του με την μουσική, μαθαίνει τρίχορδο μπουζούκι φέρνοντας στο προσκήνιο το νέο ρεμπέτικο και το 1978 δημιουργεί την πρώτη ορχήστρα με την ονομασία «Ευρετήριο».

Εμφανίζεται σε συναυλίες και μπουάτ, οργανώνει μαθήματα μουσικής και μουσικές εκδηλώσεις για το νέο ρεμπέτικο και ασχολείται με την έκδοση ενός περιοδικού για την ακοή, πάντοτε αφιλοκερδώς. Από το 1983 το «Ευρετήριο» στεγάζεται Ιπποκράτους 15 στην πανεπιστημιακή λέσχη του Πανεπιστημίου Αθηνών, ως μέρος του θεατρικού τμήματος, διδάσκοντας μουσική, χορό και ελληνοπρεπή στάση ζωής σε εκατοντάδες φοιτητές, ενώ επεκτείνεται στην μουσική έρευνα και την ανακατασκευή των βασικών μουσικών οργάνων των Αρχαίων Ελλήνων, δίδοντας με αυτά συναυλίες αρχαίας Ελληνικής μουσικής στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Το «Ευρετήριο» δημιούργησε περισσότερα από 800 νέα τραγούδια, κανένα εκ των οποίων δεν επέτρεψε να βρεθεί στην δισκογραφία.

Το 1980 τον βρίσκει σε μυστική αποστολή στην Τουρκία του πραξικοπηματία Kenan Evren, μαζί με μαθητή του πρώτου «Ευρετηρίου», να αναζητά αγνοουμένους της Κύπρου.

Έχει εκδώσει μέσω του εκδοτικού οίκου ΕΣΤΙΑ τα σπουδαία βιβλία: «Δραπέτευσα από τη Λεγεώνα των Ξένων» 1961, «Objet sans valeur» 1972, «Ο Μίδας βασιλιάς έχει αυτιά γαϊδάρου ή εκατέρωθεν της ουσίας» 1972, «Η μυθολογία του ενός ή η μυθολογία του άλλου» 1975, «Έξεργα» 1976, «Η συν-έν-τευξη ή για να εξηγούμεθα» 1976, «Πρώτη αγάπη» 1989.

Μεγάλο μέρος των έργων του παραμένει ανέκδοτο, όπως το σπάνιο έργο του «Αρχαιολογία της ακοής», «Εξω οι Ελληνικάνοι», κλπ.

Σταθμός του έργου του η περίφημη διάλεξή του για την Ελληνική μουσική «Ρεμπέτικο και Αρχαίοι Έλληνες λυρικοί ποιητές» στους Δελφούς το 1986, στα πλαίσια του πρώτου παγκόσμιου συνεδρίου Ελληνικής μουσικής.

Μια σπουδαία μελέτη του για την μουσική, το τραγούδι, τον χορό και την αρχαία Ελλάδα, βρίσκεται στο YouTube «Ευρετήριο 1 – 7» και αποτελείται από επτά 45λεπτα ντοκιμαντέρ.

in.gr