Την «Τόσκα», το κλασικό αριστούργημα του Τζάκομο Πουτσίνι θα παρουσιάσει η Εθνική Λυρική Σκηνή στο Ηρώδειο στις 14, 16, 17, 18 Ιουνίου 2015 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια Ούγκο ντε Άνα.
Πρόκειται για μια παλαιότερη παραγωγή της που παρουσιάστηκε το 2012 και είχε γνωρίσει πολύ μεγάλη επιτυχία, γεμίζοντας ασφυκτικά το Ηρώδειο για τέσσερις ημέρες.
Το οπερατικό θρίλερ, που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 1900 στη Ρώμη είναι μια ιστορία παθιασμένου έρωτα ανάμεσα της ντίβας Φλόρια Τόσκα και του ζωγράφου, δημοκράτη Μάριο Καβαραντόσι. Ο ζωγράφος εραστής της Τόσκας, συλλαμβάνεται εξαιτίας των πολιτικών φρονημάτων του από το βαρόνο Σκάρπια, αρχηγό της αστυνομίας. Ο Καβαραντόσι θα απελευθερωθεί με αντάλλαγμα μιας ερωτικής συνεύρεσης του Σκάρπα με την Τόσκα. Η Τόσκα υποκύπτει στον εκβιασμό, αλλά σκοτώνει το βαρόνο όταν την πλησιάζει. Καταδιωκόμενη από την αστυνομία, αυτοκτονεί πέφτοντας από τις επάλξεις του φρουρίου των φυλακών όπου λίγο νωρίτερα έχει εκτελεστεί ο Καβαραντόσι.
Η πλοκή μεταφέρεται στη Ρώμη του 1944, παρωδία Ανοχύρωτης πόλης, γεμάτη πρόσφυγες, κατασκόπους, διπλούς πράκτορες, πληροφοριοδότες, συνεργούς Γερμανών, δωσίλογους, βασανιστές, φυγάδες. Μέσα στον πάταγο των συμμαχικών βομβαρδισμών, η Τόσκα μετατρέπεται σε ρεαλιστικό ιστορικό δράμα.
Ο Πουτσίνι δεν ήθελε να δημιουργήσει μία αληθοφανή όπερα, αλλά ρεαλιστική. Γι’ αυτό και ταξίδεψε μέχρι τη Ρώμη, προκειμένου να ακούσει τις καμπάνες του Αγ. Πέτρου από την κορυφή του φρουρίου του Αγ. Αγγέλου έτσι ώστε να τις αποδώσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια τη στιγμή της αυτοκτονίας της Τόσκα.
Η αφηγηματική πλοκή της Τόσκας συμπεριλαμβάνει μια σειρά από ανθρώπινα θεμελιώδη ζητήματα: τον έρωτα, τη ζήλεια, τη διεστραμμένη λαγνεία, την πίστη στη φιλία. Και παρά το γεγονός ότι ο θάνατος σφραγίζει το έργο, εντούτοις η ουσία της πλοκής του έργου είναι ο αβίωτος διχασμός της ηρωίδας η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα εφιαλτικό δίλημμα.
Τα εντυπωσιακά σκηνικά, ένας τεράστιος σταυρός με τον εσταυρωμένο, μια ιερή τράπεζα, ένα εργαστήρι ζωγραφικής πλαισιώνονται από θεαματικές προβολές μνημείων της Ρώμης, θρησκευτικών συμβόλων, αλλά και βίντεο που δίνουν μια κινηματογραφική διάσταση στην παραγωγή.
Ο Ντε Άνα, ο οποίος είναι παγκοσμίως διάσημος για τα μνημειώδη σκηνικά του και την εντυπωσιακή χρήση φωτισμών και βίντεο σημειώνει μεταξύ άλλων για το έργο: «Στη μουσική του διακρίνεται με σαφήνεια ο χαρακτήρας των σκηνικών προσώπων, τα χρώματα και οι χειρονομίες των ερμηνευτών˙ Ο ίδιος έλεγε «κάνω θέατρο, οπτικοποιώ τη σκηνική δράση». Γι’ αυτόν τον λόγο, περισσότερο από άλλα έργα του, η Τόσκα σηματοδοτεί το πέρασμα στο πεδίο του βερισμού (επιμονή σε ρεαλιστικές λεπτομέρειες, αναζήτηση των σκηνικών εφέ με έντονες αποχρώσεις, οξυμένα συναισθήματα, όπως ο έρωτας, το μίσος, το πνεύμα θυσίας, η αγάπη για την πατρίδα…), περιλαμβάνοντας ακόμα και σκληρές, νοσηρές όψεις, καθώς επίσης αποσπασματικούς, φορτισμένους διαλόγους έντονης δραματικότητας».
Όπερα σε τρεις πράξεις Ποιητικό κείμενο Τζουζέπε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλικα βασισμένο στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Βικτοριέν Σαρντού.