Ήταν 15 Απριλίου 1989 όταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Νότινχαμ Φόρεστ έμελε να γράψει την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του βρετανικού ποδοσφαίρου σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Οι υπεράριθμοι φίλαθλοι, ο μηδαμινός έλεγχος της αστυνομίας, οι κακές υποδομές του γηπέδου, αλλά και τα «εγκληματικά» κάγκελα που διαχώριζαν τον κόσμο από τον αγωνιστικό χώρο ήταν αρκετά για να σκορπίσουν τον θάνατο σε 96 οπαδούς της Λίβερπουλ.

Αυτό που ακολούθησε την τραγωδία ήταν η αρχή μια μακροχρόνια «μάχης», με την κυβέρνηση Θάτσερ και την αστυνομία να κατηγορούν τους οπαδούς της Λίβερπουλ, την εφημερίδα «Sun» να εκδίδει ένα ντροπιαστικό πρωτοσέλιδο κατηγορώντας τους οπαδούς των «κόκκινων» ότι ήταν μεθυσμένοι και ότι έκλεβαν τα πορτοφόλια νεκρών και τους συγγενείς και οι φίλους των θυμάτων, αλλά και όλους τους οπαδούς της ομάδας να ζητούν μέχρι και σήμερα «Justice for the 96», δηλαδή δικαιοσύνη για τις 96 χαμένες ψυχές έχοντας, εν μέρει, κερδίσει αυτό που θέλουν…

Δείτε live την τραγωδία…

Το χρονικό…

Η ιστορία άρχισε με την προσέλευση των οπαδών της Λίβερπουλ έξω από το γήπεδο να είναι τεράστια, και τον κόσμο να έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο «μποτιλιάρισμα» έξω από τις θύρες του γηπέδου, με τους οπαδούς που είχαν εισιτήρια να μην μπορούν να φτάσουν στις θύρες τους και να προσπαθούν να μπουν από λάθος θύρες. Δέκα λεπτά πριν τον αγώνα και ενώ οι ομάδες είχαν βγει ήδη στον αγωνιστικό χώρο έξω από το γήπεδο περίμεναν περίπου 5000 άνθρωποι να μπουν.

Τότε η αστυνομία ζήτησε καθυστέρηση της έναρξης του αγώνα για λόγους ασφαλείας, αίτημα που απορρίφθηκε από τους ιθύνοντες.

Έτσι με σκοπό να αποφευχθούν οι τραυματισμοί στο συνωστισμένο κόσμο άνοιξαν 3 πύλες οι οποίες οδηγούσαν σε ένα τούνελ που έβγαζε στις κερκίδες, με αποτέλεσμα να μπουν υπεράριθμοι οπαδοί, κάποιοι εκ των οποίων χωρίς εισιτήριο, και να στριμώχνονται στο πίσω μέρος, με αποτέλεσμα να σπρώχνουν τους μπροστινούς προς τα κάγκελα.

Όταν η αστυνομία μέσα στο γήπεδο κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά έκλεισε τις πόρτες που οδηγούν από την κερκίδα στον αγωνιστικό χώρο, όμως λίγο αργότερα κατάλαβε πως ήταν η μόνη πραγματική έξοδος των οπαδών αφού από πίσω υπήρχε μόνο ένα μικρό τούνελ.

Στο 6ο λεπτό του αγώνα ο διαιτητής σταμάτησε τον αγώνα μετά από υπόδειξη της αστυνομίας αφού πολλοί οπαδοί είχαν σκαρφαλώσει τα κάγκελα, όταν η πύλη στις κερκίδες άνοιξε και πάλι, αρκετοί έφυγαν από εκεί, όμως ήταν ήδη αργά. 94 άνθρωποι ήταν νεκροί, 766 τραυματίστηκαν, 1 έχασε τη ζωή του λίγο αργότερα στο νοσοκομείο και άλλος 1 τέσσερα χρόνια μετά αφού βρισκόταν σε κώμα, ανεβάζοντας τον τραγικό απολογισμό σε 96…

Η επόμενη μέρα…

Η επόμενη μέρα βρήκε την Αγγλία να θρηνεί τα θύματα, την αγγλική κυβέρνηση, αλλά και την αστυνομία να δίνουν ως υπεύθυνους της τραγωδίας τους οπαδούς της Λίβερπουλ με τον υπεύθυνο Τύπου της, τότε, κυβέρνησης Θάτσερ να δηλώνει: «η τραγωδία του Χίλσμπορο δεν θα είχε γίνει ποτέ, αν ο όχλος, ξεκάθαρα μεθυσμένος, δεν προσπαθούσενα μπει με τη βία στο γήπεδο».

Τέσσερις μέρες μετά η αγγλική εφημερίδα «Sun» εκδίδει πρωτοσέλιδο όπου επικαλούμενη κυβερνητικές πηγές κατηγορεί τους οπαδούς της Λίβερπουλ πως όντας μεθυσμένοι έκλεβαν τα πορτοφόλια των πτωμάτων, ουρούσαν τους αστυνομικούς και έδερναν τους γιατρούς που προσπαθούσαν να δώσουν τις πρώτες βοήθειες. Από εκείνη τη μέρα, μέχρι και σήμερα η πόλη του Λίβερπουλ μποϊκοτάρει τη εφημερίδα, αφού δεν πωλείται σχεδόν πουθενά. Μετά από 23 χρόνια και όταν πλέον η αλήθεια είχε αποκαλυφθεί η εφημερίδα ζήτησε συγγνώμη, όμως δεν ήταν αρκετή για να αλλάξει τη γνώμη των οπαδών.


Το πρωτοσέλιδο της «Sun» και η συγγνώμη 23 χρόνια μετά…

Αργότερα ο άγγλος υπουργός Εσωτερικών κάνει λόγο για 19 τραυματίες αστυνομικούς, χωρίς όμως να δώσει αποδεικτικά στοιχεία για τον ισχυρισμό του αυτό.

Η πρώτη δικαίωση…

Η πρώτη δικαίωση ήρθε λίγους μήνες μετά και συγκεκριμένα στις 4 Αυγούστου, όταν ο δικαστής Τέιλορ μετά από εξέταση σχεδόν 4 χιλιάδων εγγράφων, 1500 επιστολών δεκάδων ωρών βίντεο και 174 μαρτύρων, ανάμεσα τους και ο Κένι Νταλγκλις, εκδίδει πόρισμα με το οποίο ρίχνει τις ευθύνες στην αστυνομία καθώς και στην ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, στο γήπεδο του Σέφιλντ, αλλά και στην ομάδα της πόλης, ενώ απαλλάσσει εντελώς τους οπαδούς της Λίβερπουλ.

Μάλιστα κατονομάζει τον επικεφαλής της Αστυνομικής επιχείρησης σε εκείνον τον αγώνα, τον Ντέιβιντ Ντάκενφιλντ, ο οποίος τίθεται σε διαθεσιμότητα και ξεκινάει αμέσως εισαγγελική έρευνα. Εκείνος όμως παραιτείται από το σώμα λίγο αργότερα, επικαλούμενος λόγους υγείας, και η έρευνα σταματάει.

Η αμφιλεγόμενη απόφαση….

Παρά το πόρισμα του δικαστή Τέιλορ, στις 14 Αυγούστου του 1990 ο δικαστής Πόπερ, αποφασίζει να μην ασκήσει ποινικές διώξεις λόγω έλλειψης στοιχείων με τους θανάτους να έχουν καταγραφεί μέχρι τις 15:15, δηλαδή εννέα λεπτά αφού είχε διακοπεί από την αστυνομία ο αγώνας, λέγοντας ότι ήταν πλέον αργά, αφού μέχρι εκείνη την ώρα τα θύματα είχαν πεθάνει ή ήταν εγκεφαλικά νεκροί, ακυρώνοντας έτσι κάθε κατηγορία προς τις αστυνομικές αρχές.

Οι συγγενείς αναλαμβάνουν δράση…

Μετά την απόφαση αυτή, 6 οικογένειες μαζεύουν τα απαραίτητα έγγραφα που αποδεικνύουν πως οι συγγενείς τους δεν ήταν νεκροί μέχρι τις 15:15 και συγκεκριμένα η Αν Γουίλιαμς, αποδεικνύει πως ο 15χρονος γιός της, Κέβιν, έδειξε σημάδια ζωής και στις 16:00. Με τα στοιχεία αυτά οι οικογένειες πηγαίνουν την υπόθεση και πάλι στο δικαστήριο, όμως τα στοιχεία απορρίπτονται με τον δικαστή να αρνείται τα έγγραφα αφού όπως είπε ο φάκελος του ιατροδικαστή ήταν πλήρης.


Ο Στίβεν Τζέραρντ αφιερώνει ένα γκολ του στον ξάδερφο του, ο οποίος χάθηκε στην τραγωδία του Χίλσμπορο, όντας το μικρότερο θύμα σε ηλικία 10 ετών

Οι οικογένειες συνέχισαν να παλεύουν και με πρωτοστάτη την «ηρωίδα», όπως την αποκαλούν, Αν Γιυίλιαμς καταφθάνουν το 2009 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο όμως αποφασίζει πως η αίτηση της ήταν ετεροχρονισμένη, αφού έπρεπε να έχει υποβληθεί σε διάστημα έξι μηνών μετά την απόφαση.

Ανεξάρτητη επιτροπή και δικαίωση…

Το 2009 στην 20η επέτειο συγκεντρώνονται 30 χιλιάδες άνθρωποι, ανάμεσα τους και ο υπουργός Αθλητισμού, Άντι Μπέρνχαμ, ο οποίος ακούει εκ νέου έκκληση για δικαιοσύνη. Μαζί με τη βουλευτή Μαρία Ιγκλ ζητούν αποκάλυψη όλων των εγγράφων της τραγωδίας, ενώ λίγο αργότερα οι οπαδοί της Λίβερπουλ παραδίδουν λίστα με 40 χιλιάδες υπογραφές που ζητούν εκ νέου έρευνα.

Λίγο μετά ανακοινώνεται πως θα συσταθεί ειδική ανεξάρτητη επιτροπή, η οποία θα επιβλέψει και διευθύνει τη διαδικασία. Η αγγλική κυβέρνηση αρνείται και οι οπαδοί της Λίβερπουλ μαζεύουν διαδικτυακά, αυτή τη φορά, 140 χιλιάδες υπογραφές με τη Βουλή να συμφωνεί τελικά να δημοσιοποιήσει όλα τα έγγραφα.

Επιτέλους η δικαίωση ήρθε. Από το 2012 και μετά και με τη διαδικασία να βρίσκεται σε εξέλιξη, όλα τα έγγραφα δείχνουν ευθύνες της αστυνομίας και των νοσοκομειακών αρχών.

Αυτό όμως που σοκάρει ακόμα περισσότερο είναι η κατηγορίες για σκευωρία και συγκάλυψη της αστυνομίας και της τότε κυβέρνησης, αφού είχαν στο σημείο να παραποιήσουν μέχρι και καταθέσεις αστυνομικών αλλά και επιζησάντων της τραγωδίας.

Η τελική απόφαση αναμένεται στις αρχές του 2016 και οι συγγενείς των 96 θυμάτων, 58 από τους οποίους θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν οι αστυνομία δρούσε σωστά σύμφωνα με των άγγλο πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον, με τις οικογένειες να περιμένουν τη δικαίωση τους για τους δικούς τους ανθρώπους αλλά και για τις ατέλειωτες μάχες που έδωσαν και δεν τα παράτησαν παρά τις ατέλειωτες κλειστές πόρτες που βρήκαν.


Η λίστα με τα ονόματα των 96 θυμάτων…

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: