Ducati Monster 796 ABS: Less-is-Monster

Κείμενο: Τζέην Σαμπανίκου – Φωτογραφίες: Ducati

Όταν έχεις στο πρόγραμμα να παραλάβεις μια Ducati, μπορεί και να μην κοιμηθείς από τη γλυκιά αγωνία το προηγούμενο βράδυ. Όπως (πολύ) παλιά, στο σχολείο, που ανυπομονούσαμε να έρθει το delivery με τις μελόντικες για το μάθημα της μουσικής. Για να μην αναφερθούμε και στη νύχτα πριν την πενταήμερη…

Η Ducati πυροδοτεί αυτό το αιφνίδιο ξανάνιωμα, αφενός διότι η ίδια η μάρκα έχει το χάρισμα να σφύζει από νιάτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αφετέρου γιατί είναι συνώνυμη με τη μοτοσικλέτα ως οντότητα.

Οι διακυμάνσεις στην αγωνιστική της πορεία δεν στέκονται ικανές να θολώσουν την αίγλη της. Η Ducati έχει αυτό το «κάτι». Και το Monster είναι το σχεδιαστικό της αριστούργημα, ένα μηχανάκι έργο τέχνης. Ναι, εντάξει, υπάρχει και η Panigale αλλά η ομορφιά της είναι αθλητική, «στη γράμμωση». Το Monster είναι το ζουμερό, trendy παιδί της οικογένειας. Όμορφο σαν κορίτσι. Άκαμπτο σαν άντρας.

Το 796 είναι η μεσαία πρόταση της «γυμνής» οικογένειας της Ducati για όσους βρίσκουν το 696 λίγο και το 1100 Evo πολύ. Είναι παραδοσιακά φιλικό και ευπροσήγορο, ακόμη και με τους αδαείς, αλλά είναι οι πιο «ψημένοι» στην μοτοσικλετιστική κουλτούρα αυτοί που θα εκτιμήσουν και θα αξιοποιήσουν τη δυναμική του.

Ασφαλώς, το συγκριτικό πλεονέκτημα του Monster συνίσταται στην απέριττη αλλά εκθαμβωτική ομορφιά του. Το Monster ήταν και παραμένει ένα σχεδιαστικό σύμβολο, ένας ενισχυτής ματαιοδοξίας.

Στα χείλη του ανθρώπου που καβαλάει μια τέτοιας εκπάγλου καλλονής μοτοσικλέτα διαγράφεται ένα από τα πιο αυτάρεσκα χαμόγελα που μπορείς να αντικρύσεις. Πίσω από τη ζελατίνα του κράνους στριμώχνονται χίλιοι καρδινάλιοι σε ένα, μόνο, βλέμμα.

Οι λιτές γραμμές της, τα χρώματά της, οι ζάντες, οι λεπτομέρειες, τα υλικά, το πολυθρύλητο λογότυπο στο ρεζερβουάρ και ο ξερός ducati ήχος, που ανασταίνει και νεκρές μοτοσικλετιστικές συνειδήσεις, είναι αρετές ακαταμάχητες.

Το Monster είναι στην ουσία ένα sport cruiser. Τέτοια ήταν η εντολή που έδωσε το τότε αφεντικό της Ducati, Massimo Bordi, στον αργεντίνικης καταγωγής σχεδιαστή Miguel Caluzzi.

Ως τέτοιο φτιάχτηκε το πρώτο Monster, πίσω στο 1992, για να γνωρίσει αργότερα σαρωτική εμπορική επιτυχία, να αιμοδοτήσει τις αναιμικές μέρες της Ducati, να αναγορευτεί σε σημείο αναφοράς της «γυμνής» κατηγορίας, να κερδίσει το στοίχημα της ριζικής ανανέωσης του 2009 και να πουλήσει πάνω από 250.000 μονάδες παγκοσμίως. Το 796 μπήκε στην οικογένεια το 2010.

Ο αερόψυκτος, δικύλινδρος V, με περιεχόμενη γωνία 90° κινητήρας του 796 (η Ducati τον ονομάζει L-Twin) προέρχεται από το Hypermotard, αλλά «αναπνέει» καλύτερα και αποδίδει 87 ίππους (PS) από 803 κ. εκ., ενώ η ροπή αγγίζει τα 8 κιλά στις 6.250 σ.α.λ.

Είναι ελαστικός, διόλου υστερικός και αποδίδει καλύτερα στις μεσαίες και υψηλές στροφές. Για την κίνηση στην πόλη και τα προάστια, όπου είναι τελικά και το φυσικό περιβάλλον του Monster, ιδανικές είναι η 3η και η 4η ταχύτητα προκειμένου να μην πέσει το στροφόμετρο κάτω από τις 4.000 σ.α.λ. και «κρεμάσει» η ροπή. Το «τέρας» ξυπνάει από τις 5.000+ σ.α.λ.

Η επιτάχυνση μέχρι και τις 8.000 σ.α.λ. είναι άμεση ενώ, καθώς το Monster παραμένει βράχος και στις υψηλές ταχύτητες, σε προκαλεί να το «ανοίξεις» στις ευθείες. Εκεί όπου τα naked bikes ανοίγουν λογαριασμούς με την αεροδυναμική.

Το bikini fairing του Monster είναι νούμερο XXS. Είναι αξεσουάρ ομορφιάς. Δεν έχει λειτουργικότητα. Είναι όπως όταν μια γυναίκα με ωραία πόδια φοράει μια σούπερ μίνι φούστα: είναι σέξι αλλά με τον αέρα δεν τη βολεύεται.

Αν, πάντως, είσαι σε φόρμα και σε καλή μέρα, τα 140-150 χ.α.ω. ενός (βιαστικού) ταξιδιού είναι εφικτά (όπως και παράνομα) για αρκετή ώρα. Τουλάχιστον μέχρι να φτάσεις στα επόμενα διόδια, στον καινούργιο δρόμο προς την Καλαμάτα. Τα οποία είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο φαντάζεσαι…

Οσο και να το γλεντήσεις στην ευθεία πάντως, οι ορεινές διαδρομές και τα στροφιλίκια είναι το πεδίο δράσης του Monster. Είναι «στημένο» (όπως όλα τα Ducati) και ετοιμοπόλεμο. Αρκεί να βρεις τα «κουμπιά» του.

Η μακριά κλιμάκωση των σχέσεων του κιβωτίου εξυπηρετεί βεβαίως θέματα κατανάλωσης, αλλά αποτελεί πρόκληση για την σβέλτη οδήγηση στους επαρχιακούς δρόμους αφού θέλει δουλειά για να πετύχεις τη σωστή ταχύτητα στις στροφές.

Η μανέτα του συμπλέκτη με την servo-υποβοήθηση λειτουργεί υποστηρικτικά στην παραπάνω προσπάθεια -όπως και στις συχνές αλλαγές που απαιτεί η «αλήτικη» οδήγηση στο αστικό περιβάλλον.

Τα φρένα είναι όσο αποτελεσματικά χρειάζεται, το ABS δεν ενεργοποιείται χωρίς αιτία (απενεργοποιείται, ωστόσο, με αιτία) ενώ και ο υδραυλικός συμπλέκτης με τη μονόδρομη λειτουργία βοηθάει στα αβέβαια κατεβάσματα πριν την είσοδο στη στροφή.

Η γενικότερη συμπεριφορά του Monster είναι η αναμενόμενη: οι αναρτήσεις είναι σκληρές, «ducati style». Σε αγαστή συνεργασία με το χωροδικτύωμα και το υποπλαίσιο, κρατάνε τη μοτοσικλέτα στη γραμμή της, επιτρέπουν γενναίο άνοιγμα του γκαζιού στην έξοδο και μεταφέρουν όλες τις πληροφορίες του οδοστρώματος, -ειδικά το μπροστινό ανάποδο πηρούνι των 43 χιλιοστών.

Όταν όμως το οδόστρωμα είναι οι παραμελημένες, από υπουργείο και κατασκευαστές, στροφές της Μεγαλόπολης στην παλιά Εθνική Οδό, που η κοινοπραξία του Μορέα την έχει υποβιβάσει σε Route 66 (του σήμερα), δίχως τους μύθους αλλά με τους λίθους και τις ρωγμές από τις κατολισθήσεις να «κοσμούν» τη διαδρομή, να σου λείπει η τόση πληροφόρηση.

Μπορεί τα Pirelli Diablo Rosso II να ανεβάζουν τα επίπεδα πρόσφυσης, οι αναπηδήσεις και τα «κλωτσηματάκια» από τις κακοτεχνίες του δρόμου, ωστόσο, σε υποχρεώνουν να κλείσεις το γκάζι και να ασχοληθείς με την χαρτογράφηση της ασφάλτου. Σε μια πίστα με το 796 όμως, τι ωραία που θα πέρναγες…

Το φαρδύ τιμόνι έχει πλέον τη σωστή θέση αφού είναι τοποθετημένο πιο ψηλά από αυτό του 696 αλλά θέλει λίγη εξοικείωση προκειμένου να μην «στραμπουλήξεις» τη μοτοσικλέτα με μια άγαρμπη τιμονιά. Άπαξ και το συνηθίσεις, οι αλλαγές κατεύθυνσης με το Monster 796 γίνονται παιχνιδάκι. Στην κίνηση της κυριακάτικης επιστροφής των εκδρομέων στην εθνική, άπαντες «τρώνε τη σκόνη του».

Τελικά όμως, αυτό που διαφοροποιεί το Monster 796 από τη μάζα των naked bikes, δεν είναι ούτε οι αυξημένες επιδόσεις, ούτε το sport στήσιμο, ούτε η -βελτιωμένη- εργονομία του.

Είναι ο μύθος του, η προσωπικότητά του, το ακαταμάχητο παρουσιαστικό του, η αφοπλιστική απλότητα και ο ερωτισμός που εκπέμπει. Αυτά σε μαγεύουν. Η αύρα που το περιβάλλει είναι σχεδόν μεταφυσική. Μπορεί να αποτελέσει απροσδόκητα το «βύσμα» που θα σε «συνδέσει» με το προσωπικό σου matrix.

Δεν είναι καν απαραίτητο να το οδηγήσεις για να ενεργοποιηθεί η υπόφυση. Το Monster 796 σου ξυπνάει τη λίμπιντο ακόμη κι αν το χαζεύεις απλώς από το παράθυρο να αναπαύεται στο stand του.

Tο Ducati Montster ABS 2013 με μια ματιά

Πλαίσιο: Ατσάλινο χωροδικτύωμα με αλουμινένιο υποπλαίσιο
Κινητήρας: Δικύλινδρος, V90° (L-Twin), 4-χρονος, 4-βάλβιδος Desmodromic, αερόψυκτος, 803 κ.εκ. με ψεκασμό
Iσχύς (Ίπποι (PS)/σ.α.λ.): 87/8.250
Ροπή (κιλά/σ.α.λ.): 8 (78Nm)/6.250
Τελική Ταχύτητα (χλμ./ώρα): 200
Μετάδοση: Κιβώτιο 6 σχέσεων, υγρός πολύδισκος, υδραυλικός συμπλέκτης APTC με μονόδρομη λειτουργία, αλυσίδα
Αναρτήσεις (εμπρός/πίσω): Ανεστραμμένο τηλεσκοπικό πηρούνι Kayaba/Μονόμπρατσο ρυθμιζόμενο αμορτισέρ Sachs
Φρένα (εμπρός/πίσω): Δύο ημίπλευστοι δίσκοι 320 χιλ. με 4-πίστονη δαγκάνα Brembo, ABS/ Δισκόφρενο: 245 χιλ. 2-πίστονη δαγκάνα,
Ελαστικά: (εμπρός/πίσω): Pirelli Diablo Rosso II 120/70-17″ / 180/55-17″
Διαστάσεις (Μ/Υ – εκατοστά): 2.114/1.079
Ύψος σέλας (χιλιοστά): 800
Βάρος (κιλά): 169 (κενό)
Ρεζερβουάρ Βενζίνης (λίτρα): 13, 5
Τιμή: 10.990 ευρώ

auto.in.gr