Η τηλεόραση δεν κάνει τα παιδιά κακομαθημένα

Η τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν κάνουν κακό στην κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, αποφαίνεται βρετανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Archives of Diseases in Childhood.

Ομάδα επιστημόνων του Ιατρικού Ερευνητικού Συμβουλίου (MRC) μελέτησε περισσότερα από 11.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας και αποφάνθηκε ότι δεν πρέπει να συνδέεται η κακή συμπεριφορά με την παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων.

Αν και οι επιστήμονες διαπίστωσαν έναν μικρό συσχετισμό μεταξύ των δύο παραγόντων, εξηγούν ότι υπάρχουν και άλλες επιρροές όπως ο τρόπος ανατροφής των παιδιών από τους γονείς που εξηγούν τη σχέση.

Εξακολουθούν πάντως να συμβουλεύουν τους γονείς να περιορίζουν την επαφή των παιδιών τους με την τηλεόραση στο ελάχιστο. Διότι όσο περισσότερο χρόνο περνά το παιδί μπροστά στον τηλεοπτικό δέκτη τόσο λιγότερο χρόνο αφιερώνει σε άλλες σημαντικές δραστηριότητες όπως το διάβασμα και η επαφή με φίλους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αμερικανικές μελέτες έχουν δείξει ότι η παρακολούθηση τηλεόραση σε μικρή ηλικία μπορεί να συντελέσει στην εκδήλωση προβλημάτων συγκέντρωσης σε ηλικία επτά ετών.

Στις ΗΠΑ, οι κατευθυντήριες οδηγίες περιορίζουν τον συνολικό χρόνο τηλεθέασης σε λιγότερο από δύο ώρες, επιμορφωτικών μη βίαιων προγραμμάτων καθημερινά.

Στη Μ.Βρετανία που δεν υπάρχουν σχετικές κατευθυντήριες οδηγίες, η Δρ Άλισον Πρακς και οι συνεργάτες της συζήτησαν με μητέρες όλων των κοινωνικών τάξεων για τις συνήθειες τηλεθέασης των παιδιών τους αλλά και τη γενικότερη συμπεριφορά τους.

Σχεδόν τα δύο τρίτα (65%) των 11.014 πεντάχρονων που έλαβαν μέρος στην έρευνα παρακολουθούσε τηλεόραση από μία έως τρεις ώρες καθημερινά, το 15% περισσότερες από τρεις και το 2% δεν έβλεπε καθόλου.

Η παρακολούθηση τηλεόρασης περισσότερες από τρεις ώρες την ημέρα στην συγκεκριμένη ηλικία ήταν προγνωστικός δείκτης μικρής αύξησης του κινδύνου προβλημάτων επαφής σε ηλικία επτά ετών.

Μάλιστα, μετά τα έβδομα γενέθλιά τους, τα αγόρια και τα κορίτσια αυτά είχαν ελαφρώς περισσότερες πιθανότητες να εμπλέκονται σε καβγάδες ή να πέφτουν θύματα βίας από συμμαθητές τους, σύμφωνα πάντα με τις μητρικές αναφορές.

Αντιθέτως, δεν προέκυψε κανένας συσχετισμός μεταξύ των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της συμπεριφοράς των παιδιών. Καθώς και του χρόνου τηλεθέασης και της υπερκινητικότητας ή άλλων προβλημάτων αλληλεπίδρασης με φίλους.

Η Δρ Παρκς, επικεφαλής της Μονάδας Κοινωνικών και Επιστημών Δημόσιας Υγείας του MRC εξηγεί ότι είναι λάθος να αποδίδουμε τα κοινωνικά προβλήματα των παιδιών στην τηλεόραση.

«Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ του χρόνου που περνά το παιδί μπροστά στην οποιαδήποτε οθόνη και των συμπεριφορικών και κοινωνικών του προβλημάτων, παρά μόνο μια μικρή επιρροή σε καταστάσεις όπως η ενδοσχολική βία. Από τη μελέτη εξάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι ο περιορισμός του χρόνου τηλεθέασης από μόνος του δεν μπορεί να βελτιώσει την ψυχοκοινωνική προσαρμογή του παιδιού», υπογραμμίζει η ερευνήτρια.

Παρεμβάσεις που επικεντρώνονται στην δυναμική της οικογένειας και στο παιδί είναι πιθανότερο να επιφέρουν κάποια διαφοροποίηση και πάντα εξαρτάται από το τι παρακολουθούν τα παιδιά και αν υπάρχει γονεϊκή επίβλεψη κατά τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων.