«Ασθενής που πρέπει να σωθεί το ΕΣΥ» συμφωνούν οι ειδικοί

Δημόσια συζήτηση με θέμα: «Το Εθνικό Σύστημα Υγείας πρέπει να αλλάξει, όχι να καταργηθεί» που διοργάνωσαν την Πέμπτη το ΕΛΙΑΜΕΠ, το ΙΟΒΕ, η Kantor, η Κίνηση Πολιτών και η Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς, σε συνεργασία με το Megaron Plus.

Στη συζήτηση συμμετείχαν οι:

• Στέφανος Γερουλάνος, τον καθηγητή Χειρουργικής και τ. Ιστορίας Ιατρικής, πρόεδρος Κίνησης Πολιτών
• Κωνσταντίνος Ευριπίδης, διευθύνων σύμβουλος της GENESIS Pharma
• Ηλίας Μόσιαλος, καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο London School of Economics, πρώην υπουργός
• Κυριάκος Σουλιώτης, επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Τη συζήτηση συντόνισε και συνόψισε ο καθηγητής Ηλίας Λαμπίρης, διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αττικόν.

Ο κ. Γερουλάνος στην ομιλία του επισήμανε ότι το ΕΣΥ, μετά από σχεδόν 30 χρόνια και παρά τις συνεχείς βελτιώσεις του, πάσχει από πολλές ασθένειες. Πάσχει από έλλειψη πολιτικής βούλησης, πάσχει από οικονομικής πλευράς, πάσχει όμως και από οραματισμό, στελέχωση, συντονισμό, υδροκεφαλισμό και υπεργήρανση.

Όπως ανέφερε, το ΕΣΥ μπορεί να βελτιωθεί και, κάτω από τις παρούσες συνθήκες, να γίνει ένα σύστημα αξιοκρατικό, ανθρώπινο, οικονομικά σωστό, κοινωνικά δίκαιο και όχι να παραμείνει ένα κομματικό ΕΣΥ δημόσιου χαρακτήρα.

Ο κ. Μόσιαλος ανέφερε ότι το ΕΣΥ βρίσκεται σε πορεία ανάπτυξης, με σοβαρά όμως στοιχεία αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς, με πληθωρισμό ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων και με εξαιρετικά αδύναμη οργάνωση στην πρωτοβάθμια φροντίδα. Παρ’ ότι το ένα σχέδιο μεταρρύθμισης διαδέχεται το άλλο, κανένα δεν έχει βρει συνεχή ή αποφασιστική υποστήριξη από τις κατά καιρούς κυβερνήσεις. Εκείνο που παραμένει ως κύριο ζήτημα είναι ο τρόπος εφαρμογής εξαιρετικά σημαντικών αλλαγών. Διαφορετικές ομάδες και κατεστημένα φαίνεται ότι φέρνουν εμπόδια σε οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρύθμισης.

«Η διαδικασία λήψης αποφάσεων» σχολίασε «καθορίζεται εν πολλοίς από κομματικές μέριμνες και τις εκάστοτε ανάγκες της πολιτικής διαμάχης. Χρειάζεται να διαμορφωθούν πιο αντικειμενικά κριτήρια στη λήψη αποφάσεων σε όλα τα επίπεδα του συστήματος».

Ο κ. Ευριπίδης εστίασε την ομιλία του στις αποσπασματικές παρεμβάσεις της Πολιτείας την τριετία 2010 – 12 για εξοικονόμηση δαπανών από τις τιμές των φαρμάκων και τον τρόπο αποζημίωσής τους από τη μετακύλιση του κόστους στις φαρμακευτικές εταιρείες, στους φαρμακοποιούς και στους ασθενείς. Σημείωσε ότι οι επιπλοκές αυτής της βίαιης αλλαγής για όλους τους εμπλεκόμενους στην υγεία και περισσότερο για τον έλληνα πολίτη είναι τεράστιες και επικίνδυνες.

Έχουμε φτάσει στο σημείο το φάρμακο να μην αντέχει άλλες μειώσεις και μέτρα» παρατήρησε ο κ. Ευριπίδης, προσθέτοντας: «Με ένα συνεχώς μειούμενο ΑΕΠ, δεν μπορεί αντικειμενικά να επιτευχθεί ο στόχος του 1% επί του ΑΕΠ (2 δις για το 2014) χωρίς να υποβαθμιστούν περαιτέρω οι υπηρεσίες που λαμβάνουν οι ασθενείς».

Ο κ. Σουλιώτης αναφέρθηκε στις απαιτούμενες αλλαγές του χρηματοδοτικού υποδείγματος ως προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του συστήματος υγείας.

Μίλησε για την επίδραση της οικονομικής κρίσης και στη χρηματοδότηση των υπηρεσιών υγείας και στην ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα των φορέων υγείας, με αποτέλεσμα να απειλούνται ακόμη και θέσεις εργασίας. Σε μία γενικότερη προσπάθεια δημοσιονομικής πειθαρχίας και αύξησης της παραγωγικότητας προκύπτουν τρία κομβικής σημασίας θέματα, προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις πολιτικής υγείας.

Πρώτον, απαιτούνται ακριβείς προσεγγίσεις για τον προσδιορισμό των στόχων προσαρμογής.

Δεύτερον, το διαρθρωτικό εγχείρημα του ΕΟΠΥΥ, το οποίο συγκεντρώνει το ευρύτερο οικονομικό πρόβλημα των φορέων που εντάχθηκαν σε αυτό. Λόγω του διαρκώς περιορισμένου προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ, πρέπει να επισημανθεί η σταδιακή «από-ασφάλιση» της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, κάτι το οποίο ακυρώνει τη βούληση των εμπνευστών του εγχειρήματος για το οποίο άλλωστε διατίθεται κάτι λιγότερο από το 6% των εσόδων του οργανισμού ή 8% των δαπανών του και

Τρίτον, η χάραξη πολιτικής υγείας απαιτεί διαρκή ανατροφοδότηση με τεκμήρια και κυρίως πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η ανάλυση των στάσεων και συμπεριφορών όλων των εμπλεκομένων, κυρίως δε των πολιτών.

Ο κ. Μπολέτης μίλησε για το μέλλον του ΕΣΥ και είπε ότι ποτέ, από τη δημιουργία του, δεν απέκτησε το σύγχρονο πρόσωπο των αντίστοιχων ευρωπαϊκών και εξελισσόταν πάντα με διακυμάνσεις. Δυστυχώς και την τελευταία τριετία, παρατήρησε ο κ. Μπολέτης, ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει για την αναγκαία μεταρρύθμισή του. Οι δομές και τα μέσα είναι δύσκολο πλέον να ενισχυθούν, ενώ «το ιατρικό προσωπικό, συντηρείται η κατάσταση ισοπέδωσης και αναξιοκρατίας που έχει πλέον εγκατασταθεί, χωρίς να συζητείται καν οποιαδήποτε αλλαγή. Με τα δεδομένα αυτά το μέλλον διαγράφεται ζοφερό».

Συνοψίζοντας τη συζήτηση ο κ. Λαμπίρης επισήμανε ότι, στην πολλαπλή κρίση που περνάει η χώρα μας, το Εθνικό Σύστημα Υγείας εδραιώθηκε στη συνείδηση του λαού, παρότι οι εμπνευστές του με επικεφαλής τον Παρασκευά Αυγερινό δεν έλαβαν υπ’όψη τους ότι όταν θα γινόταν αντιληπτό ότι θίγονται ορισμένα συμφέροντα, θα ξεκινούσε ο πόλεμος εκ των έσω και δεν θα εφαρμοζόταν ο νόμος.

Παρά τις πολλές διατάξεις, τους νόμους, τις τροπολογίες και τις υπουργικές αποφάσεις, επικράτησε η αναξιοκρατία και συνδικαλιστικό κίνημα και πολιτικές ηγεσίες οδήγησαν στην απαξίωση του ΕΣΥ με αποτέλεσμα ασθενείς και εργαζόμενοι να είναι δυσαρεστημένοι. Ο εκφυλισμός του συστήματος δικαιώνει τον τίτλο αυτής της συζήτησης ότι το ΕΣΥ πρέπει να αλλάξει και όχι να καταργηθεί…

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ