Ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913 και πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 1960.
  • Έγινε γνωστός από τα μυθιστορήματά του «Ο Ξένος» και «Η Πανούκλα», από τα θεατρικά του έργα «Καλλιγούλας και «Οι δίκαιοι» και τέλος από τα φιλοσοφικά του δοκίμια «Ο Μύθος του Σίσυφου» και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος».

    Γεννήθηκε στο Μοντοβί (Mondovi) της Αλγερίας από Γάλλους γονείς.
    1932: Τα πρώτα του κείμενα φιλοξενούνται στο περιοδικό Sud το 1932
    1935: ξεκινάει το L’ Envers et l’ Endroit, που θα εκδοθεί δύο χρόνια αργότερα.
    Ιδρύει το Θέατρο της Εργασίας (le Théâtre du Travail) στο Αλγέρι που αργότερα (1937) μετονομάζει σε Θέατρο της Ομάδας.
    1940: η κυβέρνηση της Αλγερίας θα απαγορεύσει την εφημερίδα και θα φροντίσει να μη ξαναβρεί δουλειά ο Καμύ.
    Εγκαθίσταται στο Παρίσι και εργάζεται ως γραμματέας σύνταξης στην εφημερίδα Paris-Soir. Εκείνη την περίοδο θα δημοσιεύσει τον Ξένο (L’ Étranger, 1942) και το δοκίμιο Ο μύθος του Σίσυφου (Le Mythe de Sisyphe, 1942) και θα αναπτύξει τις φιλοσοφικές του θέσεις.
    1943: προσλαμβάνεται ως αναγνώστης από τον εκδοτικό οίκο Gallimard και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της εφημερίδας Combat(Η μάχη)
    1952: έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πολ Σαρτρ (Jean-Paul Sartre) με την δημοσίευση στο περιοδικό ‘Μοντέρνοι καιροί» (Les Temps modernes) του άρθρου από τον Ανρί Ζανσόν (Henri Jeanson) που προσάπτει στην εξέγερση του Καμύ ότι είναι «εκ προθέσεως στατική».
    1956: στο Αλγέρι, πρότεινε την «πολιτική ανακωχή» ενώ μαινόταν ο πόλεμος. Εκδίδει την Πτώση (La Chute), ένα απαισιόδοξο βιβλίο.
    1957: Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.


    Ο Καμύ βρίσκει τον θάνατο στις 4 Ιανουαρίου 1960 σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.
    Θάφτηκε στο Lourmarin της Vaucluse όπου είχε αγοράσει μία κατοικία.

    Στο περιθώριο των κυριάρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στο Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, το Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Δε σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση.

    Μυθιστορήματα:
    L’Étranger (Ο Ξένος, 1942), La Peste (Η πανούκλα, 1947), La Chute (Η πτώση, 1956), La Mort heureuse (Ο ευτυχισμένος θάνατος-πρόδρομο έργο του «Ξένου», γράφτηκε το 1936-1938, εκδόθηκε μετά θάνατον το 1970)
    Le Premier Homme (Ο πρώτος άνθρωπος, ημιτελές, δημοσιεύτηκε μετά θάνατον το 1995)
    Διηγήματα:
    L’Exil et le Royaume (Η εξορία και το βασίλειο, 1957)
    Θεατρικά:
    Caligula (Καλιγούλας, γράφτηκε το 1938, ανέβηκε το 1945)
    Le Malentendu (Η παρεξήγηση, 1944)
    L’ Etat de Siege (Κατάσταση Πολιορκίας, 1948)
    Les Justes (Οι Δίκαιοι, 1949)
    Δοκίμια:
    Révolte dans les Asturies (Εξέγερση στις Αστουρίες, 1936)
    L’Envers et l’Endroit (Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη, συλλογή δοκιμίων, 1937)
    Noces (Γάμοι, δοκίμια και εντυπώσεις, 1939)
    Le Mythe de Sisyphe (Ο μύθος του Σίσυφου, δοκίμιο για το παράλογο, 1942)
    L’Homme révolté (Ο επαναστατημένος άνθρωπος, 1951) ― ελλην. μετάφρ. Τζούλια Τσακίρη, «ΜΠΟΥΚΟΥΜΑΝΗΣ» L’Été (Το καλοκαίρι, δοκίμιο, 1954)
    Lettres à un ami allemand (Γράμματα σ’ ένα Γερμανό φίλο, 1948) ― ελλην. μετάφρ. Γ.Γεραλής, «ΒΙΠΕΡ» (σε ένα τόμο με τον «Ξένο»)
    Carnets Ι, ΙΙ, ΙΙΙ (Σημειωματάρια 1935-1942 [1962], 1942-1951 [1964], 1951-1959 [1989]
    Reflections on the Guillotine (Σκέψεις για την λαιμητόμο, 1957)

    Οι άνθρωποι σπεύδουν να ασκήσουν κριτική για να μην κριθούν οι ίδιοι.

    Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας.

    Από τη στιγμή που όλοι θα πεθάνουμε, είναι προφανές πως το πού και το πότε δεν έχει σημασία

    Μου έχει μείνει λίγος χρόνος και δεν ήθελα να τον σπαταλήσω στο Θεό.

    Δεν μου αρέσουν τα μυστικά των άλλων. Με ενδιαφέρουν όμως οι εξομολογήσεις τους.

    Πρέπει να θεωρείτε τον ηρωισμό και το θάρρος δευτερεύουσες αξίες, αφού όμως πρώτα δώσετε αποδείξεις ηρωισμού και θάρρους.

    Ελεύθερος είναι εκείνος που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα.

    Είναι ευχαριστημένοι από τη ζωή μόνο αυτοί που δεν την έχουν ζήσει.

    Η ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο, σφραγίδα ενός χυδαίου πνεύματος.

    Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες. Αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές.

    Από την εμπειρία κανείς δεν γίνεται σοφός, αλλά εμπειρογνώμων. Σε τι όμως;

    Η αδράνεια είναι μοιραία μόνο για τις μετριότητες.

    Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.

    Είναι πιθανό να είναι κανείς ενάρετος, αλλά μόνο από ιδιοτροπία.

    Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει.

    		Δεν μπορείς να αποκτήσεις εμπειρία κάνοντας πειράματα. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία. Πρέπει να την υποστείς.

    Στα τριάντα μου, σχεδόν από τη μια μέρα στην άλλη, γνώρισα τη φήμη. Τώρα ξέρω περί τίνος πρόκειται. Μικροπράγματα.

    Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.

    Όλες οι σπουδαίες πράξεις και όλες οι σπουδαίες σκέψεις έχουν γελοίο ξεκίνημα.

    Η πραγματική γενναιοδωρία προς το μέλλον έγκειται στο να τα δίνουμε όλα στο παρόν.

    Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει.

    Ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας.

    Για τους πιο πολλούς ανθρώπους, ο πόλεμος είναι το τέλος της μοναξιάς. Για μένα, είναι η οριστική μοναξιά.

    Για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να μη μας απασχολούν πολύ οι άλλοι.

    Υπάρχουν στους ανθρώπους περισσότερα πράγματα να θαυμάσουμε παρά να περιφρονήσουμε.

    Η παγίδα του μίσους είναι ότι σε δένει με τον χειρότερο εχθρό σου.

    Υπάρχουν κάποια πάθη τόσο δυνατά, που δεν μπορεί παρά να είναι αρετές.

Πληροφορίες: Βικιπαίδεια

Ειδήσεις Σήμερα: