Toyota Auris 1.6: Το στοίχημα

Μιχάλης Κατωπόδης

Εμπερικλείοντας βαθιά μέσα του τα γονίδια, καθώς και στοιχεία από τη φιλοσοφία εννέα συναπτών γενεών Corolla Hatchback, το λατινογενές Auris σίγουρα δεν αποτελεί terra incognita για τη μικρομεσαία κατηγορία, όσο και αν το όνομά του προσπαθεί να πείσει περί αυτού.

Το ερώτημα, ωστόσο, που τίθεται δεν είναι το κατά πόσο αποτελεί εξέλιξη των προκατόχων του αλλά εάν έχει τα φόντα να επιβληθεί του ανταγωνισμού και, πολύ περισσότερο, τη δυνατότητα να αλλάξει σελίδα, δημιουργώντας ένα νέο, εξίσου μεγάλο κεφάλαιο για την Toyota. Ξεκάθαρη, θετική ή αρνητική, απάντηση στο συγκεκριμένο ζήτημα δεν μπορεί να υπάρξει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Ιάπωνες -ή καλύτερα οι ευρωπαίοι- που ασχολήθηκαν με την κατασκευή του, προσπάθησαν αρκετά ώστε οι βελτιώσεις που εισάγει, σε σχέση με το μοντέλο που αντικαθιστά, να είναι σαφώς πιο καίριες και ουσιαστικές, από ότι στο παρελθόν.

Εστιάζοντας για παράδειγμα στην εξωτερική εμφάνιση, η αισθητική τύπου Yaris που υιοθετεί, αποπνέει μία μοντέρνα και νεανική αύρα. Εν γνώσει τους οι σχεδιαστές επέλεξαν να διατηρήσουν ήπιους τόνους, χωρίς να προκαλέσουν με στιλιστικές ιδιαιτερότητες.

Εάν, ωστόσο, το τελικό αποτέλεσμα φαντάζει για ορισμένους άνευρο, καλό θα είναι πριν εκστομίσουν τις οποιεσδήποτε κατηγορίες περί έλλειψης έμπνευσης και αποφασιστικότητας να ρίξουν μία ματιά στο Cd=0,29 του συντελεστή αεροδυναμικής οπισθέλκουσας!

Το συγκεκριμένο στοιχείο είναι ενδεικτικό ενός all round χαρακτήρα, ο οποίος, αντίθετα με ο,τι δείχνει, δεν αρκείται στο να καλύπτει επιφανειακά ανάγκες και απαιτήσεις αλλά εμβαθύνει όπου χρειάζεται ώστε να κάνει τη διαφορά.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για το εσωτερικό, με μόνη διαφορά ότι εντός οι αρμόδιοι σχεδιαστές επέδειξαν περίσσιο ζήλο. Εχοντας στα χέρια τους ένα ευρύχωρο σαλόνι, φρόντισαν να αναδείξουν αυτήν ακριβώς την άνεση και τον οικογενειακό χαρακτήρα, προάγοντας ταυτόχρονα και κάποιες άλλες, ιδιαίτερες για τα δεδομένα της κατηγορίας, ανησυχίες.

Το τελευταίο μεταφράζεται σε μία νέα αισθητική-εργονομική προσέγγιση, με επίκεντρο την κεντρική κονσόλα, η οποία εκτείνει χαρακτηριστικά προς τα πάνω τη ράχη της, δημιουργώντας ένα μικρό φράγμα μεταξύ οδηγού και συνοδηγού.

Ο στόχος, βεβαίως, δεν είναι αυτός, αν και στην προκειμένη περίπτωση θα κλέψει μερικά ψήγματα άνεσης και από τους δύο. Η καλλίγραμμη, χυτή αυτή σιλουέτα δένει αρμονικά με το ταμπλό, προσφέροντας ένα ξεχωριστό εικαστικό αποτέλεσμα.

Παράλληλα φέρνει το μηχανικό επιλογέα των 5 σχέσεων σε απόσταση αναπνοής από το τιμόνι, θέση απόλυτα εργονομική για κάθε είδους οδήγηση. Εάν μάλιστα και το χειρόφρενο ήταν λίγο μικρότερο ή πιο μπροστά τοποθετημένο τότε θα μιλάγαμε για θρίαμβο της ευχρηστίας και της πρακτικότητας.

Αλλάζοντας τώρα θέμα -ή καλύτερα εμμένοντας σε αυτό- οι θέσεις για μικροαντικείμενα, καθώς και οι ποτηροθήκες, που θα μετρήσει κανείς δεν υπολείπονται σε αριθμό. Παρόλα αυτά καμία δεν είναι απόλυτα προσβάσιμη από τον οδηγό, πράγμα που θα ενοχλήσει κάπως στις καθημερινές μετακινήσεις.

Στον αντίποδα, η Toyota θα διασκεδάσει τις εντυπώσεις με τα ευδιάκριτα και πληρέστατα από άποψης πληροφοριών όργανα τύπου Optitron. Τα συγκεκριμένα φέρουν μέχρι και shift light, που ενημερώνει σχετικά με τους χρόνους αλλαγής των ταχυτήτων, ώστε να επιτυγχάνεται η βέλτιστη κατανάλωση καυσίμου.

Κάτι τέτοιο, βέβαια, δύσκολα θα αγγίξει τον ψυχισμό του μεσογειακού -βλέπε Ελληνα- οδηγού, γι΄ αυτό όμως μπορούν κάλλιστα να φροντίσουν άλλα στοιχεία, όπως το τιμόνι.

Αφήνοντας κατά μέρος τα πρακτικά χειριστήρια του ηχοσυνόλου, το σύστημα διεύθυνσης αποτελεί μία πραγματικά ευχάριστη έκπληξη, καθώς δεν έχει καμία σχέση με ο,τι μας είχε συνηθίσει η Toyota στο παρελθόν. Ζωντανή, άμεση και γεμάτη σε αίσθηση, η ηλεκτρικά υποβοηθούμενη κρεμαγιέρα των 2,9 στροφών δεν διεκδικεί δάφνες από την οποιαδήποτε σπορ πρόταση, είναι όμως ικανή να βάλει τα γυαλιά σε όλα σχεδόν τα μοντέλα του άμεσου ανταγωνισμού.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για το νέο κινητήρα των 1.598 κ.εκ. όπου με ισχύ 124 ίππων αποτελεί το ισχυρότερο ατμοσφαιρικό σύνολο της κατηγορίας. Εύστροφος και με ικανοποιητικά αποθέματα δύναμης σε όλο σχεδόν το φάσμα των στροφών, διατηρεί παντού ένα πολιτισμένο πρόσωπο, με μόνη ελαφρά απόκλιση στο κρεσέντο των υψηλών στροφών.

Το μυστικό της επιτυχίας έγκειται στο σύστημα dual VVT-i, μεταβλητού χρονισμού των βαλβίδων εισαγωγής και εξαγωγής. Αυτό είναι που εξασφαλίζει ελαστικότητα και επιδόσεις, αντικρούοντας την ασυνήθιστα υψηλά αποδιδόμενη ροπή, στις 5.200 σ.α.λ. και τα 1.230 κιλά του αυτοκινήτου, με μόνο τίμημα μία ελαφρά τσιμπημένη κατανάλωση.

Πράγματι, χωρίς να εντυπωσιάζουν, οι επιταχύνσεις από στάση και εν κινήσει, καθώς και η τελική ταχύτητα του Auris 1.6 είναι από τις πλέον ανταγωνιστικές της αγοράς, ευθέως ανάλογες της οδικής συμπεριφοράς.

Η σχετικά μαλακή ρύθμιση των αναρτήσεων και η απουσία του ηλεκτρονικού συστήματος ευστάθειας, VSC, από το βασικό εξοπλισμό ακόμα και των πλουσιότερων εκδόσεων είναι κάτι που, αρχικά τουλάχιστον, θα αποτελέσει λαβή για σχόλια. Στην πράξη, ωστόσο, τίποτα από τα δύο δεν θα επηρεάσει τη συμπεριφορά του μικρομεσαίου Toyota.

Παρά τις κλίσεις στις στροφές και την ελαφρά αντιπάθεια του ημιάκαμπτου πίσω άξονα στις εγκάρσιες ανωμαλίες, το σύνολο διατηρεί τη συνοχή του, προσφέρει καλή ποιότητα κύλισης, ενώ αντιδρά ουδέτερα σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις. Πιο απλά, χωρίς να χαρακτηρίζεται κορυφαίο σε άνεση ή δυναμισμό, κατορθώνει να συνδυάζει και τα δύο σε λογικές, απόλυτα ικανοποιητικές αναλογίες.

Τελικά, αυτό που μένει από τη συνύπαρξη με το Auris είναι η μεστή γεύση ενός μοντέλου ολοκληρωμένου από κάθε άποψη. Με τις τιμές πώλησης να κυμαίνονται σε λογικά επίπεδα, τον εξοπλισμό -ανάλογα με την έκδοση- να καλύπτει όλες τις συμβατικές απαιτήσεις και, επιπροσθέτως, τα γνωστά after market οφέλη της Toyota, τα όποια μειονεκτήματα είναι μάλλον λίγα για να σκιάσουν τη συνολικά καλή του εικόνα. Οσο για τους προγόνους του -τις Corolla Hatchback- αυτές όντως αποτελούν ένα κεφάλαιο που έχει κλείσει και μάλιστα αρχίζει να δείχνει ασυνήθιστα μακρινό.

Σε αυτή την κατηγορία ο ανταγωνισμός είναι, απλά, ο ισχυρότερος που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς. Σχεδόν όλες οι εταιρίες έχουν να αντιπαρατάξουν από μία τουλάχιστον πρόταση, πράγμα που κάνει επίπονη, αν όχι αδύνατη, την ανάδειξη κάποιου νικητή. Το Auris, αν και έχει όλα τα φόντα να διεκδικήσει μία θέση στην πρώτη πεντάδα, δεν έχει να παρουσιάσει κάτι πρωτοποριακό. Στα θετικά του, πάντως, θα πρέπει να περιληφθούν οι after sales παροχές της Toyota, καθώς επίσης και το καλό όνομα που έχουν δημιουργήσει οι προγενέστερες Corolla.