Τα παιδιά δρουν μιμητικά και ως προς τη βίαιη συμπεριφορά

Λονδίνο: Τα παιδιά που γίνονται μάρτυρες οικογενειακής βίας ή είναι τα ίδια θύματα τέτοιας συμπεριφοράς έχουν αυξημένες πιθανότητες να δείξουν ή να υποστούν ανάλογη συμπεριφορά στις σχέσεις τους και ως ενήλικες, σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου Journal of Consulting and Clinical Psychology.

Ομάδα ερευνητών από το Κολέγιο Ιατρικής και Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Κολούμπια και του Ψυχιατρικού Ινστιτούτου της Νέας Υόρκης παρακολούθηση την πορεία 540 παιδιών από το 1975 και για τα επόμενα 20 χρόνια.

Τόσο τα παιδιά όσο και οι μητέρες τους κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις των ειδικών, το 1983, από το 1985 έως το 1986 και από το 1991 έως το 1993. Επίσης το 1999 τους εστάλη ένα νέο ερωτηματολόγιο σχετικά με τις αλλαγές στη ζωή τους, το επαγγελματικό ιστορικό, την επιθετική συμπεριφορά και το ιστορικό των διαπροσωπικών του σχέσεων, περιλαμβανομένων και αυτών που χαρακτηρίστηκαν από βίαιη συμπεριφορά.

Από την επεξεργασία των απαντήσεων των ερωτηθέντων προέκυψε ότι τα παιδιά που είχαν υποστεί βίαιη συμπεριφορά από τους γονείς τους είχαν περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν τη βία σαν τρόπο επίλυσης προβλημάτων στην ενήλικη ζωή τους. Αλλά εκείνα που είχαν γίνει μάρτυρες οικογενειακής βίας μεταξύ των γονέων τους είχαν ακόμα μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι θύματα βίαιης συμπεριφοράς μέσα σε μια σχέση κατά την ενήλικη ζωή.

Επίσης, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες που ήταν μάρτυρες βίαιης συμπεριφοράς είχαν αυξημένες πιθανότητες να κακοποιούν τους συντρόφους τους.

Με δηλώσεις της στο BBC η Δρ Μίριαμ Εχρενσάφτ που ηγήθηκε της επιστημονικής ομάδας επεσήμανε ότι «άπαξ και τα πρότυπα βίαιης συμπεριφοράς εδραιωθούν στον ψυχισμό του παιδιού είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει το παιδί ότι τέτοια συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή από την κοινωνία. Πρέπει λοιπόν, οι ειδικοί να παρεμβαίνουν όταν είναι ακόμα νωρίς για να σπάσει ο κύκλος της βίας».

Και συμπληρώνει «αν πλησιάσουμε τις οικογένειες όταν τα παιδιά είναι ακόμα στη νηπιακή ηλικία και εμποδίσουμε την κακοποίηση τους είναι σίγουρο ότι ως ενήλικοι πλέον θα μάθουν να αντιμετωπίζουν με άλλο τρόπο τις διαφωνίες τους με τους άλλους ανθρώπους».

Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογη μελέτη που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Ψυχιατρικής του Λονδίνου κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Δρ Τέρρυ Μόρι που διεξήγαγε τη μελέτη επισημαίνει ότι «τα προγράμματα κατά τη βίας πρέπει να επικεντρωθούν συνολικά στα μέλη μιας οικογένειας και όχι σε μεμονωμένα άτομα, μιας και η βίαιη συμπεριφορά δεν επηρεάζει μόνο τον θύτη και το θύμα και αλλά τον θεατή».

health.in.gr