«Η παράταση μιας αθλιότητας»

Οτι πνέει τα λοίσθια το μέγα σκάνδαλο της Novartis είναι τόσο καθαρό πια, ώστε δεν χρειάζεται την παραμικρή επεξήγηση. Η κυβερνητική πλειοψηφία επιστρέφει τη δικογραφία στη Δικαιοσύνη, το μόνο που απομένει για να κλείσει η σεμνή διαδικασία είναι να πραγματοποιηθεί μια προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, προκειμένου να ακούσουμε και πάλι το γνωστό παραμύθι περί «κάθαρσης», «διαφάνειας», «διεφθαρμένου παλιού πολιτικού συστήματος» – όλα τέλος πάντων εκείνα με τα οποία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συντηρούν το βρωμερό νέφος της σκανδαλολογίας, ώστε να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία.

Υπάρχουν όμως ζητήματα. Σοβαρά. Που άπτονται της τιμής και της αξιοπρέπειας όσων η κυβερνητική κουτάλα ανέμειξε και όλως τυχαίως είναι πολιτικοί της αντίπαλοι. Αναφέρω ένα του οποίου με κατέστησε κοινωνό ο Ανδρέας Λοβέρδος – εν εξάλλω καταστάσει ομολογώ, και με το δίκιο του θα προσθέσω:
«Πριν από πέντε εβδομάδες», μου είπε, «με πρωτοσέλιδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου πληροφορηθήκαμε ότι ανοίγουν οι τραπεζικοί μας λογαριασμοί. Εξ όσων γνωρίζω, σε μια τόσο επείγουσα διαδικασία, το άνοιγμα των λογαριασμών ενός φυσικού προσώπου είναι μια διαδικασία μερικών ωρών, άντε μιας ημέρας. Θέλετε δύο; Δύο. Τριών; Μιας εβδομάδας; Ωραία.

Γιατί δεν ανακοινώνουν το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας; Γιατί παρατείνουν μια αθλιότητα που στόχο έχει να μας καταστήσει ύποπτους στην ελληνική κοινωνία; Απαιτώ εδώ και τώρα, εντός της σήμερον, από την Εισαγγελία Διαφθοράς να ανακοινώσει το αποτέλεσμα της έρευνας στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς. Και αν δεν μου επιτρέπεται να ομιλώ εκ μέρους άλλων, απαιτώ εδώ και τώρα την ανακοίνωση σε ό,τι αφορά τη δική μου περίπτωση».
Αυτά μου είπε, αυτά καταγράφω. Τη συνέχεια όμως όσων δήλωσε ψυχανεμίζομαι ότι θα τη δούμε σύντομα. Τον άνθρωπο τον έχει πνίξει το δίκιο…

Δείξε τουλάχιστον ότι σε νοιάζει

Στο μεταξύ και μιας και βρισκόμαστε στο αγαπημένο γήπεδο της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τη σκανδαλολογία, να επισημάνω ότι αυτό το υφάκι που έχει εγκαινιάσει το Μέγαρο Μαξίμου περί των καταγγελιών που αφορούν κυβερνητικά στελέχη, τα οποία κατηγορούνται ότι βάζουν το δάχτυλο στο μέλι, διατρέχει πλέον ολόκληρο τον κυβερνητικό τομέα.
Δεν αναφέρομαι στον περίφημο «πολλά βαρύ και όχι» υπουργό Πολάκη και τα όσα κατά καιρούς λέει, με το γνωστό, τόσο ευγενικό και ήπιο ύφος, αναφέρομαι στον ευπρεπή Τσακαλώτο.
Τι αντίδραση είναι αυτή στις νέες καταγγελίες μέσω της εφημερίδας «Παραπολιτικά» αναφορικά με τη μίζα σε στενό του συνεργάτη;
Αντί να παρέμβει ο ίδιος στη Δικαιοσύνη και να απαιτήσει να επιταχυνθεί η ανακριτική διαδικασία για την υπόθεση, ειρωνεύεται, απαξιώνει, γελοιοποιεί, εν τέλει αποφεύγει να απαντήσει επί της ουσίας.
Κανείς δεν είπε ότι είμαστε κοινωνία αγγέλων ούτε ότι οι συνεργάτες των υπουργών έχουν κατέβει στα γραφεία τους κατευθείαν από τον Παράδεισο – άσπιλοι κι αμόλυντοι. Αλλά, ρε φίλε, επειδή συνέβαινε, συμβαίνει και θα συμβαίνει, δείξε ότι σε νοιάζει. Στείλε μια επιστολή στον Αρειο Πάγο, ρώτα γιατί καθυστερεί επί οκτώ μήνες η ανάκριση, διαμαρτυρήσου (λέμε τώρα), απαίτησε την άμεση διαλεύκανσή της. Τι το παίρνεις πάνω σου;