ιστορίες προσφύγων

...

Ιστορίες ξεριζωμού και προσφυγιάς αναλαμβάνουν να κοινοποιήσουν ομάδες ανθρώπων από τρεις διαφορετικές χώρες. Με όχημα το θέατρο, πολίτες από την Ελλάδα, τη Βρετανία και τη Γερμανία θα εκθέσουν εμπειρίες προσφύγων όπως ακριβώς εκείνοι τις διηγήθηκαν. Το Phone Home είναι ένα ευρωπαϊκό θεατρικό εγχείρημα που συνδυάζει την παραγωγική εργασία θεατρικών κοινοτήτων, την καλλιτεχνική διάδραση μέσω νέων τεχνολογιών και την αυθεντική συμμετοχή του κοινού.

...

Ιστορίες ξεριζωμού και προσφυγιάς αναλαμβάνουν να κοινοποιήσουν ομάδες ανθρώπων από τρεις διαφορετικές χώρες. Με όχημα το θέατρο, πολίτες από την Ελλάδα, τη Βρετανία και τη Γερμανία θα εκθέσουν εμπειρίες προσφύγων όπως ακριβώς εκείνοι τις διηγήθηκαν.

Όταν ο Μοχάμεντ Νοφάλ Γιασίν από τη Συρία αντίκρυσε το μαχαίρι που απειλούσε τον ίδιο και την οικογένειά του για να μπουν στην ήδη υπερφορτωμένη φουσκωτή βάρκα, φοβήθηκε ότι είχε κάνει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του. Ήταν τότε που συνειδητοποίησε ότι οι διακινητές του είχαν πει ψέματα. Η μία από τις τετράχρονες δίδυμες κόρες του έκλαιγε και έλεγε ότι ήθελε να γυρίσει στο σπίτι. Ο 8χρονος γιος του φώναζε: «Δε θέλω να πεθάνω σε αυτή τη φουσκωτή βάρκα».

Σε χώρους όπου αποβιβάζονται μετανάστες και πρόσφυγες στις ακτές της Λέσβου αλλά και σε καταυλισμούς προσφύγων στον καρά Τεπέ και στον περιβάλλοντα χώρο του Κέντρου Καταγραφής και Πιστοποίησης μεταναστών βρέθηκε η γνωστή ηθοποιός του Χόλιγουντ, Σούζαν Σάραντον. «Ήρθα εδώ για να μάθω τις ιστορίες τους. Ελπίζω να μπορέσω να τους βοηθήσω να αποκτήσουν φωνή, για να μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ακριβώς σαν κι εμάς» έγραψε στον λογαριασμό της στο Twitter.

«Δεν είναι μέρος εδώ για να μένουν άνθρωποι» λένε η Λέιλα και ο Τζοραχάν από το Αφγανιστάν που μένουν στο Καρά Τεπέ στη Λέσβο, σε ένα οικόπεδο με ελάχιστη ή καθόλου πρόσβαση σε νερό, στέγαση, εγκαταστάσεις υγιεινής και ιατρική φροντίδα. Χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες βρίσκονται εγκλωβισμένοι κάτω από άθλιες συνθήκες σε νησιά του Αιγαίου. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ζητούν από την ΕΕ να χρηματοδοτήσει άμεσα την Ελλάδα για την αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών.

Είδε μαζί με την μικρή της κόρη να δολοφονούν τον άντρα της έξω από την πόρτα του σπιτιού τους. Ο λόγος για μια ιρακινή πρόσφυγα κουρδικής καταγωγής που έφτασε στον Έβρο, έχοντας μαζί της τις σκληρότερες αναμνήσεις από το Ιράκ. «Όλα σε μία νύχτα άλλαξαν. Τα βράδια κάθομαι στο κρεβάτι και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Η μικρή μου δεν τρώει τίποτα, σπάνια μιλάει και πιο σπάνια χαμογελάει. Οι ζωγραφιές της δεν έχουν χρώματα, κρύβουν θλίψη, περιγράφουν τον θάνατο» αφηγείται η γυναίκα.

Η σφαίρα που έχει σφηνωθεί στη λεκάνη του 28χρονου Αλί από τη Συρία θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να βάλει τέλος στη ζωή του. Είναι όμως και η αιτία που τον κάνει να μετακινείται και να αναζητά έναν γιατρό που θα μπορέσει να του σώσει τη ζωή. Όλα ξεκίνησαν πριν από δύο χρόνια, όταν ο Αλί φοιτητής τότε, συμμετείχε σε μία διαδήλωση. Τότε άρχισαν οι πυροβολισμοί...

Ο 24χρονος Γκαρές από τη Συρία έχει μόλις φτάσει στη Λέρο από το Φαρμακονήσι. Από την αυλή του Λιμεναρχείου με νωπά ακόμη ρούχα, περιγράφει την κόλαση που έζησε. «Δεν ήθελα να πολεμήσω. Ούτε καν να καταταγώ στο στρατό. Με πίεσε ο πατέρας μου να πάω... Παρά τις διαταγές, προσπαθούσα πάντα να ρίχνω προειδοποιητικές βολές για να δώσω χρόνο σε κάποιον να ξεφύγει» λέει.

Η Σάλμα είναι ένα κορίτσι από τη Συρία που, υπό άλλες συνθήκες, πιθανότατα τώρα να χόρευε επαγγελματικά παραδοσιακούς κουρδικούς χορούς και να σπούδαζε αισθητική και μακιγιάζ, όπως κάποτε ονειρευόταν. Στα 19 της έχει ζήσει ήδη τέσσερα χρόνια μακριά τους δικούς της. Εγκατέλειψε το Χαλέπι για να γλιτώσει τη σύλληψη και τα βασανιστήρια. Σήμερα ζει στην Αθήνα με τον σύζυγο και το τρίχρονο αγοράκι τους, ελπίζοντας να έρθει σύντομα η μέρα που θα ξαναδεί την οικογένειά της.

Προτού ξεσπάσει ο πόλεμος στη Συρία, ο Χουσεΐν είχε μια κανονική ζωή. Όμως ο πόλεμος τα άλλαξε όλα. Δεν ήθελε να φύγει από τη χώρα, φοβόταν. Δεν είχε όμως άλλη επιλογή. Έπεισε τον εαυτό του ότι θα τα κατάφερνε να περάσει τη θάλασσα και θα έφτανε ασφαλής στην Ευρώπη. Τότε έκανε το τατουάζ στο στέρνο του «Αρνούμαι να βουλιάξω»... Ο Χουσεΐν, η εξάχρονη Ρίμα, ο Μαρουάν, ο 11χρονος Κανταρά, ο Σαμ Ρόναβαζ από το Αφγανιστάν. Ιστορίες Προσφύγων από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.