Language

Η σύνταξη και οι κύριες σημασίες των προθέσεων με, μετά και μεταξύ

Η σύνταξη και οι κύριες σημασίες των προθέσεων έως (ως), ίσαμε και κατά

Η σύνταξη και οι κύριες σημασίες των προθέσεων για, δίχως, εναντίον και εξαιτίας

Σε ό,τι αφορά τη μορφή των προθέσεων, οι αλλαγές που παρατηρούνται στο λόγο οφείλονται είτε σε έκθλιψη (π.χ., μ’ ένα μόνο νεύμα, σ’ αυτόν, απ’ αλλού, γι’ αυτό, παρ’ όλο) είτε σε αποκοπή (π.χ., απ’ τη θάλασσα, στον κόσμο)

Προθέσεις ονομάζονται οι άκλιτες λέξεις που μπαίνουν μπροστά από άλλες λέξεις, κυρίως ονοματικά στοιχεία (ουσιαστικά, επίθετα, αντωνυμίες, μετοχές, αριθμητικά) και δευτερευόντως επιρρήματα, προκειμένου να φανερώσουν μαζί τους τόπο, χρόνο, αιτία, τρόπο, ποσό κ.λπ.

Διπλόκλιτα ονομάζονται τα ουσιαστικά εκείνα που ακολουθούν δύο τρόπους κλίσης, διπλόμορφα λέγονται ορισμένα ουσιαστικά που έχουν δύο τύπους, ενώ διπλοκατάληκτα ονομάζονται ορισμένα ουσιαστικά που εμφανίζουν διπλό κάποιον κλιτικό τύπο

Ιδιόκλιτα καλούνται τα ουσιαστικά που δεν κλίνονται σύμφωνα με μια από τις κλίσεις των ουσιαστικών, αλλά ακολουθούν δικό τους σχηματισμό

Τα ανώμαλα ουσιαστικά διακρίνονται σε άκλιτα, ελλειπτικά, ιδιόκλιτα, διπλόκλιτα, διπλόμορφα και διπλοκατάληκτα

Τα ουσιαστικά ταξινομούνται ως προς τα συστήματα των καταλήξεων που παρουσιάζουν σε τρεις κατηγορίες, τις κλίσεις, που αντιστοιχούν στα τρία διαφορετικά γένη (κλίση αρσενικών, κλίση θηλυκών και κλίση ουδετέρων)

Τα περισσότερα ουσιαστικά έχουν έναν τύπο μόνο και ένα γένος, αλλά δεν είναι και λίγα εκείνα τα ουσιαστικά που έχουν δύο τύπους, έναν για το αρσενικό και έναν για το θηλυκό γένος

Ουσιαστικό είναι, ως γνωστόν, η κλιτή κατά κανόνα λέξη που δηλώνει πρόσωπο, ζώο, πράγμα ή μια αφηρημένη έννοια (ενέργεια, ιδιότητα ή κατάσταση)

Η μεν επιρροή σχετίζεται με το ρήμα ρέω (επι- + ρέω, με διπλασιασμό του ρ λόγω της συνθέσεως), ενώ η επήρεια δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ρέω

Το ουσιαστικό επίδραση έχει σαφώς ευρύτερη σημασία από την επήρεια, καθώς δηλώνει την κάθε είδους (επ)ενέργεια —κατά κανόνα αργή και ανεπαίσθητη— που ασκείται σε πρόσωπα ή πράγματα, καθώς και τις μεταβολές που αυτή επιφέρει στη διαμόρφωση, τη λειτουργία ή τη συμπεριφορά τους

Μια ομάδα λέξεων που η χρήση τους δημιουργεί αρκετά προβλήματα, τόσο από εννοιολογικής όσο και από ορθογραφικής απόψεως

Πρέπει να έχουμε κατά νουν ότι μεταξύ των αποσιωπητικών και της λέξης που προηγείται δεν αφήνουμε διάστημα, καθώς και ότι δεν προσθέτουμε τελεία όταν τα αποσιωπητικά βρίσκονται στο τέλος μιας περιόδου

Με την άνω τελεία ή άνω στιγμή δηλώνουμε στον αναγνώστη ότι στο συγκεκριμένο σημείο πρέπει να σταματήσει την ανάγνωση λιγότερο απ’ ό,τι στην τελεία και περισσότερο απ’ ό,τι στο κόμμα

Η τελεία, η άνω τελεία, η διπλή τελεία και οι τρεις τελείες, που περιλαμβάνονται στα σημεία στίξης, συνιστούν το αντικείμενο του παρόντος άρθρου

Όταν κάνουμε λόγο για πάθη συμφώνων, αναφερόμαστε σε φωνολογικές διαφοροποιήσεις συμφώνων που επηρεάζουν και τη μορφολογική δομή των λέξεων

Την έκθλιψη τη συναντάμε συνήθως στον προφορικό λόγο και σε γραπτά κείμενα που έχουν στοιχεία προφορικότητας. Εξάλλου, η έκθλιψη είναι η μόνη φωνολογική διαφοροποίηση που χρησιμοποιείται σε ορισμένες περιπτώσεις στον επιστημονικό λόγο. Τα υπόλοιπα φωνολογικά φαινόμενα παρουσιάζονται συχνά στη λογοτεχνική γλώσσα, κυρίως στην ποίηση, και στον προφορικό λόγο

Στο πλαίσιο του συνδυασμού των φωνημάτων, προκαλούνται συχνά διαφοροποιήσεις στους φθόγγους που πραγματώνουν τα φωνήματα. Οι φωνολογικές αυτές διαφοροποιήσεις, τα φωνολογικά αυτά φαινόμενα, ονομάζονται πάθη φωνημάτων