Η Amelia Bloomer δεν ήταν σχεδιάστρια μόδας, ούτε ακτιβίστρια του δρόμου. Ήταν συντάκτρια ενός φεμινιστικού εντύπου στα μέσα του 19ου αιώνα, η οποία έγραψε κάποτε ότι το κορσέ και η στενή φούστα είναι όργανα καταπίεσης, και όχι «θηλυκότητας».
Όταν άρχισε να εμφανίζεται δημόσια φορώντας έναν νέο τύπο ρούχου – φαρδιά παντελόνια που στένευαν στους αστραγάλους κάτω από κοντή φούστα – το σοκ για την κοινωνία ήταν τεράστιο.
Οι εφημερίδες την γελοιοποιούν, τα σκίτσα την παρουσιάζουν σαν καρικατούρα, και πολλοί της φωνάζουν στον δρόμο πως είναι «ανώμαλη» ή «ανήθικη».
Δεν της απαγγέλλεται επίσημη κατηγορία από το κράτος, αλλά πολλές δημόσιες υπηρεσίες και χώροι της απαγορεύουν την είσοδο. Ο ίδιος της ο ενδυματολογικός κώδικας γίνεται στόχος. Το παντελόνι θεωρείται «αντρική πρόκληση», μια απειλή για την κοινωνική τάξη.
Τα παντελόνια bloomer
Η Bloomer τελικά εγκαταλείπει το ρούχο, όχι από μετάνοια, αλλά επειδή δεν θέλει το μήνυμα να πνιγεί από το σκάνδαλο του στιλ.
Το παντελόνι όμως μένει. Ονομάζεται από τις ίδιες τις εφημερίδες «bloomer» – και αυτή η ονομασία θα υιοθετηθεί από τις φεμινίστριες του 20ού αιώνα ως υπενθύμιση ότι ακόμα και ένα κομμάτι υφάσματος μπορεί να είναι πολιτική πράξη.
Και κάπως έτσι, το “bloomer” πήρε το όνομά της. Όχι όμως και ο φόβος. Αυτός έμεινε στην κοινωνία που την πολέμησε.
H ταινία αντλεί στοιχεία και θεματικές από την Ηλέκτρα του Σοφοκλή και χτίζει μια ιστορία σε επτά μέρη, που αντιστοιχούν σε επτά οπτικές γωνίες πάνω στο έγκλημα.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Σάββατο 14.06.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/06/pexels-elton-dantas-de-oliveira-62576798-8194648-1-315x220.jpg)
