Οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για πόλεμο με την Κίνα – Ποια δύναμη έχει το πλεονέκτημα του «γηπέδου»;

Ο πεζοναύτης, μέλος του 3ου Συντάγματος Πεζοναυτών Littoral των ΗΠΑ, ενός νέου σχηματισμού που αντικατοπτρίζει την τελευταία ιδέα του αμερικανικού στρατού για την καταπολέμηση αντιπάλων όπως η Κίνα, από απομακρυσμένα, στρατηγικά νησιά στον δυτικό Ειρηνικό, γονάτισε στο βραχώδες κόκκινο χώμα μιας ηφαιστειακής πεδιάδας, τοποθέτησε τον εκτοξευτή πυραύλων στον ώμο του, εστίασε τον στόχο του, ένα σκουριασμένο θωρακισμένο όχημα 400 μέτρα μακριά, και πυροβόλησε.

Μονάδες σαν αυτήν, στην οποία ανήκει ο 23χρονος οπλίτης Caden Ehrhardt, έχουν σχεδιαστεί για να είναι μικρότερες, ελαφρύτερες, πιο κινητές – και όπως υποστηρίζουν οι επικεφαλής τους, πιο θανατηφόρες. Οι πεζοναύτες, που προέρχονται από 20 χρόνια χερσαίων μαχών στη Μέση Ανατολή, προσπαθούν να προσαρμοστούν σε μια θαλάσσια μάχη, που θα μπορούσε να διεξαχθεί σε χιλιάδες μίλια νησιών και ακτογραμμών στην Ασία, όπως σημειώνει η Washington Post σε ανάλυσή της.

Η Κίνα διαθέτει όχι μόνο τον μεγαλύτερο στρατό, ναυτικό και αεροπορία της περιοχής, αλλά και το πλεονέκτημα της έδρας

Αυτά τα νέα συντάγματα οραματίζονται ως ένα κομμάτι μιας ευρύτερης στρατηγικής για τον συγχρονισμό των επιχειρήσεων των Αμερικανών στρατιωτών, ναυτών, πεζοναυτών και αεροπόρων και, με τη σειρά τους, με τους στρατούς των συμμάχων και εταίρων στον Ειρηνικό. Το επίκεντρό τους είναι μια κρίσιμη εδαφική έκταση που εκτείνεται από την Ιαπωνία έως την Ινδονησία και είναι γνωστή ως Πρώτη Νησιωτική Αλυσίδα. Η Κίνα βλέπει την περιοχή αυτή, η οποία περιλαμβάνει μια περιοχή περίπου στο μισό μέγεθος των ΗΠΑ Πολιτειών, ως εντός της δικής της σφαίρας επιρροής.

Η συνολική στρατηγική υπόσχεται πολλά, λένε οι αναλυτές. Αλλά αντιμετωπίζει σημαντικά εμπόδια, ιδίως αν ξεσπάσει πόλεμος: υλικοτεχνικές προκλήσεις σε μια τεράστια θαλάσσια περιοχή, έγκαιρη παράδοση εξοπλισμού και νέων τεχνολογιών, που περιπλέκονται από τις μάχες για τον προϋπολογισμό στο Κογκρέσο, μια υπερφορτωμένη αμυντική βιομηχανία και αβεβαιότητα για το αν οι περιφερειακοί εταίροι, όπως η Ιαπωνία, θα επιτρέψουν στις αμερικανικές δυνάμεις να πολεμήσουν από τα νησιά τους. Αυτό το τελευταίο κομμάτι είναι το κλειδί.

Το Πεκίνο βλέπει την στρατηγική των ΗΠΑ για εμβάθυνση των συμμαχιών ασφαλείας στον Ειρηνικό ως κλιμακούμενη – γεγονός που εκνευρίζει ορισμένους αξιωματούχους σε έθνη-εταίρους, οι οποίοι φοβούνται ότι θα μπορούσαν να εμπλακούν σε μια σύγκρουση μεταξύ των δύο δυνάμεων.

Το διακύβευμα δεν ήταν ποτέ υψηλότερο

Ο επιθετικός στρατιωτικός εκσυγχρονισμός και οι επενδύσεις του Πεκίνου τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν αμφισβητήσει την ικανότητα των ΗΠΑ να ελέγχουν τις θάλασσες και τον ουρανό σε οποιαδήποτε σύγκρουση στον δυτικό Ειρηνικό. Η Κίνα έχει επεκτείνει σε μεγάλο βαθμό την εμβέλειά της στον Ειρηνικό, κατασκευάζοντας τεχνητά νησιά για στρατιωτικά φυλάκια στη Νότια Σινική Θάλασσα και επιδιώκοντας να επεκτείνει τις βάσεις στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό – συμπεριλαμβανομένης μιας ναυτικής εγκατάστασης στην Καμπότζη, που σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες προορίζεται για αποκλειστική χρήση από τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (PLA).

Η Κίνα διαθέτει όχι μόνο τον μεγαλύτερο στρατό, ναυτικό και αεροπορία της περιοχής, αλλά και το πλεονέκτημα της έδρας, όμως, Διαθέτει περίπου 1 εκατομμύριο στρατιώτες, περισσότερα από 3.000 αεροσκάφη και πάνω από 300 πλοία κοντά σε κάθε πιθανή μάχη. Εν τω μεταξύ, τα πλοία και τα αεροπλάνα των ΗΠΑ πρέπει να ταξιδέψουν χιλιάδες μίλια ή να βασιστούν στην καλή θέληση των συμμάχων για τη στάθμευση στρατευμάτων και όπλων. Η PLA του Πεκίνου διαθέτει επίσης τάξεις μεγέθους περισσότερους επίγειους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς από τον αμερικανικό στρατό.

Η Ταϊβάν, στενός εταίρος των ΗΠΑ, βρίσκεται πιο άμεσα στο στόχαστρο. Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχει υποσχεθεί να επανενώσει, με τη βία αν χρειαστεί, το αυτοδιοικούμενο νησί με την ηπειρωτική Κίνα. Μια επιτυχής εισβολή δεν θα έφερνε μόνο θάνατο και καταστροφή στην Ταϊβάν, αλλά και τεράστιες οικονομικές συνέπειες λόγω της διακοπής τής πιο προηγμένης βιομηχανίας ημιαγωγών στον κόσμο και της θαλάσσιας κυκλοφορίας σε μερικές από τις πιο πολυσύχναστες θαλάσσιες οδούς του κόσμου – τα Στενά της Ταϊβάν και τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Αυτό θα δημιουργούσε τεράστια αβεβαιότητα για τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές σε όλο τον κόσμο.

Το όραμα και η πρόκληση

Το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ έχει ένα σχέδιο για να αντεπιτεθεί: ένα όραμα που ονομάζεται Σχεδιασμός Δυνάμεων (Force Design), το οποίο δίνει έμφαση στην εμπροσθοβαρή ανάπτυξη των πεζοναυτών – τοποθετεί μονάδες στην πρώτη γραμμή – ενώ παράλληλα τους καθιστά όσο το δυνατόν πιο αόρατους στα ραντάρ και σε άλλες ηλεκτρονικές ανιχνεύσεις. Η ιδέα είναι να χρησιμοποιηθούν αυτές οι «αναπληρωματικές» δυνάμεις, έως και χιλιάδες στο πεδίο της μάχης κάθε φορά, για να μπορέσει η μεγαλύτερη κοινή δύναμη να αναπτύξει τη συλλογική της δύναμη εναντίον του μεγάλου εχθρού.

Η φιλοδοξία είναι ο νέος σχηματισμός να βρίσκεται πρώτος στο έδαφος σε μια σύγκρουση, όπου θα μπορεί να συλλέγει πληροφορίες για να στείλει συντεταγμένες σε ένα βομβαρδιστικό B-1 της Πολεμικής Αεροπορίας και να εκτοξεύσει έναν πύραυλο σε μια κινεζική φρεγάτα εκατοντάδες μίλια μακριά ή να στείλει δεδομένα στόχου σε ένα αντίστοιχο των Φιλιππίνων, που μπορεί να στοχεύσει έναν πύραυλο κρουζ σε ένα αντιτορπιλικό στη διαφιλονικούμενη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Η πραγματικότητα της αποστολής είναι τρομακτική, λένε οι ειδικοί. Ακόμα και αν βάλεις πεζοναύτες σε αυτές τις απομακρυσμένες τοποθεσίες, «ο ανεφοδιασμός τους με την πάροδο του χρόνου είναι κάτι που πρέπει να προβάλεται και να εξασκείται επανειλημμένα σε συνθήκες προσομοίωσης μάχης», δήλωσε ο Colin Smith, ερευνητής της RAND, πρώην μέλος του I Εκστρατευτικού Σώματος Πεζοναυτών, η περιοχή ευθύνης του οποίου περιλαμβάνει τον Ειρηνικό.

Η Κίνα διαθέτει πλέον πολύ περισσότερους αισθητήρες – ραντάρ, σόναρ, δορυφόρους, συλλογή ηλεκτρονικών σημάτων – στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό δίνει στο Πεκίνο ένα τρομερό πλεονέκτημα στόχευσης, δήλωσε ο Gregory Poling, ειδικός σε θέματα ασφάλειας της Νοτιοανατολικής Ασίας στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών. «Οι ΗΠΑ θα πρέπει να δαπανήσουν μια απαράδεκτη ποσότητα πυρομαχικών για να υποβαθμίσουν αυτές τις δυνατότητες ώστε να τυφλώσουν την Κίνα», εξήγησε.

Χέρι-χέρι με τις Φιλιππίνες

Τον περασμένο Απρίλιο, οι πεζοναύτες και οι υπόλοιπες Κοινές Δυνάμεις δοκίμασαν τη νέα έννοια της πολεμικής μάχης με τον εταίρο τους από τις Φιλιππίνες σε μια εκτεταμένη, εβδομαδιαία άσκηση, την «Balikatan» που στα ταγκαλόγκ σημαίνει «ώμος με ώμο».

Με ένα κέντρο διοίκησης στο βορειοδυτικό νησί Luzon των Φιλιππίνων, το τάγμα πεζικού του συντάγματος και το Σύνταγμα Παράκτιας Άμυνας του Σώματος Πεζοναυτών των Φιλιππίνων έκαναν πρόβες για αεροπορικές επιθέσεις και καταλήψεις αεροδρομίων για να αποκτήσουν νησιωτικά ερείσματα, τα οποία στη συνέχεια θα χρησιμοποιούνταν ως βάσεις από όπου θα συλλέγονταν πληροφορίες και θα καλούνταν για χτυπήματα.

Η εκπαίδευση είναι αμφίδρομη. Οι πεζοναύτες των Φιλιππίνων δίδαξαν στους Αμερικανούς συναδέλφους τους δεξιότητες επιβίωσης, όπως η εύρεση και ο καθαρισμός νερού από μπαμπού και το μαγείρεμα γουρουνιών και κατσικιών στη ζούγκλα.

Τα τελευταία χρόνια, η Κίνα έχει εντείνει την παρενόχληση των αλιευτικών σκαφών και των σκαφών της ακτοφυλακής των Φιλιππίνων. Μόλις το περασμένο Σάββατο, πλοία της κινεζικής ακτοφυλακής πυροβόλησαν με κανόνια νερού εναντίον ενός φιλιππινέζικου σκάφους, που εκτελούσε νόμιμη αποστολή ανεφοδιασμού ενός στρατιωτικού φυλακίου των Φιλιππίνων σε αμφισβητούμενο βυθό στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Εν μέσω τέτοιων προκλήσεων, η Μανίλα έχει ενισχύσει την αμυντική της εταιρική σχέση με τις ΗΠΑ. Πριν από ένα χρόνο, μάλιστα, ανακοίνωσε ότι παραχωρεί στον μακροχρόνιο σύμμαχό της πρόσβαση σε τέσσερις νέες στρατιωτικές βάσεις.

Παρόλο που οι δύο χώρες είναι σύμμαχοι στη συνθήκη, υποχρεωμένες να υπερασπιστούν η μία την άλλη σε μια ένοπλη επίθεση στον Ειρηνικό, το πόσο μακριά θα φτάσει η Μανίλα για να υποστηρίξει τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ σε μια σύγκρουση με την Κίνα στην Ταϊβάν είναι ένα ανοιχτό ερώτημα…

Η εξέλιξη της Οκινάουα

Περίπου 800 μίλια βορειότερα, η νεότερη μονάδα των πεζοναυτών, το 12ο Σύνταγμα, δημιουργήθηκε τον Νοέμβριο με την επανατοποθέτηση του 12ου Συντάγματος Πεζοναυτών που εδρεύει στην Οκινάουα, όπου ήδη υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού στην Ιαπωνία – πηγή έντασης με τις τοπικές κοινότητες, που χρονολογείται εδώ και δεκαετίες.

Η μονάδα αυτή προορίζεται να επιχειρεί από τα νησιά νοτιοδυτικά της Οκινάουα, τα πλησιέστερα από τα οποία απέχουν λιγότερο από 100 μίλια από την Ταϊβάν. Με την πάροδο των ετών, το Τόκιο έχει μετατοπίσει τη στρατιωτική του εστίαση από τη βόρεια Ιαπωνία, όπου η απειλή του Ψυχρού Πολέμου ήταν μια σοβιετική χερσαία εισβολή στα νοτιοδυτικά νησιά της.

Η Κίνα διαθέτει πλέον πολύ περισσότερους αισθητήρες στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες, κάτι που δίνει στο Πεκίνο ένα τρομερό πλεονέκτημα στόχευσης

Τα πρόσφατα γεγονότα δικαίωσαν αυτή τη μετατόπιση στα μάτια του Τόκιο. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η πολεμική απάντηση της Κίνας στην επίσκεψη της τότε προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, στην Ταϊβάν το 2022 – κατά την οποία η PLA εκτόξευσε πέντε βαλλιστικούς πυραύλους σε ύδατα κοντά στην Οκινάουα – ταρακούνησαν την Ιαπωνία. Ο αριθμός των ημερών που τα σκάφη της κινεζικής ακτοφυλακής έπλεαν κοντά στα νησιά Σενκάκου, τα οποία διοικούνται από την Ιαπωνία αλλά διεκδικούνται από την Κίνα, έφτασε σε επίπεδο ρεκόρ πέρυσι.

Ως αποτέλεσμα, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, το Τόκιο ανακοίνωσε μια δραματική αύξηση των αμυντικών δαπανών και εμβάθυνε τη συνεργασία του στον τομέα της ασφάλειας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τις Φιλιππίνες και την Αυστραλία.

Ωστόσο, η δυσαρέσκεια προς τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένει στην Οκινάουα, η οποία έχει τις ρίζες της κυρίως στο δυσανάλογο βάρος της φιλοξενίας μιας μεγάλης αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας. Ο νομός φιλοξενεί το ήμισυ του αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού στην Ιαπωνία, ενώ αποτελεί λιγότερο από το 1% της χερσαίας μάζας της χώρας.

Προετοιμάζονται και στην Χαβάη

Στο πεδίο βολής στο Pohakuloa της Χαβάης, η ομάδα παράκτιας μάχης εκπαιδεύτηκε για ένα μήνα. Πέταξαν μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτήρησης Skydio πάνω από ένα μακρινό λόφο. Εξασκήθηκαν σε δεξιότητες πολυβόλου και ελεύθερου σκοπευτή.

Καθώς ο άνεμος ούρλιαζε σε ένα γκρεμό από βράχο λάβας, ο αντισυνταγματάρχης Μαρκ Λένζι επιθεωρούσε τους πυροβολητές του που έριχναν κατευθυνόμενους πυραύλους σε στόχους 1.200 μέτρα μακριά. Ο Λένζι, ο οποίος υπηρέτησε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δήλωσε πως το διαφορετικό στον Ειρηνικό είναι ότι οι πεζοναύτες δεν θα πολεμούν απευθείας τους αντάρτες, αλλά θα έχουν αναλάβει να δώσουν τη δυνατότητα σε άλλους να αποκρούσουν τον εχθρό.

«Χρειάζεται ολόκληρη η κοινή δύναμη» για την αποτροπή στον Ειρηνικό, είπε, «εκπαιδεύουμε από κοινού, πολεμάμε από κοινού».

Αυτές οι νέες δυνάμεις θα βρίσκονται στην καρδιά τού «ιστού θανάτου», είπε χαρακτηριστικά, αναφερόμενος στο μείγμα αεροπορικών, θαλάσσιων, χερσαίων, διαστημικών και κυβερνοεπιθέσεων, των οποίων ο αποτελεσματικός συγχρονισμός είναι ζωτικής σημασίας εάν πρόκειται για μια μάχη πάνω από την Ταϊβάν.

«Αυτή η μία μονάδα από μόνη της δεν πρόκειται να σώσει τον κόσμο», ανέφερε ο συνταγματάρχης Carrie Batson, επικεφαλής των στρατηγικών επικοινωνιών των πεζοναυτών του Ειρηνικού, προσθέτοντας ωστόσο πως θα είναι ζωτικής σημασίας «σε αυτή τη μάχη με την Κίνα, αν ποτέ έρθει».